ครบกำหนดต้องไปพบจิตแพทย์แล้วค่ะ  คือจังหวัดที่เราอยู่มันยังไม่เจริญ ไม่มีคลินิคจิตเวชเสาร์ อาทิตย์เลย มีที่เลี่ยงงานได้สุดคือตอนเย็นวันอังคาร วันเดียว นอกนั้นจะมีแค่เช้าวันจันทร์ถึงศุกร์ เราเลยเลือกไปคลีนิคนอกเวลาเย็นวันอังคารแม้จะต้องเสียเงินเพิ่มนิดหน่อย เราทำงานราชการอ่ะค่ะ ซึ่งจริงๆมันไม่ได้ลายากอะไรขนาดนั้น คือคลีนิคมันอยู่ไกลจากที่ทำงานเราร้อยกว่าโล  นัดครั้งที่แล้วเราเลยขอบอสออกจากที่ทำงานตั้งแต่บ่ายสาม เพราะต้องใช้เวลาขับรถ เป็นชั่วโมง คือถ้าขอออกก่อนชั่วโมงเดียวก็ไม่จัดเป็นลางานแค่เป็นขอออกนอกที่ทำงานในเวลาราชการ รอบที่แล้วบอกบอสว่าจะไปทำธุระที่ธนาคาร คือบอสก็ใจดีอยู่แล้ว แล้วช่วงบ่ายสามงานเราก็แทบไม่มีแล้ว แต่พอเป็นลาไปพบจิตแพทย์แล้วเรารู้สึกเหมือนมีความวิตกกังวลกว่าปกติ ที่ทำงานเราก็เล็กใครไปไหนก็รู้กันหมด แล้วเหมือนคนในที่ทำงานก็พอรู้บ้างว่าเราเป็นคนขี้กังวล เครียดง่าย เคยพบจิตแพทย์อะไรแบบนี้ แต่เหมือนเค้าก็ไม่ค่อยเข้าใจว่ามันคือความเจ็บป่วยเท่าไร เค้าแค่คิดว่าพอเราเครียดก็ไปหาหมอไรงี้ทานยาวันสองวันแล้วก็หยุดเหมือนเป็นไข้ ไม่ได้เข้าใจว่ามันคือโรคที่ต้องทานยาต่อเนื่อง  ก็มีเพื่อนร่วมงานชิบพูดจาบั่นทอนกำลังใจเรา ไม่รู้จังปลง จิตใจไม่บริสุทธิ์ บลาๆๆ คือได้ยินทีไรก็รู้สึกแย่ แต่ก็บอกตัวเองให้เข้มแข็งและอย่าไปสนใจ มันเลยกลายเป็นความวิตกกังวลกลัวเพื่อนร่วมงานจะรู้ว่าเราไปพบแพทย์อ่ะค่ะ รอบที่แล้วขอเวลางานไปธนาคาร รอบนี้จะขอว่าไปไหนดี แค่ขอเวลางาน 1 ชั่วโมงบางคนอาจจะไม่กังวลเลย แต่เรารู้สึกกังวลมากเลยค่ะ เราไม่รู้ว่ารอบนี้เราควรพูดว่าอะไร พูดว่าขอออกไปทำธุระได้ไหม แล้วถ้าบอสถามว่าธุระอะไรเราจะตอบว่าอะไรดี