เท่าที่ผมอ่านมา ผมสงสัยว่า จังหวัดในอีสานใต้ทั้ง ๓ จังหวัดอย่างบุรีรัมย์, สุรินทร์, ศรีสะเกษ และรวมไปถึงเมืองชัยภูมิในขณะนั้น ในช่วงตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา จนถึงรัชกาลที่ ๕ (ก่อนการรวบอำนาจยกเลิกหัวเมือง ตรี, โท, เอก และประเทศราช) ทำไมไทยเราไม่ปกครองหัวเมืองเหล่านี้ให้เป็นแบบหัวเมืองประเทศราชเหมือนหัวเมืองลาวฝั่งซ้าย และหัวเมืองลาวอีสานทั้งหมดที่เหนือขึ้นไปอย่าง อุบลราชธานี, ขอนแก่น, ร้อยเอ็ด, ยโสธร, มหาสารคาม, มุกดาหาร, นครพนม ฯลฯ ทั้งๆที่สามหัวเมืองอีสานใต้ ก่อนหน้านั้นก็อยู่ในปกครองของลาวล้านช้างจำปาศักดิ์ และ 3 เมืองนี้ก็มีแต่ชาวส่วย ชาวกุยและชาวเขมรเป็นเสียส่วนมากในขณะนั้น และเมืองชัยภูมิก็ได้รับอิทธิพลลาวล้านช้างเหมือนกับหัวเมืองประเทศราชในภาคอีสานในปัจจุบัน ทำไมไทยสยามในขณะนั้นถึงให้หัวเมืองเหล่านี้อยู่ในปกครองของเมืองโคราช (นครราชสีมา) เมืองชายแดนของไทยในขณะนั้น? (ข้อมูลผิดพลาดอย่างไร ก็ขออภัยไว้ ณ. ที่นี้ด้วยนะครับ)