รุกกี้มอสเตอร์ 2018 ฉายาในตำนานจากปีที่แล้วของน้องสาวคนเล็กแห่งค่ายกล่องสีน้ำเงิน Cube Entertainment ที่ได้กลับมาสร้างความแตกตื่นให้ทุกคนอีกครั้ง  (G)I-DLE  ที่กลับมาสานต่อความปังจากมินิอัลบั้มชุดแรกและดิจิตอลซิ้งเกิ้ล

 

                    การกลับมาครั้งนี้ในรูปแบบมินิอัลบั้มชุดที่ 2 โดยใช้ชื่อว่า  [I made] ที่ต่อจากมินิอัลบั้มเดบิวท์ชุดแรกอย่าง [I am] ที่เป็นการเกริ่นตัวเองให้ทุกคนได้รู้จักกันซะก่อนที่จะเริ่มคุ้นเคยกันมากยิ่งขึ้น โดยในคอนเซ็ปครั้งนี้ก็จะแตกต่างและไม่เหมือนกับที่ผ่านมาอัพเกรดจากเด็กแส่บซ่าก๋ากั่นให้ดูโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น รวมถึงแนวเพลงที่แตกต่างจากที่ผ่านเช่นกัน

 

 

 

 

- Senorita  ไตเติ้ลแทร็คสไตล์ Pop ผสมกับเสียงเครื่องเป่าประเภททองเหลืองให้ดูเป็น Latin ท่อนฮุคสมกับเป็นหัวใจของห้องจริงๆ แต่ความดีทั้งหมดกลับให้ verse ของซูจิน ชีส่งอินเนอร์ได้ดีมากรู้สึกถึงความนางสาวที่แท้

- What's Your Name  Moombahton/EDM สไตล์ดั้งเดิมที่คุ้นเคยได้โปรดิวเซอร์จากค่ายเจวายพีอย่าง อีอูมิน (Collapsedone) จุดว้าวนี่ยกให้พรีฮุคนะ ตัวภาคดนตรีค่อยๆไต่ระดับพีคขึ้นเรื่อยๆ พอเข้าฮุคที่บีทที่ไม่สูงและไม่ดร็อปมากทำให้เพลงดูสมูทไม่ตัดแปะ

- Put It Straight  แทร็คที่ดึงอินเนอร์ความเจ็บปวดออกในสไตล์ R&B/Ballad ยกให้แทร็คนี้เป็นเดอะเบสของอัลบั้มเลย ฮูดินีเรียบเรียงเพลงได้ถึงอารมณ์มากสามารถเค้นอินเนอร์ของเมนโวคอลออกมาให้รับรู้ถึงความเจ็บปวดถึงใจคนฟังเป็นอย่างดี

- Give Me Your  แทร็คสไตล์ Pop/R&B น่ารักๆ อ้อนๆขอความให้คุณมอบความรักให้ฉันมากกว่านี้หน่อยนะที่แตกต่างจากแทร็คสามที่สร้างความเจ็บปวดให้ตัวเอง แทร็คนี้ก็ยังคงได้ฮูดินีมาช่วยทำเพลงให้เพื่อต่อกัน

- Blow Your Mind  แทร็คปิดอัลบั้มในจังหวะ Pop ธรรมดาที่ได้เมมเบอร์สาวไทยอย่างมินนี่ขึ้นแท่นโปรดิวเซอร์หลักในเพลงนี้คู่กับ Flow Blow โปรดิวเซอร์คนปัจจุบันของค่าย พูดตรงๆเป็นคนนึงที่ไม่ชอบบีทของ Flow Blow เท่าไหร่ให้ความรู้สึกที่ธรรมดามากแค่แทร็คนี้เป็นข้อยกเว้นไปเลย มันเป็น Pop สไตล์ที่ฟังได้เรื่อยๆไม่น่าเบื่อ ชิลๆขับรถท่องเที่ยวก็เปิดฟังได้

 

 

 

 

                    มาพูดถึงไตเติ้ลแทร็คจริงๆจังๆอย่าง  Senorita  พูดตรงๆเป็นไตเติ้ลแทร็คที่ดูฟังง่ายกว่าสองเพลงที่ผ่านมาเพราะเมนหลักของเพลงคือ Pop แหง่แหละพูดถึงแนวนี้ยังไงก็ต้องฟังง่ายแมสต่อหูคนฟัง แต่สิ่งที่ไม่ชอบในแทร็คนี้คือจังหวะโฟลว์ท่อนแร็ปของโซยอน เป็นโปรดิวเซอร์แท้ๆแต่แร็ปด้วยเสียงที่แปลกๆและไม่มีช่องว่างให้พักได้จดจำเป็นท่อนที่ทำให้ตัวเพลงดูดร็อปลงไปแบบน่าผิดหวัง ปกติโซยอนจะค่อนข้างแพรวพราวและโฟลว์ลื่นไหลมากแต่อันนี้ไม่โอเคจริงๆ การใช้เสียงแปลกๆกับโฟลว์แปลกๆไม่มีอะไรให้น่าจดจำและสามารถร้องตามได้ ส่วนของข้อดีก็อย่างที่บอกไปท่อนฮุคจำง่ายสมกับเป็นหัวใจของห้องจริงๆ

 

 

                    มินิอัลบั้มชุดนี้ถือว่าเป็น I made มั้ย? ใช่มันคือ I made จริงๆแต่เป็น I made ที่โซยอนเป็นคนสร้างมันแทบจะทั้งหมดก็อย่างที่รู้ๆกันแหละว่าโซยอนเป็นคนทำเพลงทั้งหมดคนเดียวซะส่วนใหญ่ทั้งเขียนเนื้อเพลง แต่งทำนอง เรียบเรียงเพลง ทุกอย่างคนเดียวจริงๆแต่ก็มีโปรดิวเซอร์คนอื่นคอยช่วยบ้างในส่วนต่างๆ เทียบกับ I am ที่เป็นการแนะนำตัวโซยอนมีส่วนในการทำน้อยมากยกเว้น LATATA ที่ตัวเองทำเองหมดทุกขั้นตอนเพราะในอัลบั้มชุดแรกส่วนที่เป็น b-side track ก็ดึงโปรดิวเซอร์ทีมอื่นมาทำให้ตลอด แต่คราวนี้ก็แตกต่างกันไปเพราะนางขึ้นแท่นเมนหลักไปเลยเต็มๆ ข้อดีคือมันดูเป็นสไตล์ It's me แบบนี่คือฉัน ฉันที่ไม่เหมือนใคร ฉันสามารถสร้างสรรค์เพลงให้เป็นแนวเฉพาะและมันเหมาะกับฉันเท่านั้น แต่ข้อเสียคือแนวเพลงต่างๆมันดูจับฉ่ายไปหน่อยฟังจบ 5 เพลงดูแล้วมันไม่ค่อยเมคเซ้นในบางจุดสักเท่าไหร่ และความใจดีของคิ้วบ์คือยอมให้แทร็คของมินนี่บรรจุลงในอัลบั้มชุดนี้ด้วยเป็นการสนับสนุนและดันเด็กได้ดีเลยทีเดียว แต่โดยรวมก็ถือว่ายังให้ผ่านไม่เต็มร้อย

.

.

.

.

 

เรียนทางนังโสยอน ช่วยให้ท่อนร้องกับหนูชูฮวาที่เป็นคำร้องด้วยนะ