เรื่องเกิดขึ้นเมื่อผมต้องนั่งรถทัวร์จากขอนแก่นมากรุงเทพคนเดียว เมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2562 แล้วบังเอิญโชคดี เหมือนฟ้ามาโปรดด !! น้องนี้เดินขึ้นมากับพ่อแล้วที่นั่งน้องเขาก้ติดกับที่นั่งผมพอดี แล้วพ่อเขาก้ลงรถไป น้องน่ารัก ผมพยายามแอบมองตลอดเวลาน้องหลับ อาจจะมองว่าผมโรคจิตก้ได้แต่เคยรุ้สึกกันมั้ยครับ พอเจอคนที่น่ารักๆ มันจะชอบแอบมองง แฮร่ๆ จนผ่านมาสักพัก พนักงานก้เอาน้ำส้มกับข้าวมาไห้ ผมก้เหนน้องเขากินข้าวนิดนึงแล้วก้กินน้ำส้มหมดไปกล่อง ไอเราก้กลัวน้องไม่อิ่มม มีความสุภาพบุรุษมากกกยื่นน้ำส้มของตัวเองไปไห้ แล้วก้พูดว่า "เอาน้ำส้มมั้ย พี่ไม่ชอบกินน้ำส้ม" ก้ยิ้มๆแล้วก้รับไป หลังจากนั้นก้ไม่มีไรเกิดขึ้น จนถึงสระบุรี ผมได้รวบรวมความกล้า ทักน้องเขาไปว่า "ไปเรียนที่กรุงเทพหรอ" น้องก้ตอบว่า "ใช่" ก้เลยยิงคำถามต่อเลย "แล้วน้องเรียนที่ไหน" น้องก้ตอบว่า "เทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง(สจล.)" แล้วก้ได้รุ้วาน้องเรียน ปี1 คณะอุตสาหกรรมการเกษตร สาขาวิศวะการผลิต แล้วก้คุยกับสัพเพเหระ จนผมลืมถามชื่อน้อง สุดท้ายเราก้ลงรถกันที่นครชัยแอร์ที่กทม. ด้วยความที่ผมเขิล เลยไม่กล้าขอเฟส หรืออะไรที่ติดต่อน้องได้เลย