ช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยมาก เราเป็นคนขี้โทร เค้าก้อหัวร้อน บอกว่าโทรมาให้ลำคานหรอ เราจับผิดเค้า แบวบางครั้งเพื่อนในเฟสเพิ่มเราก้อว่าเค้าแล้วบอกว่า ทำไมไม่อ่านแชทบ้างอะแอบเล่นทำไม เค้าก้อบอกว่าเค้าเบื่อเราทำแบบนี้บ่อยมากอะ จนแฟนเรารู้สึกลังเลกับความสัมพันธ์ของเราอะ เรื่องมันมียุ่ว่าในวันนั้นอะเราก้อทำแบบนั้นไปเว้ย เค้าก้อว่าเรา พอเค้าถึงบ้านย่าเค้าพอดี เราขอโทร เขาบอกโทรไม่ได้ ไม่ได้ก้อคือไม่ได้ ขอคอลด้วยกะไม่เอา บอกกับเราว่า ขอยุ่คนเดียวได้มั้ยคืนนี้ เราเลยถามไปตรงๆว่ายังรักกันยุ่มั้ย เขาบอกเราว่า อธิบายไม่ถูกกับความรักอะ เราท้อมาก แต่เราก้อผิดจริงๆเราได้แต่ภาวนาว่าเค้าจะไม่ไปไหน เราคบกับไคมาอะไม่เคยมีไครักเรามากขนาดนี้เรยนะ เราไม่รุ้ว่าในสิ่งที่เค้าพุดอะ มันเสียความรุ้สึกหรืออะไร เรารุ้แค่ว่าวันนั้นแฟนเราเหนื่อยมาก เราก้อไม่อยากโทรหรอก แต่เราามีปมกะเรื่องความรักที่เกี่ยวกันแบบนี้เราก้อเล่าให้เค้าฟังก่อนหน้าที่จะเปนแบบนี้ แล้วก้อทิ้งท้ายประโยคว่า เราไม่อยากทำแบบนี้อีกมันอึดอัด มันอัดอั้น เราก้อบอกเขาไปว่าตอนก่อนเราไม่เคยทำแบบนี้ไม่เคยเป้นแบบนี้ จนเราเจอผู้ชายแย่ๆมาหลายคนพร้อมกับสถานการณ์เดียวกัน เราเลยระแวงไปหมดกลัวไปหมด ทั้งๆที่แฟนเราก็ไม่มีไคอะแค่เวลาส่วนตัวยังไม่มีเรย แค่เหตุการณ์วันนั้นอะแค่เค้าจะบอกรักเรายังยากเลย เรารุ้แค่ว่าเราเราทะเลาะกันอะมันจะเกิดจากที่เรายุ่ห่างกันไม่ค่อยได้เจอได้คุยกัน บางประโยคที่คุยกับแฟนเรา เรารุ้สึกว่าเค้าเสียความรุ้สึกมาก เหนื่อยมาก เบื่อด้วย แต่เค้าก้อยังคงรักเรายุ่เพราะเราคิดว่าที่เค้าตอบเราไม่ได้เพราะเค้าอาจจะลังเลกะสิ่งที่เราทำหรืออย่างอื่นอะ เราไม่อยากให้แฟนเราเป็นแบบนี้ เรานอนไม่หลับด้วยอะ ไม่สบายใจเลย