เหตุการณ์มันมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมา 1 ปี แล้วจับได้ว่าแฟนเราไปแอบมีอะไรกับคนอื่น แต่ประเด็นเผ็ดร้อนไม่ใช่ตรงนี้! คือนางคนนั้นท้องจ้า เราก็แบบเอิ่ม เสียใจแบบเสียใจมาก แล้วนางคนนั้นตอนที่คลอดก็มาถามแฟนเราว่า จะให้ใครเซ็นเป็นพ่อเด็ก เราแบบมีใครเห็นหัวกูบ้าง ฮัลโหลล เราก็เลยยื่นคำขาดกับเขาว่า " ถ้าจะเซ็นเป็นพ่อเด็ก เรื่องของเราก็จบกันตรงนี้ " แฟนเราก็บอกว่า นางขอโทษ นางแค่อยากรับผิดชอบสิ่งที่ทำพลาด ในใจเราก็แบบ ไม่ใช่พลาดอะ ไม่รู้จักพอ เราไม่ยอม เราจะตัดลูกเดียว เราไม่เอา เราไม่คิดจะเลี้ยงด้วย รับไม่ได้ (นิดนึงจ้ะ คือบางคนที่ไม่เข้าใจในมุมเรา จะคิดว่า จะอะไรนักหนา เด็กมันไม่รู้เรื่อง ไม่สงสารหรอ บลาๆ แล้วมีใครเข้าใจเราบ้างอะ คือเราไม่เคยนอกใจเขา เราซื่อสัตย์ เรามาก่อน เราไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น) สุดท้ายนางก็เลือกเรา เราบอกเราเจ็บที่คุณทำกับเราแบบนี้ เขาก็ขอโทษ เรื่องก็เหมือนจะไม่อะไร จบและเงียบไป

จนมาตอนนี้ล่าสุดเราจับได้ว่าเขา 2 คนแอบคุยกัน โครตจุกเลย แต่เราทำใจไว้แล้วว่าสักวันมันจะต้องมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นไม่วันใดก็วันนึง แต่พอเกิดจริงๆก็นะ5555 หัวเราะทั้งน้ำตา เรากับแฟนทะเลาะกันหนัก แบบเราไม่เอา เราจะเลิก แต่เขาก็เหมือนยื้อเวลา ตอนเช้าที่เขาทำงาน เราทำงาน ทำคนละที่กัน ลับหลังเรารู้ว่าเขา 2 คนคุยกัน แต่พอเลิกงานกลับห้องมาอยู่กับเรา เขาก็จะไม่จับโทรศัพท์หรือก็จะเล่นแต่เกมส์ เราเข้าไลน์เขาไม่ได้ เขาใส่รหัส เราเบื่อกับการระแวง เบื่อที่ต้องมานั่งคอยจำผิด เบื่อที่ต้องมากังวลว่าเขาแอบไปหากันรึเปล่า

แต่ที่เล่ามาทั้งหมด คือเราอยากได้คำแนะนำ คำด่าก็ได้555 เรายอมรับจริงๆจากใจเลยว่ายังทำใจไม่ได้และรับไม่ได้ เราที่คบมาทั้งหมด 2 ปี กับผู้หญิงที่เข้ามาแทรกกลางแต่มีลูกกับเขา ใครกันที่ควรถอยออกไป

ปล.แต่ที่ถามแบบนี้ไม่ใช่จะอยู่กับแบบ 1 ผัว 2 เมียนะคะ แค่อยากได้แนวทางความคิดที่สนับสนุนความคิดเราแค่นั่นเอง เรารับไม่ได้และไม่คิดจะอยู่ วันนี้เราทำใจไม่ได้ แต่เราไม่คิดจะจมกับสังคมแบบนี้แน่นอน