อย่างที่หัวข้อกระทู้เลยคะ ... อยากเรียนให้ดีขึ้นกว่านี้ให้มากๆ
ขอเล่าก่อนนะค่ะ. ตอนเเรกหนูก็เป็นคนหนึ่งที่ตั้งใจเรียนและเรียนได้เกรดโอเคมาตลอด. จนจบมอ6 แล้วย้ายมาเรียนต่อที่กรุงเทพ มาคนเดียวด้วยน่ะคะ แม่อยู่ต่างจ. หนูอยู่กับแม่2คนน่ะจริงอ้ะ. เเต่ตอนนี้ก็มีอาที่อยู่เป็นเพื่อนเเม่เเต่บ้านคนล่ะหลังกัน หนูเลือกที่จะมาเรียนกรุงเทพเพราะไกลบ้านตอนเเรกหนูไม่ชอบบ้านเลยคิดว่าการมาอยู่กรุงเทพจะทำให้ชีวิตดีขึ้น เเต่ไม่เลยคะ พอถึงตอนนี้หนูมารู้สึกตัวว่าตัวเองหลงทาง ตอนปี1ก็ยังตั้งใจเรียนอยู่เเต่เเค่เทอมเดียว เเล้วยิ่งเรียนก็ยิ่งเละเทะ. หนูลืมบอกไปว่า หนูเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เพราะต้องส่งตัวเองเรียนพอมีส่งกลับไปให้เเม่บ้างเเต่ไม่มากเท่าไหร่ แม่อายุ60เเล้วเเกร่างกายไม่เเข็งเเรง หนูค้อนข้างเป็นคนคิดมากถึงมากที่สุด เคยรู้สึกว่าตัวเองเกือบจะเป็นโรคซึมเศร้า หรือเป็นเเบ้วก็ไม่เเน่ใจ เรื่องหลักๆที่เครียดมากคือเรื่องเงิน เพราะหาเงินไม่ทัน ค่าใช้จ่ายเยอะกว่าที่คิดไว้คะ. เเถมทำงานหนักๆก็ป่วยตลอด หนูร่างกายไม่เเข็งเเรงมีโรคประจำตัวเป็นไทรอยด์ ต่ำ มันไม่ได้อันตรายมาก เเต่อาการของมันก็เป็นตัวถ่วงในการใช้ชีวิตได้อยู่ หนุเริ่มไม่มีเวลาพักผ่อน. จนต้องหยุดทำงานเป้นช่วงๆเพื่อมาโฟกัสเรื่องเรียน. เเล้วนั้นคือจุดที่เริ่มไม่มีเงินใช้ เครียดซ้ำไปอีก นอนไม่หลับ เวลาไปเรียน เรียนไม่รู้เรื่อง กลายเป้นคนนอนไม่ตรงต่อเวลา ขาดความรับผิดชอบ รู้สึกโดดเดี่ยว. หาที่พึ่งไม่ได้ เพราะตัวเองต้องเป้นที่พึ่งให้เเม่ เตั้งเเต่พ่อเสียเเม่ก้กลายเป้นคนอ่อนแอไปส่ะดื่อๆ นิดๆหน่อยเเกก็ร้องไห้ จนหนูไม่กล้าบอกเเกเรื่องเครียดๆ พอหนูเริ่มสะสมความเครียดเข้ามากๆ จนนำไปสู่ การหาวิธีคลายเครียด คือการไปร้านเหล้า. เริ่มไปบ่อยเข้าๆจน ติดมัน กลายเป้นไม่ไปเรียน ขาดเรียน ขี้เกียจ บลาๆ.ก่อนหน้าที่จะเป้นขนาดนี้เคยคิดจะลาออกจากที่เรียนเเล้วไปทำงานตั้งตัวใหม่ เเต่ก็เสียดายเวลาที่เรียนมาตั้ง2ปีเเล้ว เลยเอาตัวเองกลับมาเรียนอีก พอกลับมาก็เป้นคนไม่เอาไหนไปส่ะดื่อๆ จนเกรดเทอมล่าสุดออกมา. มันจึงทำให้หนูรู้สึกตัวจริงๆว่า หนุกำลังหลงไปกับสิ่งที่ไม่ควรหลง. ตอนนี้ก็กำลังพยายามเอาตัวเองกลับมาในจุดที่ควรจะเป้น เเต่ก็กลัวใจตัวเองเหลือเกิน ว่าจะทำไม่ได้. ช่วยเเนะนำทีเถอะค่ะ ว่าต้องทำใจยังไงให้เข้มเเข็งกับความคิดความตั้งใจตั้งเเต่เเรกเริ่ม รู้สึกผิดหวังกับตัวเองจริงๆเลยคะ ขอบคุรล่วงหน้านะค่ะ.
อยากใช้ชีวิตแบบไม่เครียดเรียนและเงินมาพร้อมกัน เรียนให้เกรดดีขึ้นนนน
ขอเล่าก่อนนะค่ะ. ตอนเเรกหนูก็เป็นคนหนึ่งที่ตั้งใจเรียนและเรียนได้เกรดโอเคมาตลอด. จนจบมอ6 แล้วย้ายมาเรียนต่อที่กรุงเทพ มาคนเดียวด้วยน่ะคะ แม่อยู่ต่างจ. หนูอยู่กับแม่2คนน่ะจริงอ้ะ. เเต่ตอนนี้ก็มีอาที่อยู่เป็นเพื่อนเเม่เเต่บ้านคนล่ะหลังกัน หนูเลือกที่จะมาเรียนกรุงเทพเพราะไกลบ้านตอนเเรกหนูไม่ชอบบ้านเลยคิดว่าการมาอยู่กรุงเทพจะทำให้ชีวิตดีขึ้น เเต่ไม่เลยคะ พอถึงตอนนี้หนูมารู้สึกตัวว่าตัวเองหลงทาง ตอนปี1ก็ยังตั้งใจเรียนอยู่เเต่เเค่เทอมเดียว เเล้วยิ่งเรียนก็ยิ่งเละเทะ. หนูลืมบอกไปว่า หนูเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เพราะต้องส่งตัวเองเรียนพอมีส่งกลับไปให้เเม่บ้างเเต่ไม่มากเท่าไหร่ แม่อายุ60เเล้วเเกร่างกายไม่เเข็งเเรง หนูค้อนข้างเป็นคนคิดมากถึงมากที่สุด เคยรู้สึกว่าตัวเองเกือบจะเป็นโรคซึมเศร้า หรือเป็นเเบ้วก็ไม่เเน่ใจ เรื่องหลักๆที่เครียดมากคือเรื่องเงิน เพราะหาเงินไม่ทัน ค่าใช้จ่ายเยอะกว่าที่คิดไว้คะ. เเถมทำงานหนักๆก็ป่วยตลอด หนูร่างกายไม่เเข็งเเรงมีโรคประจำตัวเป็นไทรอยด์ ต่ำ มันไม่ได้อันตรายมาก เเต่อาการของมันก็เป็นตัวถ่วงในการใช้ชีวิตได้อยู่ หนุเริ่มไม่มีเวลาพักผ่อน. จนต้องหยุดทำงานเป้นช่วงๆเพื่อมาโฟกัสเรื่องเรียน. เเล้วนั้นคือจุดที่เริ่มไม่มีเงินใช้ เครียดซ้ำไปอีก นอนไม่หลับ เวลาไปเรียน เรียนไม่รู้เรื่อง กลายเป้นคนนอนไม่ตรงต่อเวลา ขาดความรับผิดชอบ รู้สึกโดดเดี่ยว. หาที่พึ่งไม่ได้ เพราะตัวเองต้องเป้นที่พึ่งให้เเม่ เตั้งเเต่พ่อเสียเเม่ก้กลายเป้นคนอ่อนแอไปส่ะดื่อๆ นิดๆหน่อยเเกก็ร้องไห้ จนหนูไม่กล้าบอกเเกเรื่องเครียดๆ พอหนูเริ่มสะสมความเครียดเข้ามากๆ จนนำไปสู่ การหาวิธีคลายเครียด คือการไปร้านเหล้า. เริ่มไปบ่อยเข้าๆจน ติดมัน กลายเป้นไม่ไปเรียน ขาดเรียน ขี้เกียจ บลาๆ.ก่อนหน้าที่จะเป้นขนาดนี้เคยคิดจะลาออกจากที่เรียนเเล้วไปทำงานตั้งตัวใหม่ เเต่ก็เสียดายเวลาที่เรียนมาตั้ง2ปีเเล้ว เลยเอาตัวเองกลับมาเรียนอีก พอกลับมาก็เป้นคนไม่เอาไหนไปส่ะดื่อๆ จนเกรดเทอมล่าสุดออกมา. มันจึงทำให้หนูรู้สึกตัวจริงๆว่า หนุกำลังหลงไปกับสิ่งที่ไม่ควรหลง. ตอนนี้ก็กำลังพยายามเอาตัวเองกลับมาในจุดที่ควรจะเป้น เเต่ก็กลัวใจตัวเองเหลือเกิน ว่าจะทำไม่ได้. ช่วยเเนะนำทีเถอะค่ะ ว่าต้องทำใจยังไงให้เข้มเเข็งกับความคิดความตั้งใจตั้งเเต่เเรกเริ่ม รู้สึกผิดหวังกับตัวเองจริงๆเลยคะ ขอบคุรล่วงหน้านะค่ะ.