ผมกับแฟนคบกันมาได้ไม่นาน ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยมีแฟนมาก่อน มีแค่คนแอบชอบ คนคุย ส่วนผมโสดมาพักนึงเลยมาจีบเขา (เขาเป็นเพื่อนสมัยเรียนที่ไม่ได้สนิทกัน) เขาเป็นคนมีคาแรคเตอร์ อินดี้ ไม่ค่อยพูด ชอบทำอะไรคนเดียว ส่วนผมเป็นคนกวนตีน ชอบดูแล ช่างสังเกต คิดเยอะ คิดมาก ปกติก็ไม่ค่อยพูดกับคนทั่วๆไปแต่เจอแฟนคนนี้เลยต้องหันมาพูดเยอะขึ้น ไม่งั้นต่างคนต่างเงียบแน่นอน

เขาเคยพูดว่าเขาจริงจังกับผมนะ มีทำของน่ารักๆให้ผมเหมือนกัน วันๆนี่การแชทคุยกันจะเป็นการถามกันตอบกลับแค่ใช่หรือไม่ ไม่ก็แสดงความเห็นนิดหน่อย ที่แน่ๆผมเป็นฝ่ายเปิดก่อน ชวนคุยตลอด แต่บางครั้งเขาก็ทำท่าทางหรือพูดอะไรที่ทำให้ผมน้อยใจ เช่น

วันนึงเขาบอกว่าอายุระดับนึงอยากมีครอบครัว ผมก็ดีใจที่มีคนคิดเหมือนกัน เลยเล่าแพลนของตัวเองมั่ง ไม่นานอยู่ดีๆเขาก็บอกลึกๆแล้วก็ไม่ได้อยากแต่งงานนะ

วันนึงมาเล่าให้ผมฟังว่ามีคนรู้จักคิดสั้นเพราะเรื่องความรัก เพราะฉะนั้นอย่าทุ่มเทให้ใครเต็มๆเลย เกิดไม่เป็นอย่างที่คิดจะเสียใจเปล่าๆ ตัวเขาเองก็คิดแบบนั้น

วันนึงเคยลองจับมือกัน แล้วก็งดจับมือ กลับมาจับมืออีก แล้วก็งดอีก ปัจจุบันไม่ได้จับมือกัน เขาบอกรู้สึกแปลกๆเวลามีคนมาเดินจับมือ

วันนึงก็เล่าเรื่องที่เคยแอบชอบคนนึง ว่าถ้าตอนนี้คบกันคงมีแฟนดีๆไปแล้ว แล้วทำไมวันนั้นถึงมาตอบรับลองคุยกับผมดู ไม่น่าเลย ยิ้มแห้งๆใส่ผม

และอีกหลายๆอย่างครับ ซึ่งถ้ายอมรับตรงๆผมก็มีภาพในหัวอยู่เยอะนะว่าแฟนกันควรทำตัวอย่างไร ซึ่งผมก็พยายามลดไปหลายอย่างละเพื่อตัวเองจะได้ไม่นอยมาก จนสุดท้ายตอนนี้ก็เหลือแค่เขาที่ยังมีคำพูด ท่าทางแบบที่กล่าวข้างต้นอยู่ ผมพยายามยิ้มสู้นะ ไม่ได้เสียใจหรือโกรธ แต่ได้ยินบ่อยขึ้นก็น้อยใจเหมือนกัน นี่เรียกว่าเขาวางตัวกับผมแบบเพื่อนคนนึงรึเปล่า แล้วถ้าเขาสบายใจกับสิ่งที่เป็นอยู่นี้ ผมควรจะทำตัวเข้าหาเขาเหมือนเดิม หรือเบาๆลงดี ผมก็กลัวเขาจะมองว่าผมทำตัวไม่เหมือนเดิมไหม

เลยอยากรู้ว่านี่คืออาการปกติของคนไม่เคยมีแฟนเลยทำตัวไม่ถูก หรือเขากำลังคิดอะไรอยู่ครับ ใครมีประสบการณ์คล้ายๆกันรบกวนแชร์ให้ฟังกันบ้างนะครับ ผมอยากประคับประคอง รักษาความรักครั้งนี้ให้ดีๆ เพราะก่อนหน้านี้กับคนเก่ามันกะทันหันและผมเจ็บหนักมาก ขอบคุณครับ