เปิดประเด็นเลยนะค่ะ เรื่องมันบานปลายมาได้ 2 ปีกว่าเเล้วค่ะ แม่ใช้เฟสบุ๊คปลอมเป็นเรา เเล้วไปคุยกับผช คนหนึ่งเขาทำงานที่เกาหลีค่ะ แม่ก็คุยมาสักพัก โดยการคุยนั้นเป็นรูปของเรานะ คุยมาได้สักพัก แม่ขอให้เราคุยให้แทนเพราะ ผช คนนั้นจะขอดูหน้าค่ะวิดีโอคลอมาเราก็รับคุยปกติ แต่หน้าเราไม่ยิ้ม พอวางไปแม่ก็ด่าว่าเราทำไมไม่คุยดีๆ คนนี้นิสัยดีมากเลยนะ นู้นนี่นั้น บลาๆ ~ เราก้ได้แต่ฟังละเฉยๆ ไป ไม่อยากมีปัญหากับแกหลังจากนั้น ผช คนนั้นกลับมาเมืองไทย ค่ะ เขาอยากเจอเรา เเม่นัดให้มาเจอ ที่ระยอง นัดเขามาเจอกับเราค่ะ (ปล.ที่ผ่านมาคือต้องยอมคุยค่ะ ไม่งั้นแม่จะงอนเราไม่คุยไม่สนใจเราเลยค่ะ) วันนั้นพอเขามาถึง แม่บังคับให้พี่ชายเราไปรับเขามา พอพี่เราแสดงอาการไม่พอใจ แกก็แลจะโมโห ไม่สบอารมณ์ อย่างแรง แสดงออกจนลุกๆ มองออกค่ะ พอไปรับมาก็พาเขาไปจองโรงแรม ให้นอนพัก ต่อมาแม่ให้เราไปหาเขา (เรางงมากอ่ะ ทั้งที่เรามีแฟนนะ ทำเหมือนเราโสด!!) เราก็ไปตามที่เขาบอก เขามั่นใจมากว่า ผช คนนี้นิสัยดี ไม่ทำอะไรเราแน่นอน เรายอมรับเราพกมีดคัตเตอรืไปค่ะป้องกันตัว ไปตามที่บอกเพราะในใจก็ยังเชื่อที่แม่บอก พอไปถึงก้นั่งคุยปกติ จนสถานการณ์เข้าสู่โหมดเงียบ เขาพยายามจะปล้ำเรา(เราสาบานได้ไม่รู้ว่าแม่ไปคุยอะไรไว้ด้วย) เราร้องดังลั่น เขาตกใจจึงปล่อยเรา หลังจากนั้นเรากลับมาบ้านมาบอกแม่ว่ามันเป็นแบบไหนๆ เเม่ดูอึ้งไปสักพักแล้วไปคุยกับมันในโทรศัพท์ ก็คงจะขอโทษนั้นละ แต่ไม่คิดว่าแม่จะเชื่อมันละบอกกับเราเเค่ว่าพี่เขาไม่ได้ตั้งใจ ความรุ่สึกเหมือนโดนแม่ตบหน้าแล้วกระทืบซ้ำอ่ะ แกเชื่อคนที่รู้จักผ่านเฟส!! ก็เวลาไปตามปกติ เราเอาแม่ไปด้วยเวลาไปหาคนนั้นจนถึงเวลาเขากลับเเอบสงสารที่เขาเองไม่รุ่ตัวเองว่าไม่ได้คุยกับเรา จนเขากลับเราไปส่งขึ้นรถ สีหน้าเราบ่งบอกมากนะว่าไม่ได้รักคนแปลกหน้าคนนี้ แต่เขาก็คงไม่รุ้สึกอะไร จนเวลาผ่านไป เเม่ก็ยังคุยติดต่อกับเขาเสมอ  (เรามีแฟนนะปัจจุบันคบกับแฟนมา จะ 3ปีแล้ว) เเม่เราเริ่มมองข้อเสียของเเฟนเราเยอะขึ้นๆ แต่เรารักกันคนแรกที่คุยถึงอนาคตของเราแต่แม่เรากำลังกีดกันพุดแค่ว่า...ลูกถ้ามันรักแม่ห่วงแม่มันมันต้องยอมทำทุกอย่างให้แม่สบายใจแล้วหมดห่วง...(ถามจริงลูก ผญ มีไว้ขายหรอ?) จะว่าเราบาปก้ได้นะ แต่ใจคนเรามันห้ามกันได้จริงหรอ?
#มาต่อประเด็นที่สองกันเลยเดี๋ยวยาว (สรุปมาคุยกับคนนี้มาพอๆ กับเราคุยกับแฟน)
- เวลาต่อมา เเม่เราคุยสินสอดว่าเขาจะมาขอ 2 แสน ทอง 3 บาท .... เราตอบว่าไม่ ! มีแฟนอยู่แล้ว แล้วพี่เขาไม่ผิดอะไรทำไมต้องเลิกเพื่อมาคบกับคนที่แม่เลือก!! ตอนนั้นก็ทะเลาะกับเเม่นะเเรงอยู่ แต่ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือ...เขาก็ไม่ปลื้มเราหนักหรอก งัดข้อเสียของเเฟนเรามาพูดหมด! เราย้อนถามไปว่าแล้วคนที่เจอกันครั้งเเรกพยายามจะปี้ แล้วนี้คนดีหรอ? แม่ก็ด่าๆๆๆๆๆๆๆๆ บลาๆ ~ เราเครียดนะ เรื่องนี้แฟนเราก้รุ้นะเราบอกเองไม่อยากให้คิดมาก สรุปเลยละกันเเม่จะให้เราคบกับคนที่เขาคุย เพราะเขาชอบเเล้วว่ามันนิสัยดี! ส่วนเราทุกวันนี้อายุ 23 แล้วเราไม่ยอม เเล้วเขาก้พูดว่าเรากับแฟนเรา ถ้าเอาคนนี้เป้นผัวไม่ต้องมาเผาผีกัน หรือรอให้กูตายก่อนนั้นละ!... เราควรทำยังไง ควรทำตามแม่ หรือตามใจ ถ้าเราไม่ทำตามแม่ เราจะบาปกรรมไหม แล้วถ้าเราไม่เลือกอะไรเลย มันจะดีไหม ตอนนี้ประสาทจะกินเเล้ว ต้องคอยรับฟังเเม่พูดกรอกหุทุกวันๆ !!! เราเหนื่อยเเล้วท้อมากๆค่ะ