สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องความรักของผมให้ฟัง
ผมขอแน่ะนำตัวเองก่อนล่ะกันครับ ผมชื่อน็อต ผมเป็นคนที่ขี้ขลาดมาก
ผมไม่เคยนั่งรถตู้ไปไหนคนเดียว ไม่เคยออกไปไหนคนเดียว
เป็นที่ขี้อายหลายๆเรื่อง เสื้อผ้ายังซื้อใส่ไม่เป็นเลยครับ

และวันหนึ่งผมเจอผู้หญิงคนหนึ่งผ่านแอพ SKOUT ผมรู้สึกชอบเธอ
และหลังจากนั้น ผมก็ขอเฟสเธอ ทำความรู้จักกับเธอ คุยกันจนสนิท
แล้วผมก็ขอเธอเป็นแฟน เธอคนนั้นชื่อแพน

แพนกำลังหาที่ทำงาน สมัครงานผ่านเว็บ ผมรู้เรื่องผมก็ช่วยแพนหา
ช่วยดูงาน ช่วยดูใบสมัครงานให้แพน จนมีที่ทำงานติดต่อให้แพนไปสัมภาษณ์
ผมดีใจมาก และผมก็ได้นัดเจอแพนที่กรุงเทพ ซึ่งตอนนั้นผมได้เอาเงินไปลงทุน
บางอย่างก่อนที่จะเจอแพน ผมมีเงินเก็บ 5,000 บาท ผมใช้เงิน 5,000 บาทไปหาแพน
ผมไม่เคยนั่งรถตู้ไปกรุงเทพคนเดียว แต่ผมอยากไปหาคนที่ผมรัก
ผมก็ตัดสินใจซื้อตั๋ว นั่งรถตู้ขึ้นไปกรุงเทพ ผมนั่งกังวลตลอดการเดินทาง
ผมกลัวแพนเจอผม แล้วจะรับไม่ได้ ผมกลัวเมื่อถึงกรุงเทพผมจะไปไม่ถูก

เมื่อถึงกรุงเทพ ผมไปไม่ถูกจริงๆ ผมเลยถามวินมอเตอร์ไซต์ให้พี่เขาไปส่ง ใช้โทรศัพท์
พิมชื่อโรงแรมที่แพนบอกมา จนไปถึงโรงแรมที่นัดกันไว้ แล้วขึ้นหาแพนที่ห้อง
ผมกับต้องตะลึ่ง และตกหลุ่มรักแพนอีกรอบ เพราะสำหรับผมแพนน่ารักมาก
และคืนนั้นโทรศัพท์ผมก็ตกแตก
วันต่อมาแพนต้องไปสัมภาษณ์ที่ทำงาน ผมก็ไปส่งแพน รอแพนสัมภาษณ์
ระหว่างรอแพน สัมภาษณ์ ผมก็ไปหาพี่วินมอไซต์ให้พี่เขาพาไปร้านซ่อมโทรศัพท์
เพราะผมไม่เคยมากรุงเทพคนเดียวหลังจากซ่อมเสร็จ ก็รีบกลับมารอแพน
กลัวแพนจะสัมภาษณ์เสร็จ แล้วต้องรอผม ผมไปรอแพนซักพัก แพนบอกผมว่า
คนมาสัมภาษณ์เยอะ แล้วตอนนั้นจะเย็นแล้ว เราต้องเดินทางต่อไปหัวหิน
แพนบอกให้ผมกลับมาเก็บของ แล้วมารอแพนหน้าที่ทำงาน
ด้วยความที่ผมไม่เคยนั่งรถแท็กซี่คนเดียว แล้วแบตโทรศัพท์ก็หมด
ผมจึงเรียกแท๊กซี่คนหนึ่ง แล้วบอกชื่อโรงแรมให้เขา เขาก็ถามอยู่ที่ไหน
ผมก็บอกไม่รู้ครับ ผมพึ่งมากรุงเทพครั้งแรก ก็โดนแท๊กซีต่อว่าและให้ลงจากรถ
จนเจอแท๊กซีอีกคัน พี่เขาใจดี เปิดแผนที่ให้ และพาผมไปที่โรงแรมที่เราพัก
ผมก็ขนของลงมาขึ้นแท๊กซี แล้วโทรหาแพน ให้แท๊กซีรอรับแพนที่หน้าที่ทำงาน
แล้วเราก็เดินทางต่อไปหัวหิน

ระหว่างทางไปหัวหินผมเป้นห่วงแพนมาก กลัวเธอง่วง กลัวเธอเมื่อย กลัวเธอหิว
จะค่อยสังเกตุเธอตลอดทาง จนถึงหัวหิน เราก็ต่อรถไปที่พักที่เราจองไว้
เมื่อถึง เราก็พักผ่อนกัน ไปเดินชายหาดทะเลตอนเย็นกลับมานอน
วันรุ่งขึ้นผมกับแพนก็เดินทางไปที่สัมภาษณ์ตอนเช้า ที่โรงแรมที่เธอสมัครไว้
ผมก็นั่งรอเธออยู่หน้าห้องสัมภาษณ์นั้นแระ รอแพนสัมภาษณ์จนเย็น
ผมกับแพนก็เดินทางมาเก็บของเพื่อไปพัทยาต่อ หลังสัมภาษณ์เสร็จ
เราไปขึ้นรถตู้ เพื่อเดินทางไปพัทยา

ระหว่างทางเธอง่วง ผมก็ให้เธอนอนบนตักผมนั้นล่ะ แพนได้ติดต่อเช่า
ห้องในโครงการไว้ เมื่อไปถึงก็ดึกแล้ว ทางเข้าโครงการเปลี่ยวมากครับ
และเมื่อเข้าไปถึงห้องที่แพนคุยติดต่อไว้ คือห้องไม่น่าอยู่มากๆ
แพนร้องไห้ครับ และผมก็เห็นคนที่รักร้องไห้ไม่ได้ และบอกเข้าไม่ต้อง
สัมภาษณ์แล้ว เราสองคนก็หาที่ห้องพักใกล้ๆในคืนนั้น และเรียกแท๊กซีผ่านแกร๊บมารับไปส่ง
วินาทีที่ผมเห็นที่อยู่ ที่แพนติดต่อไว้เป็นแบบนั้น ผมบอกแพนเลยว่า "ถ้าแพน
คิดจะอยู่นี้ พี่คงปล่อยให้แพนอยู่คนเดียวไม่ได้"

เมื่อวันรุ่งขึ้น เราเลยเที่ยวที่ชายหาดพัทยากัน และเที่ยวเสร็จก็กลับบ้านกัน
ผมกลับมาบ้านที่เพชรบุรี ส่วนแพนแฟนผมกลับบ้านที่ขอนแก่น

ไม่นานแพนก็ได้งานที่หัวหิน แล้วแพนก็มาทำงานที่หัวหิน
ผมก็ตามมาอยู่กับแพนที่หัว ผมกะมาสร้างครอบครัว มาสร้างอนาคตกับแพน
ตอนนั้นแพนอยากขายสาหร่ายพวงองุ่น เราก็ช่วยกันขาย แพนต้องทำงานด้วย
ก็เลยให้แพนรับออเดอร์ ส่วนผมคอยวิ่งส่งสาหร่ายพวงองุ่น
เราลองไปขายตลาดนัดด้วยกัน ผมไม่กล้าขายเลยเพราะผมขายไม่เป็น
แต่ผมก็ไปขายครับ เพราะผมอยากสร้างอนาคตของเรา

ทุกอย่างดูมีความสุข จนวันหนึ่งเราทะเลาะกัน หนักมาก แพนไม่คุยกับผม
ผมง้อแพนทุกวัน ทุกครั้ง ตอนนั้นผมร้องไห้ทุกวัน เพราะผมอ่อนแอกับความรู้สึก
กับความรู้สึก ผมโคตรอ่อนแอ แพนไม่คุยกับผมเป็นเดือน
แพนอยากทำงานเป็นไกด์ ผมก็พยายามหาให้จนเจอที่หนึ่ง แล้วก็พาแพนไปสมัคร
ส่วนตัวผมก็ไปสมัครงานอีกที่ เราสองคนต้องเริมที่ทำงานใหม่
ผมไปอบรมที่นครปฐม  แฟนผมไปอบรมที่สิงห์บุรี
เราแทบไม่ได้เจอกัน ประมาณเกือบ 1เดือน เมื่อผมอบรมเสร็จ
ผมรีบกลับมาย้ายห้องที่หัวหิน มาอีกที่หนึ่ง ขนของคนเดียว ด้วยรถมอไซต์
วิ่งขนของเกือบทั้งคืนเลยครับ กลัวว่าแพนกลับมาเหนื่อยๆจะไม่ได้พัก
แล้ววันหนึ่งแพนกลับมา แล้วทะเลาะกับผมหนักมากๆในคืนนั้น
แล้วันรุ่งขึ้นเธอก็ขนของเธอหนีผมไป บล็อกผมทุกช่องทาง
แต่ผมก็ยังรักเธอ อยู่

แพน ถ้าแพนมาอ่านบทความนี้น่ะ พี่ขอโทษที่พี่ชอบบังคับแพน
พี่ขอโทษที่พี่ดื้อ พูดไม่รู้เรื่อง แต่พี่ไม่เคยไม่รักแพน ไม่เคยไม่คิดถึงแพน
พี่แค่อยากใช้เวลาอยู่กับแพน คนที่พี่รักให้มากที่สุดเท่านั้นเอง
อยากให้เรากลับมาปรับความเข้าใจของเราทั้งสองคน
กลับมามีความสุขเหมือนเดิมอีกครั้งน่ะ ที่รักของพี่