อย่างที่กล่าวมา เป็นนักเรียน ม.ปลาย ที่ต้อง ตื่นตั้งแต่ 04.30 เพื่อ อาบน้ำ ไปโรงเรียน นั่งรถ ชั่วโมงกว่า เพราะเรียนอีกจังหวัดนึง ระยะทางประมาณ 50กิโลกว่าๆ ไปกลับ 100กิโล ไปกลับทุกวัน กลับถึงบ้าน ประมาณ 6โมงเย็น วันไหนรอพี่ๆในรถสอบ ก็เกือบทุ่ม ซึ่งสอบบ่อยมาก เพราะเขาเรียน ปวส ออกจากบ้านก่อนพระอาทิตย์ขึ้น กลับบ้านหลังพระอาทิตย์ตก วันไหนมีการบ้าน เกือบ้ที่ยงคืนกว่าจะได้นอน ซึ่งมันก็มีเกือบทุกวัน เพราะเรียนอยู่ ม.5 หนักกว่าปีไหนๆ ความรู้อัดแน่นตอนม.5 มันหนักมากจริงๆ บางวันนั่งทำการบ้านไปด้วยร้องไปด้วย มันเหนื่อยมากจริงๆ เสาร์ อาทิตย์ ก็ยังต้อง การบ้าน การบ้าน แล้วไหนจะเรื่องเข้ามหาลัย  มันเหนื่อยจน บอกไม่ถูก ร้องแล้วร้องอีก จนมันรู้สึก หน่วงๆไปเอง บางวันก็เบลอๆไปโรงเรียน ขอบตาดำ หน้าคล้ำ ดูโซมมากจริงๆถ้าเทียบกับวัยของเรา จากเมื่อก่อนเรียน รร.เก่า เรียนไม่หนัก รร. อยู่ใกล้ รู้สึกว่าร่างกายโอเคกว่านี้ จากที่ไม่เข้า รพ. เลย ปีนี้ เข้าไป 5รอบแล้ว + สายตาแพ้แสง+สายตาสั้น จากไม่เป็นไมเกรน ตอนนี้ก็เป็น   โคตรท้อเลย แต่พ่อแม่ หอม ลูบหัว กอดให้ กำลังใจทุกวัน แม่หอมแก้มทุกวันกลับจากโรงเรียน เลยทำให้มีพลังในวันต่อไป +กับความฝัน แต่ทำยังไงได้ อยากเรียนโรงเรียนดีๆ ก็ต้องอดทนเพราะต้นทุนคนเรามันไม่เท่ากัน เรามีเวลาเท่ากัน แต่เวลาคนเรามีไม่เท่ากัน มันจริงมากๆ แต่ตอนนี้มันท้อมากๆ มันเหนื่อย มันไม่โอเคเลย