สวัสดีค่ะ คือต้องขอออกตัวก่อนว่าปกติเราเป็นคนเฮฮาปาร์ตี้ เพื่อนชวนไปไหนไปกันตลอด แต่ช่วงนี้เป็นช่วงเก็บเกรดจะเข้ามหาลัยยื่นพอร์ต แต่พอผลคะแนนที่สอบออกมากลับแย่กว่าที่เราคาดหวังไว้ เราก็รู้สึกอึดอัดและเครียดมาก ๆ จนไม่อยากกินข้าวและจะอ้วกเลย จุดนั้นเข้าใจความรู้สึกของคนที่เครียดจนกินข้าวไม่ลงเลยค่ะ ต้องนอนต้องใช้เวลาอยู่คนเดียวน้ำตาถึงจะไม่ไหล ไม่งั้นเวลาอยู่กับใครแล้วพูดถึงเรื่องคะแนนขึ้นเราจะรู้สึกอยากหายไปจากตรงนั้น และพอลองพูดกับผู้ปกครองท่านก็บอกว่า ก็เนี่ยทำไมเอาแต่เล่น บลา ๆ จุดนั้นคือเข้าใจว่าเออ ก็เราผิดนะ แต่คือเครียดมากจนน้ำตาไหลตลอดห้ามไม่ได้เลยค่ะ สักพักนึงก็มีเสียงในหัวที่ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าวว่าเออ ตายก็ดีนะ ทำไมตอนขึ้นรถโดยสารถึงไม่กระโดดไปเลยหล่ะ จะอยู่ทำไม แต่ก็จะมีอีกเสียงนึงในหัวเตือนตลอดว่าแล้วสิ่งที่เราอยากเป็น พ่อแม่หล่ะจะอยู่ยังไง คือมันตีกันไปเรื่อย ๆ จนเรารู้สึกไม่อยากทำอะไรแล้ว ผู้ปกครองชวนดูของที่เราอยากได้มาก ๆ ก็รู้สึกเออแล้วช่างหัวสิแล้วไง รู้สึกเฉย ๆ มาก ที่รู้สึกอย่างเดียวเลยคืออยากกลับบ้านอยากอยู่คนเดียว ระหว่างนั่งรถกลับบ้านก็น้ำตาไหลตลอดเลยค่ะเราตำหนิตัวเองในใจตลอดว่าร้องไห้ทำไม ร้องแล้วมันได้อะไรขึ้นมาพยายามจะหยุดก็หยุดไม่ได้ จนผู้ปกครองท่านบอกว่าแค่คะแนนสอบเองไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ยังเก็บได้อยู่ พ่อแม่ไม่ซีหรอกเรื่องเกรดอ่ะ อะไรที่ผ่านไปแล้วมันก็แก้ไม่ได้หรอก เรานึกในใจเลยว่ารู้แต่มันทำไม่ได้ น้ำตามันไหลไม่หยุดเลย ระหว่างที่เรากำลังพิมพ์ก็มีน้ำตาไหลตลอด คืองงตัวเองมาก ๆ ค่ะ เพราะปกติก็ไม่ใช่คนเซนท์ซิทีฟอะไรขนาดนี้ TT