สวัสดีคับเพิ่ลๆ ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังและขอความคิดเห็นจากเพิ่ลๆ

แนะนำตัวนะคับ:ทอมเปนทอมคับ อายุก้อเข้าเลข3แล้วคับ คบผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ไม่ว่า สาวแก่แม่หม้าย เด็กนักเรียน นักศึกษา ผู้หญิงเวอร์จิ้น ผู้หญิงเคยคบผู้ชาย ผู้หญิงมีลูกติด ดี้แท้ๆ ผมค่อนข้างเปลี่ยนคุ่บ่อยคับ

ทางครอบครัวของผมก้อไม่ได้ว่าไรคับ "พ่อบอกเปนไรก้อเปน" "ส่วนแม่ก้อจะมีบ่นๆบ้างคับ
พ่อแม่ผมที่ผมกล่าวถึงเค้าเปนพ่อแม่บุญธรรมคับ ขอผมมาเลี้ยงจากสถานสงเคราะห์ ผมมีพี่น้อง2คน ผู้หญิงทั้งคู่ ผมเปนลูกคนโต และมีน้องสาวห่างกัน2ปี(เปนลูกของพ่อกะแม่แท้ๆ)  น้องผมเปนเดกผู้หญิงปกติคับ แต่ผมทั้งคุ่ถูกเลี้ยงดูอย่างดีสิทธิเท่าเทียมกันคับ พ่อแม่รักเท่ากันคับ แต่ด้วยครอบครัวพ่อแม่แยกทางกันทำให้คนในครอบครัวแยกไปคนละทิศละทาง ผมทำงานแต่อายุ13คับ

จุดเริ่มต้นมียุว่า คือผมได้เจอ ผญ.ในอินเตอร์เน็ตคนหนึ่งคับ เราคุยกันแบบไม่เจอกันประมาน 2 ปีคับ ช่วงที่คุย เทอจะชอบห่ยไปเวลาเดิมๆ คือเทอคงยุกะแฟนเทอ แต่ผมก้อไม่เปนไรเพราะตอนนั้นผมก้อมีแฟน เลิกคุยกันไป2รอบ รอบที่3ผมเปนคนหายไปเอง แล้วผมก้อทักหาเค้าคุยกันจนผมเลิกกะแฟน ด้วยปันหาที่ติดพันหลายอย่าง ที่กลับมาคุยคือปรึกษาคับ ครั้งแรกที่เทอรุ้ว่าผมโทไปเทอร้องไห้ ซึ่งก่อนผมโทหาเทอวันนั้น เอพยายามติดต่อผมทางเบอรเก่งของผม แต่โทไม่ติด ผมเปลี่ยนเบอ ผมสอบถามเทอปกติคับ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง คือเทอกลับมายุบ้านกะพ่อแม่คับ ผมรับรู้ตลอดว่าเทอมีลูก(เปนหลานของแฟนเก่าเทอคับ) ตอนนั้นที่กลัยมาคุยต้นปี61คับ (เราก้อยังไม่เคยเจอกันตัวเปนๆ) เทอบอกเทอส่งเสียเดกคนนี้ยุ จะกลับไปหาทุกวันเสาร์เยน กลับมาอีกทีคือเช้าวันจันมาทำงานเลย ช่วงที่เค้าไม่ได้ไปหาลูกผมจะค้างสายทุกวันยันเช้าคับ แต่ทุกวันเสาร์จะเปนวันที่ผมไม่อยากให้มี เพราะเทอจะไม่ค้างสายและคุยกะผมน้อยมาก เวลาเทอไปหาลูก(บ้านแฟน) ได้แต่รอ มีงอลคับแต่พอเทอกลับมาผมก้อหาย เปนอย่างนี้ตลอด จนเรานัดเจอกันครั้งแรก 3. มีนาคม 2561. คับ ก้อดีใจมากคับ รอเค้าที่ขนส่ง 08.00-16.00. นั่งยุอย่างนั้นคับ ลุกไปแค่เข้าห้องน้ำ เจอแว๊บแรกผมจำได้ว่าคือเทอ ผมกระโดดกอดคับ เราก้อพาไปกินข้าวปกติ เทอมาคืนเด่วกลับเช้าอีกวัน เทอต้องกลับไปทำงานผมเองก้อต้องทำงาน มีน้ำตาทั้งคู่คับ ค้างสายตลอดจนเทอถึง กทม.  เราร้องไห้ยุประมาน3-4วัน เพราะไม่อยากจาก จุดเริ่มต้นเราเริ่มคุยกัน 6. เมษายน 2561. ผมไปหาเทอที่ กทม.  แล้วผมก้อยุ กทม.ยาวคับ ป้าเทอหางานทำให้คับ เราทำงานที่เด่วกัน  ตอนแรกพ่อเทอเหนผม "มองหัวจรดปลายเท้า" ผมสักเยอะคับ เทอเปนลูกสาวคนโต(พ่อแม่รักมาก)  แต่ด้วยผมเปนคนเอาการเอางาน พ่อแม่เทอเลยยอมรับคับ ส่วนตัวเทอก้อยังกลับไปหาลูกที่บ้านแฟนเก่าเทอ แต่ผมทำเหมือนจะเข้าใจนะ แต่ก้อทะเลาะกันทุกที เพราะเวลาเทอไป"เทอเปลี่ยน"  ทุกครั้งที่เทอไปพ่อแม่เทอจะถามผม(พ่อแม่เทอไม่ชอบให้ไปบ้านนู้นคับ)  บ้างทีเทอก้อเอาเดกคนนี้มาคับ ซึ่งผมเองก้อไม่ได้รังเกลียดไร พ่อแม่เทอก้อไม่ได้รังเกลียดเดกคนนี้ แต่ลึกๆพ่อแม่เทอไม่อยากให้ส่งเสียเดกคนนี้(เทอเองมีหลานซึ่งเปนลูกน้องสาว)  เพราะหลานแทบไม่ได้ไรจากเทอ แต่ด้วยความที่แกโตแกไม่ทำรังเกลียดเดกคับ จากที่เทอเคยไปหาเดกทุกอาทิต  พอใข้ชีวิตด้วยกันเทอไปแค่เดินละครั้ง แต่ก้อเปนเหมือนเดิม(ไปเช้าเยนกลับ)  เราก้อจะมีปันหากัน เทอบอกว่าไม่ได้คิดไรกะคนเก่า คนเก่าเทอมีแฟนใหม่(แต่แฟนเก่าเทอไม่ได้เปิดในโลกโซเซียล)ซึ่งมันไม่มีไรยืนยันได้เลย เราทะเลาะกันเรื่องนี้ จนพ่อแม่เทอเหนผมร้องไห้ทุกวันที่ทำงาน แกเลยบอกให้เทอตัดทางนู้น. แต่ก้อไม่ขาด จนวันนึงผมเหนเทอแอบคุยไลน์ ซึ่งโทสับที่เทอคุยไลนนั้นยุกะผมช่วงเวลาทำงาน เทอล็อครหัส ผมพยายามยุ2อาทิต จึงเข้าได้ สิ่งที่ผมเหนคือเทอคุยกะแฟนเก่า ทำนองว่ายังรักยังคิดถึงจะกลับไปเปนเหมือนเดิม รอหน่อย(แฟนเก่าเทอรุ้ว่ามีผม) ผมแทบลมทั่งยืน ความไว้ใจหมดณ.นาทีนั้น ตั้งสติได้ผมโทหาแฟนเก่าเทอ สรุปเทอให้ความหวังเค้าและก้อผม สุดท้ายให้เทอเลือก เทอเลือกผม แต่มันยังไม่จบ แฟนเก่าโทมาขอเงินนค่าเรียกดู ผมถามเทอว่ายังติดต่อหรอ ถ้าจะส่งเงินให้ลูกคือส่ง ไปเลย ไม่ใช่โทติดต่อแฟนเก่า ผมขอเทิกหลายคร้ังแค่เทอไม่ยอม สุดท้ายตอนนี้เทอไม่ได้ไปหา ไม่ได้ติดต่อ เพราะโทสับเทอระงับการใช้งานชั่วคราว ผมกลัวเทอกลับไปติดต่อกัน แต่ครั้งนี้ผมยื่นคำขาดกะเทอว่า ส่งเงินได้แต่ห้ามโทห้ามไปหาเดกคนนี้ ไม่งั้นผมเลิกแน่ (เพราะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไข จะมาอ้างว่าผมต้องเข้าเดกคนนี้ ซึ่งแตกต่าง  ผมถูกมาเลี้ยงแต่คนที่ขอมาเลี้ยงท่านก้อเสียหมดแล้ว ส่วนน้องผมต่างคนต่างใช้ชีวิตต่างดิ้นรนเพราะพ่อแม่ไม่ทิ้งสมบัติให้ไม่มีแม้แต่บ้าน เท่ากับผมตัวคนเ ส่วนเดกคนนั้นมีไรครบ มีแฟนเก่าเทอที่เลี้ยศักดิ์คือป้า มีตามียายคอยดูแล มีบ้าน) ซึ่งเทอไม่จำเปนอะไรที่ต้ิงเข้าไปให้ความช่วยเหลือ สำหรับผมคือไร้สาระ พ่อแม่เทอก้อเหนด้วยกะผม เพราะเวลาไม่มีกินคนที่ยุข้างเทอคือผม มันไม่มีความจำเปนไร ที่เทอจะไปเกี่ยวข้องกับคนบ้านนู้น จะว่าผมร้ายจะว่าผมอคติผมยอม แต่เวลาเสียใจคือผม ไม่ใช่คนบ้านนู้น ถ้าต้องเสียใจอีกผมจะไม่ทนกะเรื่องเดิมๆอีก
#ความไว้ใจผมหมดตั้งแต่วินาทีแรกที่รุ้ส่าเค้ายังติดต่อกัน แต่ผมเลือกที่จะไม่พูดเพราะอยากให้เรามีความสุข แต่เทออย่าเช่นกันว่าผมพร้อมพูดเสมอถ้าเทอยังทำตัวแบบเดิม ผมเจบมาเยอะ แล้วความอดทนผมก้อหมดแล้วเหมือนกัน ครั้งนี้คือโอกาสครั้งสุดท้าย ที่ผมจะมอบให้เทอ เพราะผมก้อจะไม่ทน กะคนที่ไม่ได้รักผมคนเด่วเหมือนกัน

ขอความคิดเห็นเพิ่ลๆหน่อยคับ