นี่คือความคิดของหนูนะคะ อึดอัดปรึกษาใครไม่ได้นอกจากแม่ที่รู้เห็น
1.พ่อชอบทำเป็นรักหนูต่อหน้าคนอื่นแต่พอลับหลังกลับตบตีด่าทอสารพัด

2.พ่อชอบขโมยเงินของบ้านค่ะ คือพ่อจะแยกออกไม่ใช้เงินเดือนตัวเอง พ่อจะไม่ยุ่งกับเงินในบ้าน
แต่ก็จะแอบแม่ขายของแล้วเก็บเงินได้ บางครั้งเอาไปหลายพัน หรือถ้ามีเงินอยู่ก็จะหยิบไปดื้อพอหนูทวงก็ตี อ้างนู่นนี่สารพัด

3.พ่อติดเหล้าติดการพนันมวยแล้วก็การพนันอื่น ถึงขั้นเลี้ยงเหล้าเบียร์ที่แม่ไว้ลงขายฟรีๆ เพื่อติดสินบนเจ้าหน้าที่(ตำรวจที่บ้านหนูเขาจะรับส่วยเดือนละหมื่นทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น บางครั้งก็เห็นเก็บยาเสพติดจากเด็กที่จับมาขายต่อให้เด็กอีกทอดหนึ่ง หนูแอบฟังที่เขาพูดกัน)

4.พ่อชอบตีโดยไม่มีเหตุผลบางครั้งยอมรับว่าหนูผิดจริงแต่บางครั้งไม่มีเหตุผลเช่น  ตอนหนูไม่กินข้าว แค่ขนมจีนน้ำปลา พ่อก็ด่าว่า อีสันดานอย่ามาทำตัวไฮโซ  แล้วก็ด่าเรื่องหนูชอบดูละครในทรศ.จะฟาดทรศหนูทิ้ง แย่งทรศหนูจนไม่ได้กินข้าว เทกระจาดหมด

พอวันต่อมา หนูเขาทำเป็นมาหยอกล้อกับหนู อย่างเคยคือต่อหน้าเพื่อนที่มากินเหล้าฟรี แต่หนูยังโกรธเลยพูดออกไปว่าทีเมื่อวานยังด่า ตี แล้วคว่ำกับข้าวหนูอยู่เลย แล้วก็มาบีบแขน หนูแล้วพูดน้ำเสียงแบบปกติว่าไม่ได้ทำทำตอนไหน  หนูไม่เคยเห็นใครโกหกหน้าตายเท่าพ่อหนูอีกแล้ว. หนูทั้งโกรธทั้งเสียใจกับเรื่องก่อนและเรื่องที่พ่อทำมาก

5.พ่อไม่ยอมสอนหนูขับรถมอไซจนหนูจะ 18 แล้ว ยังขับไม่เป็นมีแต่บอก ขับก็ออกไปตาย รถชนตาย จนหนูกลัวการขับรถ

6.พ่อเคยตบตีพี่ของหนูหนักพอๆกันหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ(แต่พ่ออย่าแล้วย้ายออกมาจากบ้านพี่ตั้งแต่พี่10-12ป พอ่คนละแม่)

7.เวลาแม่จะคิดวางแผนพัฒนาร้านก็จะขวางตลอดเหมือนความคิดตัวเองใหญ่สุด

8.พ่อมีเมียน้อยแล้ว ก็กลับไปยุ่งกับเมียเก่า หนูกับแม่รู้แต่ทำอะไม่ได้ มีแต่บอกว่าถ้าแม่จะอย่าต้องยกที่ดินผืนนั้นผืนนี้ให้ ทั้งๆที่มันเป็นสมบัติของแม่ก่อนแต่งแล้วเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ ที่จะให้หนู

9.ญาติพี่น้องรู้ว่าพ่อเป็นยังไงบ้างก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้างก็ตักเตือน บางคนไม่เชื่อหนูด้วยซ้ำเพราะจะเห็นแต่ภาพที่พ่อพยายามมาหยอกล้อกับหนู

การพิมพ์ครั้งนี้ หนูต้องการระบายเพราะอึดอัดมานาน

หนูยอมรับว่าหนูค่อนข้างเป็นคนโมโหร้ายหงุดหงิดง่ายเข้ากับใครก็ยาก


หลายครั้งหนูก็อยากฆ่าตัวตายให้จบๆไปหนูเบื่อหนูอึดอัดไปหมด แต่พอนึกถึงแม่ก็สงสารแม่ แม่มีหนูแค่คนเดียวใครจะเลี้ยงดูแม่แล้วแม่จะเสียใจแค่ไหน

หนูยอมรับว่าตอนนี้การมีพ่อไม่จำเป็นสำหรับชีวิตหนูสักเท่าไหร่แล้ว ถ้าเขามีเงินก็ไม่อยู่บ้านกลับดึกๆ
หนูสบายใจมากกว่าถ้าพ่อจะไปหรือเลิกกับแม่
ทุกวันนี้แทบจะไม่มีเงินเหลือในบัญชีแม่เพราะขาดทุน เพราะความโลภของพ่อ. ถึงอยู่ไปพ่อก็ด่าแล้ว ขโมยเงินไปวันๆ


หนูยอมรับว่าหนูเป็นลูกอกตัญญู.เป็นลูกที่เลว ที่คิดแบบนี้กับพ่อ. แต่หนูทนไม่ได้จริงๆ หนูร้องไห้ทุกวัน บางครั้งแค่หลับตาน้ำตาก็ไหล  หนูมีความสุขอยู่กับการอยู่กับตัวเองอยู่ในโลกแคบๆของหนูมากกว่าอยู่กับพ่อสะอีก