เมื่อวันพุธที่ผ่านมาผมได้ไปทำธุระที่ เซ็นทรัลพระรามเก้า ขับมอเตอร์ไซค์ไปจอดรถตามปกติ ช่วงเย็นมีนัดกับเพื่อนที่ ตลาดรถไฟ

ผมไม่อยากหาที่จอดใหม่เลยเรียกวินมอเตอร์ไซค์จากเซ็นทรัลไป จากนั้นความระทึกได้เริ่มขึ้นตลอดเวลา ตั้งแต่ออกรถจนถึงที่หมาย

1 ออกตัวประหนึ่งนักแข่ง moto gp กระชากจนผมเกือบร่วง

2 มุดทุกรู ไม่มีคำว่าไปไม่ได้ในพจนานุกรมของเค้า

3 ไม่สนใจไฟเลี้ยวรถยนต์ มีนถเปิดไฟเลี้ยวเปลี่ยนเลน พี่แกก็ยังจะไป จังหวะนี้นี่ผมใจอยู่ตาตุ่มเลยครับ เพราะมันจะเบียด กันแล้ว
พี่วินไม่ยอมหยุดบีบแตร ปาดหน้าไปด้วยความรวดเร็ว แล้วหันมาชูนิ้วกลางใส่รถยนต์ผมคิดในใจ นี่พี่จะไฝว้กับรถทุกคันบนถนนเลยหรือไง

4 ทางม้าลาย ไม่สน ผมมองเห็นเอสพลานาสไกลๆ โอ้ใกล้ถึงแสงสว่างแล้ว ข้างหน้าห้างมีทางม้าลาย คนข้าม พี่วินไม่หยุดครับ
เกือบชนนักท่องเที่ยว สีหน้าเจ้ชาวต่างชาติดูตกใจมากคงไม่คิดว่าจะมีรถพุ่งมาแบบนี้

ค่ารถ 25 บาท และเป็น 25 บาทที่ผมเกือบเอาชีวิตมาทิ้งบนถนนรัชดา ผมอยากสะกิดบอกพี่เค้าเหลือเกินว่า ผมไม่รีบ ค่อยๆไปก็ได้

แต่ดูจากความระห่ำของแกที่ชูนิ้วกลาง และพร้อมมีเรื่องตลอดเวลาแล้ว ผมไม่กล้าจริงๆ

วินหน้าฟอร์จูน จำทะเบียนไม่ได้เพราะช๊อกอยู่

แต่ผมก็ไม่ได้ว่ามอเตอร์ไซค์วินทุกคัน ว่าขับแย่นะครับ มีลุงวินหน้าปากซอยบ้านผมคนนึง ผมขึ้นประจำสมัยเรียน ผมเรียกแกว่าลุงปลอดภัย

เพราะแกขับมอเตอร์ไซค์ได้ปลอดภัยจริงจริง อาจจะมีแทรกตอนรถติด แต่ผมไม่เคยเห็นแกฝ่าไฟแดงหรือสวนเลนเลย ขับเลนซ้ายเป็นหลัก

ไม่แปลกใจว่าทำไมไม่ค่อยมีคนอยากขึ้นกับลุง เพราะขับปลอดภัยแต่ช้าจริงๆ มีผมคนนึงที่ขึ้นแกตลอด เพราะรู้สึกว่า ไม่ได้เอาชีวิตมาเสี่ยง

ผมไม่ได้ซ้อนแกมา เกือบหกปี เพิ่งรู้ว่าตอนนี้แกเลิกขับแล้ว เพราะโดนรถเปิดประตูชน ลูกชายแกเลยไม่ยอมให้ขับแล้ว

นอกจากความปลอดภัยของตัวเองแล้วแกยังเตือนผมให้เปิดไฟเลี้ยว ตอนผมหับขับมอเตอร์ไซค์ด้วย

สุดท้าย หลังเลือกตั้งในครั้งนี้ หากใครเป็นรัฐบาล ผมอยากให้มีการจัดระเบียบวินทั่วประเทศ เพื่อให้ระบบขนส่งสาธารณะทางเลือก

อย่างมอเตอร์ไซค์รับจ้าง มีความปลอดภัยมากยิ่งขึ้นครับ