เราอายุ 25 ปีค่ะ
จบ ปวส. ช่างกล / กำลังจะศึกษาต่อ
เราเป็นผู้หญิงห้าวๆ ปากร้ายๆ แต่ก็มีมุมผู้หญิงแบบน่ารักๆเยอะนะ.  แต่จะเป็นแค่กับแฟน
แฟนเราอายุ 19 ปีค่ะ. มีวุฒิ ป.6 ไม่ได้เรียนต่อ
มีธุรกิจที่บ้าน เขาเรยทำงานกับที่บ้านค่ะ
-เราคบกันมาได้ 2 ปี 1 เดือน 18 วัน (อยู่ด้วยกันตลอด)
-มีระยะช่วง 1 เดือนที่พ่านมา เราเริ่มแยกกัน
จนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอิ่มตัวกับความรักครั้งนี้
-ด้วยปากของเรา ที่ชอบดุ ด่า. เพราะการกระจำเด็กๆของเขา เช่น ไม่แยกแยะเวลาเล่นเกม ไม่ไห้ความสำคัญกัน ติดเกมส์และเพื่อนมากในช่วงนี้ที่เราแยกกัน
-จนเกิดปัญหาขึ้น เราทะเลาะจนลงไม้ลงมือแล้วบอกเลิกกัน และเราก็กลับมาดีกันอีกครั้ง
-แต่เราได้คำตอบของเขามาว่า เขาอิ่มตัวแล้ว เริ่มไม่รู้สึกแบบเก่า. เราจึงขอโอกาศปรับนิสัยปากหมาของเรา
และแก้ไขเริ่มใหม่
-แต่การเริ่มใหม่ มันจะไปรอดไหมไม่รู้ เพราะต้องแยกกันเพราะเราต้องเรียนต่อ 2-4 ปี.
-มีที่เรียนที่เราสามารถอยู่กับเขาได้ แต่เราต้อเรียน 4 ปี ซึ่งเขาบอกว่า ถ้าวันนึงเลิกกัน. แล้วจะทำยังไง. แล้วเราจะอยู่ต่อยังไงกับใคร. เขาบอกว่าทุกอย่างมันไม่แน่นอน
-หรือต้องเลือกศึกษาที่ไกล้บ้านตัวเราเองแทนดี.
-เราคิดว่า การอิ่มตัวของความรัก ไม่ว่าวัยไหนก็มีทั้งนั้นถ้าเราเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกันในวันที่มันไม่หวานแล้ว.
เหมือนปู่ย่า ตายาย. มันไม่มีคู่ไหนที่จะหวานชื่น และไม่เจอปัญหาอะไรเข้ามาได้หลอก.
-แต่แฟนเรากลับไม่ได้คิดแบบนั้น. เขาบอกเราคิดไกลไป.
สรุปแล้ว.
#เราจะเลือกเรียนที่ไหนดี ระหว่างไกล้บ้านเราเอง รึ ไกล้บ้านแฟนเรา (2ที่นี้ห่างกันข้ามจังหวัด)?
#เราควรทำยังไงให้เขาคิดถึงอนาคตแบบเราได้บ้าง?
#เราคิดถึงอนาคตไกลเกินไปไหม
#เราควรแก้ไขยังไงเพราะอนาคตเราไม่สามารถรู้ได้
#เรารักเขามากแต่เราก็รักอนาคตเราเองเหมือนกัน
ถ้าเราเลือกเรียนไกลเขา ก็กลัวเลิกกัน กลัวคำว่าอิ่มตัวจะพัฒนาเป็นการเลิกกลาแทน.
#ถ้าเราเรียนอยู่ใกล้บ้านแฟน เราก็กลัวจะเลิกกันเพราะความอิ่มตัว (แล้วเราจะอยู่ยังไงต่อ)

เราควรทำยังไงดี?