เราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมาก เศร้าก็ร้อง เสียใจก็ร้อง โกรธก็ร้อง (แต่ดีใจจนร้องไห้ยังไม่เคยนะ). เห็นคนอื่นร้องไห้ก็พาลจะร้องตาม คือเหตอื่นๆนอกจากโกรธถ้าเราร้องไห้เราไม่แคร์ แต่พอเป็นอารมณ์โกรธเรารู้สึกว่า เฮ้ยทำไมเราต้องร้องด้วยไม่เข้าใจตัวเอง ตอนยังเป็นเด็กก็ไม่ค่อยมีผลเท่าไหร่ พอวัยทำงานนี่สิ เวลาจะเถียงจะแย้งกับเขามันพูดไม่ออก จุกอยู่ในคอ ถ้าพูดคือปล่อยโฮเลย ได้แต่กลั้นนำ้ตาและสีหน้าเอาไว้ก็สุดๆแล้ว เลยกลายเป็นเราไม่สามารถแย้งอะไรได้เลยเหมือนต้องยอมรับไปโดนปริยาย. อย่างวันนี้สดๆร้อนๆเลย วันนี้มีปัญหา/เถียงกับผู้ร่วมงาน ขอเรียกว่า A(นามสมมติ) แล้วกัน เขาบอกว่าเราชอบถอนหายใจใส่ผู้ร่วมงาน เพียงแต่คนอื่นเขาไม่พูด เราอยากจะเถียงใจจะขาดว่า กิริยาที่ชอบถอนหายใจใส่เนี่ยทำเฉพาะกับAเท่านั้นแหละ  (และอื่นๆอีก ขอละไว้ละกันเดี๋ยวออกนอกประเด็น) ในใจเราโกรธ/โมโหมาก  จะเถียงกลับไปปล่อยโฮแน่ๆ
ใครมีวิธีอะไรที่ทำให้ไม่เป็นร้องไห้ง่าย (โดยเฉพาะเวลาโกรธ) บ้าง?