คงต้องยอมรับว่า สำหรับผมแล้ว ในระดับละครของมาริโอ้ ผมไม่คุ้นตามากนัก เนื่องจากอาจยังหาสิ่งที่มาริโอ้แสดง
และเห็นถึงความแตกต่าง ที่สื่อออกมา ได้ชัดเจนมากกว่า หนัง หลายๆเรื่องไม่ได้มากนัก
แต่วันนี้ ที่มาตั้งกระทู้ชื่นชม คงต้องบอกว่า วันนี้ มาริโอ้ เติบโตและก้าวเพิ่มมาอีกก้าวทางการแสดงแล้วจริงๆ
ที่ทำให้ผมดูแล้ว เชื่อวว่า "โต้ง จาก รักแห่งสยาม" ในวันนั้น สู่ "ทองเอก จาก ทองเอก หมอยา ท่าโฉลง" ในวันนี้
มาริโอ้ฝากฝีไม้ลายมือไว้อย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็น พี่โชน จากสิ่งเล็กๆ หรือบท มาร์ค ในพี่มาก
จากโต้งในวันนนั้น มาริโอ้สามารถ ทำให้ผมเห็นถึงความเจริญเติบโต ของการแสดง ที่สวมบทบาท และสื่ออารมณ์ของตัวละครออกมาได้ดีมาก
เชื่อว่า หลายๆคน ที่ได้ดูละครเรื่องนี้ คงเห็นเป็นเสียงเดียวกัน ว่า สิ่งที่ผมจะพูด ไม่ได้ฟังดูเกินเลยไปจริงๆ
เพราะจากหลายๆสิ่ง หลายๆ อย่าง ที่บทของตัวละครทองเอก ต้องสื่อถึงผู้ชม หากดูเพียงพายนอก โดยไม่ได้ลงมาดูเนื้องาน
หลายคนคงคิดว่า การแสดงของตัวละครนี้ ไม่น่าจะมีอะไรมาก ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ....แต่ต้องบอกเลยว่า คิดผิดถนัด
ตัวละคร กลับมีมิติ มีหลากอารมณ์ มีหลายความรู้สึก รวมถึงมีการตัดสินใจสำคัญๆ หลายอย่างในการดำเนินเรื่อง
ตลอดจน การที่มาริโอ้แสดงให้เห็นถึง บทหลาน ที่วันๆหาเรื่องให้ปู่ ด่า ให้ ปู่ หาไม้เรียวมาตี สักทีสองที มาจนสู้
ทองเอก ที่เป็นหมอยา จริง หมอยาที่ต้องมีชีวิตคนในการรับผิดชอบ หลายๆอย่างในการแสดง ทำให้เราเห็นจริงๆ
ว่า บททองเอก มีการเจริญเติบโต ไปกับคนดู ซึ่งผมว่าคนเขียนบททำได้ดีมากตรงนี้ ผสมกับอีกฝั่งของหัวใจ
ที่ไปหลงรักแม่ชบา ลูกของครอบครัวที่สูงศักดิ์กว่าตรงนี้ก็ทำให้เราได้เห็นถึง การพัฒนาของบท ว่าจริงๆแล้ว
ทองเอกแค่เป็น 1 คน ที่ต้องการเห็นรอยยิ้มของคนที่ตนรักมากที่สุด คนที่เข้ามา แต่งเติม โลกของ ทองเอก ให้มีความสดใจ
เรื่องของความรักจะเป็นอย่างไรนั้น ก็ต้องตามลุ้นกัน
แต่จุดพีคตั้งแต่เริ่มเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกว่า มาริโอ้มีการเจริญเติบโต จนมายืนอยู่แถวหน้าของ วงการนักแสดงจริงๆ
คือการที่มาริโอ้ ต้องมาเข้าบทกับ อารอง หรือ ทองเอกกับปู่ของทองเอกนั้นเอง
ทั้ง 2 คน สมกับที่เป็นนักแสดง ถ่ายทอด อารมณ์ และความรู้สึก ของตัวละครได้ออกมาจริง
ดูแล้วขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังน้ำตาซึม เพราะเข้าใจถึงหัวอกของการถูกเลี้ยงดูมาโดย ปู่ ย่า ตา ยาย
ถึงแม้ว่าเราจะทำให้ท่านต้องบ่นมากมายเพียงไร ถึงแม้ว่าเราจะอยากฝืนคำสั่งไม่ออกไปเที่ยวเล่นมากมายเพียงไร
แต่สิ่งที่ปฎิเสธไม่ได้ "ถึงแม้เราจะไม่ชอบที่ท่านบ่น ที่ท่านตีเรา" แต่พอเอาเข้าจริง นานๆเข้า ผมกลับรักและอยากอยู่กับท่านไปนานๆ
อยากให้ท่านอยู่บ่นผมแบบนี้ ผมจะบอกกับท่านทุกครั้งเวลาผมกลับบ้าน "หลานไม่อยู่ เหงาละซิ ไม่มีใครให้บ่น" ท่านก็หัวเราะคิกคัก
ผมถึงรู้สึกว่า บทที่มาริโอ้แสดงออกมา ทำให้รู้ว่า วันนี้ "มาริโอ้ แสดงให้เห็นแล้วว่าเป็นนักแสดงแถวหน้าทั้งภาพยนตร์และละคร ครับผม
แป๊ะให้ดูเล่น
โต้ง " รักแห่งสยาม"
พี่โชน "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก"
มาก "พี่มากพระโขนง"
สู้ ทองเอก "ทองเอก หมอยา ท่าโฉลง"
ก้าวที่มั่นคง กับการเจริญเติบโตของ "มาริโอ้" จาก "โต้ง -> สู่ -> ทองเอก" ชื่นชมจากคนดูหนังและละคร ครับ 👏👏
คงต้องยอมรับว่า สำหรับผมแล้ว ในระดับละครของมาริโอ้ ผมไม่คุ้นตามากนัก เนื่องจากอาจยังหาสิ่งที่มาริโอ้แสดง
และเห็นถึงความแตกต่าง ที่สื่อออกมา ได้ชัดเจนมากกว่า หนัง หลายๆเรื่องไม่ได้มากนัก
แต่วันนี้ ที่มาตั้งกระทู้ชื่นชม คงต้องบอกว่า วันนี้ มาริโอ้ เติบโตและก้าวเพิ่มมาอีกก้าวทางการแสดงแล้วจริงๆ
ที่ทำให้ผมดูแล้ว เชื่อวว่า "โต้ง จาก รักแห่งสยาม" ในวันนั้น สู่ "ทองเอก จาก ทองเอก หมอยา ท่าโฉลง" ในวันนี้
มาริโอ้ฝากฝีไม้ลายมือไว้อย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็น พี่โชน จากสิ่งเล็กๆ หรือบท มาร์ค ในพี่มาก
จากโต้งในวันนนั้น มาริโอ้สามารถ ทำให้ผมเห็นถึงความเจริญเติบโต ของการแสดง ที่สวมบทบาท และสื่ออารมณ์ของตัวละครออกมาได้ดีมาก
เชื่อว่า หลายๆคน ที่ได้ดูละครเรื่องนี้ คงเห็นเป็นเสียงเดียวกัน ว่า สิ่งที่ผมจะพูด ไม่ได้ฟังดูเกินเลยไปจริงๆ
เพราะจากหลายๆสิ่ง หลายๆ อย่าง ที่บทของตัวละครทองเอก ต้องสื่อถึงผู้ชม หากดูเพียงพายนอก โดยไม่ได้ลงมาดูเนื้องาน
หลายคนคงคิดว่า การแสดงของตัวละครนี้ ไม่น่าจะมีอะไรมาก ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ....แต่ต้องบอกเลยว่า คิดผิดถนัด
ตัวละคร กลับมีมิติ มีหลากอารมณ์ มีหลายความรู้สึก รวมถึงมีการตัดสินใจสำคัญๆ หลายอย่างในการดำเนินเรื่อง
ตลอดจน การที่มาริโอ้แสดงให้เห็นถึง บทหลาน ที่วันๆหาเรื่องให้ปู่ ด่า ให้ ปู่ หาไม้เรียวมาตี สักทีสองที มาจนสู้
ทองเอก ที่เป็นหมอยา จริง หมอยาที่ต้องมีชีวิตคนในการรับผิดชอบ หลายๆอย่างในการแสดง ทำให้เราเห็นจริงๆ
ว่า บททองเอก มีการเจริญเติบโต ไปกับคนดู ซึ่งผมว่าคนเขียนบททำได้ดีมากตรงนี้ ผสมกับอีกฝั่งของหัวใจ
ที่ไปหลงรักแม่ชบา ลูกของครอบครัวที่สูงศักดิ์กว่าตรงนี้ก็ทำให้เราได้เห็นถึง การพัฒนาของบท ว่าจริงๆแล้ว
ทองเอกแค่เป็น 1 คน ที่ต้องการเห็นรอยยิ้มของคนที่ตนรักมากที่สุด คนที่เข้ามา แต่งเติม โลกของ ทองเอก ให้มีความสดใจ
เรื่องของความรักจะเป็นอย่างไรนั้น ก็ต้องตามลุ้นกัน
แต่จุดพีคตั้งแต่เริ่มเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกว่า มาริโอ้มีการเจริญเติบโต จนมายืนอยู่แถวหน้าของ วงการนักแสดงจริงๆ
คือการที่มาริโอ้ ต้องมาเข้าบทกับ อารอง หรือ ทองเอกกับปู่ของทองเอกนั้นเอง
ทั้ง 2 คน สมกับที่เป็นนักแสดง ถ่ายทอด อารมณ์ และความรู้สึก ของตัวละครได้ออกมาจริง
ดูแล้วขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังน้ำตาซึม เพราะเข้าใจถึงหัวอกของการถูกเลี้ยงดูมาโดย ปู่ ย่า ตา ยาย
ถึงแม้ว่าเราจะทำให้ท่านต้องบ่นมากมายเพียงไร ถึงแม้ว่าเราจะอยากฝืนคำสั่งไม่ออกไปเที่ยวเล่นมากมายเพียงไร
แต่สิ่งที่ปฎิเสธไม่ได้ "ถึงแม้เราจะไม่ชอบที่ท่านบ่น ที่ท่านตีเรา" แต่พอเอาเข้าจริง นานๆเข้า ผมกลับรักและอยากอยู่กับท่านไปนานๆ
อยากให้ท่านอยู่บ่นผมแบบนี้ ผมจะบอกกับท่านทุกครั้งเวลาผมกลับบ้าน "หลานไม่อยู่ เหงาละซิ ไม่มีใครให้บ่น" ท่านก็หัวเราะคิกคัก
ผมถึงรู้สึกว่า บทที่มาริโอ้แสดงออกมา ทำให้รู้ว่า วันนี้ "มาริโอ้ แสดงให้เห็นแล้วว่าเป็นนักแสดงแถวหน้าทั้งภาพยนตร์และละคร ครับผม