เรื่องมีอยู่ว่าเราเคยชอบคนคนนึงแล้วเราก็ได้คุยกับเขาช่วงปลายปี2560 ก็โอเคดีปกติ แต่กว่าเขาจะมาตอบเราก็2-3วันนะ (เพราะเขาไม่มีโทรศัพท์ใช้) เราก็รอ ก็รู้สึกดีคุยไปเรื่อยๆจนถึงวันเค้าท์ดาวน์ของปี2560เราก็ได้ไปเค้าท์ดาวน์ด้วยกันแต่เราไปกันแบบเพื่อนพี่น้องที่รู้จักชวนกันไปเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันพอมาเดือนมกรา2561 เขาก็มีโทรศัพท์ก็ตอบเราทุกวันนะแต่พอมาถึงวันที่4ของเดือนมกรา เขาก็หายไปเลยเราก็ร้องไห้ฟู้มฟายมากแต่เราก็ทำไรไม่ได้ เราก็พยามทำใจให้ได้แต่เรากับเขาอยู่บ้านใกล้กัน เราอยู่กลางซอยเขาอยู่หน้าซอย มันก็เลยยากที่จะทำใจได้จนเรามาเรียนที่ใหม่ ก็เจออะไรใหม่ๆแต่พอกลับบ้านไปก็นึกน้อยใจทุกทีเลย เเล้วเราก็เริ่มรู้ว่าเขามีแฟน เรานี้ใจสลายเลยเรารอเขามาตลอดเลยคิดถึงเขาตลอดแต่มันก็ไม่มีหวังเลย เราก็เลยตัดใจลองตัดใจ ก็เริ่มมีคนเข้ามาแต่เราก็ลืมเขาไม่ได้อยู่ดี เหมือนเขายังอยู่ในใจเราตลอดไม่ว่าจะทำอะไรมันก็นึกถึงเขา เราเจอกันเกือบทุกวัน มันก็มีบ้างที่เรามองน่าเขาแล้วน้อยใจ แต่มันก็ผ่านมานานแล้วจนตอนนี้เรามีแฟน แต่ก็พึ่งคบกัน แล้วเมื่อ2-3วันก่อนเราคุยกับเขาโดยที่ตอนเเรกเราก็ไม่รู้ว่าเป็นเขา เราก็เลยแบบคุยเล่นๆแต่มันคือแชทพี่เรา เออเราก็เลยคุยคิดว่าพี่เราคงแกล้งแต่มันคือเขาจริงๆ แล้วเราก็แบบดีใจมากที่ได้คุยกับเขา แต่เรามีแฟนอยู่แล้ว แล้วมีประโยคนึงเขาบอกเราว่า “ขอให้เจอคนที่ดีหล่ะ “เราตอบว่า  “ก็หวังอย่างงั้น แต่เราไม่เคยลืมเธอเลยนะ “แล้วเขาก็ตอบกลับมา “เพราะว่าเราเป็นแบบนี้ไงถึงไม่มีใครสักที “พอเราอ่านประโยคนี้เราก็งง เเต่พอเราเข้าใจเราก็น้ำตาไหลจากคนที่ไม่เคยสนใจใส่ใจเราเลย ไม่เคยเห็นค่าเราไม่เคยได้รับความรักจากเขาและวันนี้เขามาพูดแบบนี้เรารู้สึกใจอ่อนมากเขาก็ขอโทษเรา แต่เรามีแฟนอยู่แล้วเราก็เริ่มลังเล ที่เราลังเลเพราะ คนที่เราหวังและคิดถึงเขามาตลอดเเละเขามาบอกกับเราแบบนี้มันดูเหมือนหวังของเราจะเป็นจริงแต่เราไม่รู้จะทำยังไง แต่เราก็ไมารู้ว่าเราควรทำอย่างไงระหว่างคนที่เรารักกับคนที่รักเรา เราสับสนจริงๆ 😭😭#ถ้าใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ช่วยแนะนำการตัดสินใจหรือความคิดเห็นหน่อยนะ
#ตอนนี้โคตรลำบากใจเลย