เราคิดว่าที่มันแปลกคือแปลกหูของคนนั้นๆ มากกว่าอาจเพราะไม่ได้ชอบสไตล์นีอยู่แล้ว โดยเฉพาะเพลงเกาหลีที่ติดอันดับชาร์ตสวยๆ ในเมลอนก็แทบจะไม่ใช่ลักษณะนี้เลย ซาวด์เยอะ สังเคราะห์หนัก ไหนจะออฟบีต  แรปก็มาเต็ม โวคอลไปประสานแทนจะชูเป็นจุดขายเหมือนเพลงทั่วไป

ความจริงคำว่าเพลงแปลกเนี่ยไม่ใช่ไซมอนเซย์เพลงเดียวนะแต่มันเริ่มตั้งแต่ Fire truck แล้วพอฟังครั้งแรกคนก็จะรู้สึกแบบเอออีหยังวะ ก็มันจะติดภาพไปเลยว่า nct มีแต่เพลงที่แปลก ฟังยาก คือ กลายเป็นชุดความคิดที่ฝังหัวของคนไปแล้ว  ทำให้หลายคนก็ยิ่งไม่เปิดใจเข้าไปอีก แล้วพอมาเจอระบบก็คูณ 2 และโยงไปถึงไม่ดังเท่าวงนั้นนี้ ค่ายอื่น สงสารเด็ก บลาๆ เหมือนที่เคยเห็นกระทู้พันทิปตั้งบ่อยๆ ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา

ตอบกันจนเลิกตอบกันไปก็เยอะ ซึ่งถ้าวัดด้วยตาเปล่าก็จริง แต่ถ้าไปวัดการขยายตัว ตีกันเป็น %  และข้อมูลทางสถิตินั่นคือไม่ใช่ nct มียอดที่ก้าวกระโดด แต่ไม่ใช่อัตราพุ่งปรี๊ดปร๊าด  (เอาวัดแค่เฉพาะยอดขายของแต่ละยูนิตก็ได้ ไม่ต้องรวมถึง 3 ยูนิต เดี๋ยวจะไม่แฟร์กับวงอื่นๆ) แต่ต้องไม่ลืมว่า nct ไม่เคยได้เพลงชาติที่หลายคนคิดว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ไม่ได้ปรับเพลงให้ง่ายลง  มีแต่ได้เพลงฟังยากในสายตาคนทั่วไปอย่างล่าสุด คือ simon say  ซึ่งวงทั่วไปจะไม่ได้มีแพทเทิร์นแบบนี้ ไม่มีวงเคป็อปวงไหนจะได้ยอดที่สูงขึ้นถ้าได้เพลงแบบที่ nct ได้แน่ๆ  ถ้าไม่ใช่ว่าอยู่ตัวแล้วมากๆ เป็น 1 ในท็อป 3 ของบอยแบนด์ / เกิร์ลกรุ๊ป   เช่น i got a boy ของ SNSD  sm ไม่เคยส่งเพลงแนวนี้มาให้วงไหนในค่ายในช่วงเริ่มต้นของการเดบิว ที่ดูจังหวะของเพลงจะไม่ต่อเนื่อง กระโดดไปมาเหมือนตัดแปะคนละเพลง แต่ nct 127 ได้สิทธินั้นตั้งแต่เดบิวและกลายเป็น signature ไปในที่สุด

ส่วนนึงคือ โลกเรามีแฟนเพลง/ แฟนคลับที่หลากหลาย แต่ช่วงต้นการโปรโมตของ nct ทำได้จำกัดคือเกาหลี เหมือนจะไปที่อื่นแต่ก็ไม่ได้ไปไหนไกล เว้นปี 2018 ที่เริ่มเดบิวที่ญี่ปุ่นและอเมริกาอย่างเป็นทางการ  

ซึ่งบางคนเขารับกับเพลงสไตล์นี้ได้ หรือเข้ามาเพราะสงสัยเพลงมันแปลกยังไง เพราะตอนออกใหม่ๆ โดนด่าเสียแมวไปเลย จริงๆ ต้องบอกด้วยว่าโดนด่าทางทวิตหนักมากจนหลายคนเริ่มไปหามาฟัง เริ่มสงสัยว่าเขาด่าอะไรกัน เหมือนที่จขกท สงสัย บางคนฟังแล้วเออ แปลกจัง บางคนอาจบอกว่า ไม่แปลกอย่างที่คิด

ดังนั้นเพศอายุสไตล์การฟังในอดีต ประสบการณ์ในการฟังเพลง การโปรโมตที่เริ่มขยายตัวไปตามระบบ มันมีผลทั้งหมด บางคนโตมากับเพลงยุคสมัยของ Kpop เลยเขาก็คุ้นเคยแบบนั้น ฮุคซอง เมโลดี้ไม่โดดไปมาเกินไป

  แต่สำหรับบางคนที่ฟังตั้งแต่ยุค 80 90  มิลเลเนียล เขาก็อาจจะเคยได้ฟังเพลงแนวนี้มาก่อนหน้า  ก็อาจจะไม่ได้รู้สึกแปลกมากเพราะอาจจะเคยเจอแปลกกว่านี้มาแล้วแต่แค่ตอนแรกอาจไม่มีโอกาสฟัง และด้วยความที่เป็นแฟนเพลงในช่วงแรก เขาก็ไม่ได้มาตามอะไรมากมาย เหมือนแฟนคลับที่นั่งจ้องชาร์ต ยอดขาย หรือออกโรงเวลาศิลปินถูกโจมตี

  firetruck ที่หลายคนว่าแปลก แต่พอเปิดตัวครั้งแรกกับเวอรชั่นคอนเสิรต์ ก็มันส์มาก  

เพลงแบบนี้มันไม่ใช่เพลงแนวฟังอยู่แล้ว ไม่ได้ออกแบบมาให้ฟังสบายๆ คนทั่วไปที่ไหนจะโหลดฟังชิลๆ  ฟังได้ตลอดเวลา ลองเปลี่ยนเอามาใช้วิ่งบนลู่วิ่งออกกำลังกาย ตั้งนาฬิกาปลุกสิจะเหมาะกว่า

มันเลยเป็นสาเหตุที่เจาะเข้า Public ไม่ได้ ซึ่งมาตรฐานของเพลงที่ดีในสายตาของคนกลุ่มหนึ่งหรือกลุ่มใหญ่ของคนเกาหลีก็คือต้องทำผลงานบนชาร์ตเมล่อนให้ดี เลยทำให้เพลงนี้โดนมองแง่ลบไปอีก

แต่ความตั้งใจก็ไม่ได้ต้องการเจาะเข้า Public แต่แรก  หูมือสมัครเล่นที่ไหนฟังก็ต้องรู้ว่า ไม่ได้ออกมาเพื่อไว้ฟัง ค่ายเอามาใช้เล่นแสงสีเสียงในงานคอนเสิร์ตจากคลิปด้านล่าง  

แล้วก็อนาคตก็อาจจะลงสาย edm ที่ค่ายสนใจ  เมื่อก่อนค่ายก็เน้นเฉพาะคอนรวมเคป็อปนี่ล่ะ หลังๆ เริ่มส่งไปงานแนวอื่นบ้าง  อย่างเช่น maya festival ความจริงงบการเงินของค่ายที่มีคนเอาออกมาล่าสุด ลองไปดูนะคะว่างานจาก edm ได้ไปเท่าไหร่ แล้วอาจพอเข้าใจได้ว่าทำไมช่วงหลังถึงมุ่งมาทางสายนี้ งานที่ได้จากอีเว้นต์กลางแจ้งตีเป็นเงินเท่าไหร่ ลองไปเช็คดู

  ถ้าจะให้เทียบเป็นอาหารก็เหมือน SM กำลังทดลองขายอาหารวีแกนแนวใหม่แต่ดันไปวางขายที่แรกในประเทศกินเนื้อสัตว์เป็นหลัก แต่จุดประสงค์จริงๆก็คือต้องการจะวางขายหลายที่อยู่แล้วแหละ แต่ติดอะไรหลายอย่างจนไม่สามารถส่งออกขายตปทได้เร็วกว่าที่คิด แต่จุดประสงค์ในการวางขายที่แรกมันต้องชัดเจนว่าจะทำอาหารแนวไหนไม่ใช่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ นั่นหมายถึงว่าจุดขายที่ตั้งไว้แต่แรกจะหายทันที    

จะวีแกนก้อต้องวีแกนแต่ต้น ไม่ใช่ขายเน้นแนวเนื้อสัตว์ก่อนเพื่อเอาใจสาขาแรก เพราะภาพลักษณ์แรกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด สักวันคนที่เขาชอบกินอาหารแนวนี้จริงๆ พอได้ลองกินได้สนใจเดี๋ยวเขาก็มาตามซื้อกินเองนั่นแหละ  มันเป็นกลุ่มเที่มีคนนิยมกินอยู่แล้วกระจายตามที่ต่างๆ ทั่วโลก ความจริงจะเอาคนมาเทียบกับอาหารคงไม่ถูกเท่าไหร่ แต่นี่มองในมุมมองแบบที่คนทั่วไปเขาคุยกัน ในลักษณะเชิง product เราว่าบริษัททั่วไปเขาก็มองแนวนี้กัน ไม่มีใครอยากให้ธุรกิจตัวเองล้มเหลว แต่โจทย์ที่คุณตั้งมันไม่ง่าย เพลงแนวนี้กับอาหารวีแกนก็ไม่ต่างกัน บางคนยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าวีแกนคืออะไร มันเป็นตลาดใหม่ผู้เล่นยังไม่ลงแข่งเยอะ ก็ต้องปรับตัวไปแตกไลน์ไป เอาใกล้ตัวหน่อยอย่างอิชิตันช่วงหลังเริ่มผลิตชาเขียวลดลง แต่แตกไลน์ไปทำน้ำสมุนไพรแทนเพราะคนผลิตชาเขียวเยอะมาก มีทุกยี่ห้อก็ไม่ต่างกับไอดอลเคป็อปที่มีมากมาย มันก็ต้องดิ้นไปปรับตัวไป โจทย์ยากหน่อยก็ต้องพยายามมากหน่อย แค่นั้น

กลับมาเรื่องเพลง  ทุกอย่าง มันเป็นแค่รสนิยมเท่านั้นแหละไม่มีคำว่าเพลงชั้นสูงกับเพลงชั้นต่ำจริงๆอยู่หรอก  ไม่ว่าจะเป็นเพลงที่ดังในเกาหลีตีชาร์ตในเมล่อนแตกหรือเป็นเพลงที่ดังใน Billboard  แต่พอไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองคุ้นเคย สิ่งที่จะตามมาคือการตั้งธงไว้ในใจหรือเรียกง่ายๆ ว่าไบแอส แย่หน่อยก็อคติไปนู่นเลย คำว่าแปลกสำหรับเราเนี่ยไม่ใช่เพลง แต่มันคือ การใช้คำพูดที่แรงๆ กับคนที่มองต่างจากตัวเองแค่นั้น