คือเราพึ่งเคยตั้งกระทัครั้งแรก ถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ

เข้าเรื่องเลยเด้อจ้า คือเราอะตั้งแต่เล็กจนโตคือไม่ค่อยใส่ใจเรื่องความรักสักเท่าไหร่[คือไม่ค่อยอินอะ-.-] เราเป็นผู้หญิงง่ายๆสบายๆค่ะ อ้อตอนป.6เราเคยคบกับผู้หญิงนะด้วยแฮะๆ แต่ก็ไปได้ไม่สวยเพราะอะไรไม่ขออธิบายนะคะยาวเวอร์ เอาเป็นว่าหลังจากนั้นเราก็ลองคบผู้ชายได้แค่2คนแล้วก็ไม่คบอีกเลยเพราะพวกนางงี่เง่ามากเกินไป พอเลิกกันไปเราก็ใช้ชีวิตปกติดีแรกๆก็มาม่านิดหน่อยนะ เวลาผ่านไป3ปีเราก็ไม่ยอมมีแฟนสักทีไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันจนเพื่อนถามว่าไม่เหงาหรอ เราก็ไม่รู้ดิตอบไม่ได้อะ แต่ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่พอเราเริ่มอยู่คนเดียวมากๆก็เริ่มมองเรื่องความรักเป็นเรื่องปกตินะคะ เราไม่คิดจะโหยหามันเราคิดว่าสักวันเดี๋ยวมันก็มาหาเราเอง ทว่าแม่เราเขาชอบถามแบบ "ไม่มีคนมาจีบบ้างหรอ" เราก็ตอบแม่ไปตรงๆว่า "มีแต่ไม่เอา" เราไม่อาใครเลยค่ะแล้ว  จูจู่เราก็โพล่งตอบแม่ไปแบบหยอกๆ "ไม่ใช่ตุ๊ดหนูไม่คบหรอก" แม่เราก็ขำท่านไม่ได้ว่าอะไร แรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะแล้วพอเวลาผ่านไปสักแปปๆเราก็เริ่มเอะใจทำไมถึงพูดไปแบบนั้น? เราก็เออไม่มีไรหรอกหลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตมาหลายๆเดือนความคิดเรื่อง'ตุ๊ด'อยู่ในหัวไม่หาย คือเราไม่ใช่คนคิดมากนะคือทุกคนเข้าใจปะแบบอยู่ๆมันก็แวบเข้ามาในหัวอะ พักหลังเราก็แบบเริ่มไม่โอเคกะตัวเองละ เราเริ่มมองว่าตุ๊ดน่ารักเขาดูอบอุ่นดี แต่แบบไม่ใช่ทุกคนที่มองนะคะ! บางทีก็มีใจสั่นไม่กล้าสบตาตุ๊ดนิสัยน่ารักๆบ้างอะ เฮ้อ.. เราบอกก่อนเลยว่าเราไม่ใช่สาววายแต่เรากำลังรู้สึกว่าเราเริ่มไม่ได้ชอบผู้ชายแล้วค่ะ จากที่ไม่ค่อยสนใจมันยิ่งไม่สนใจหนักกว่าเดิม เกย์เราก็ชอบนะแต่เราชอบเกย์นิสัยผู้หญิงๆน่ารักตุ้งติ้งอะ ไม่รู้ดิรู้สึกว่ามันดูน่ารักมากกก เราสับสนค่ะเราเครียดด้วยว่าตกลงเราเป็นอะไร คือเวลาเพื่อนพูดว่ามันเป็นไปไม่ได้เราเจ็บจี๊ดที่ใจทุกที ไม่ใช่ว่าชอบผู้ชายไม่ได้นะคะแต่ถ้าให้เลือกระหว่างผู้ชายกับตุ๊ด เราเลือกตุ๊ด
ตกลงแล้วเราเป็นอะไรกันแน่คะเครียดมากสับสนสุดๆ