ส่วนตัว.. เราเป็นนศ.ปี1
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่ปีนี้อายุ22ปี
เรียนอยู่แถวลาดพร้าว พิกัดใกล้เดอะมอลล์บางกะปิ
เราได้พบเจอเพื่อนในสังคมมหาลัยแตกต่างกันไป เหมือนจะดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ก็ตามธรรมชาติ
แต่ที่เราทนไม่ไหวคือ สังคมในปัจจุบันของเรา ดันเป็นสังคมที่โครตจอมปลอม เห็นแก่ตัว หัวหมอเป็นที่1 จนบางทีเราก็อยู่ของเราคนเดียว ไม่อยากคบเพื่อน เพราะแต่ละคนคือแบบ..
-งานกลุ่ม แน่นอน มีงานกลุ่มอะไรก็ตาม คือเราทำคนเดียว ไม่มีใครช่วยทำ หรือแม้แต่เราจะขอความคิดเห็นอะไร เรามักไม่ได้คำตอบจากคนกลุ่มนี้ จะได้ยินแต่ "แล้วแต่เลย , อะไรก็ได้" ซึ่งมันทำให้เราเอือมมากๆ
- ใกล้สอบFinal ต้องเคลียร์งาน ต้องพรีเซ้นต์งาน แน่นอนว่าอาจารย์ให้เวลาทำมาค่อน3เดือน แต่ไม่มีใครคิดจะมาทำกับเรา แต่กลับมาด้นสดเอาวันสุดท้ายก่อนสอบ แต่ถึงกระนั้น ก็มุ่งมั่นกันแค่คำพูด แต่ตัวไปอยู่ร้านเหล้า จองโต๊ะร้านเหล้ากันตั้งแต่ตี5 แต่กลับบอกให้เราทำเองไปก่อน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เหตุผลคือ บอกว่าทำpower pointกันไม่เป็น มีแค่เราที่ทำเป็นอยู่คนเดียว อ๋อ เราซวยสินะที่ดันเป็นคนทำคอมเป็นอยู่คนเดียว?
- ถามหาความเป็นผู้ใหญ่จากสังคมกลุ่มนี้ไม่ได้ หัวสมอง ความคิดต่างๆนานา ยังล้วนเป็นเด็กกันอยู่ หวังเกาะแต่งานกลุ่ม บางคนฉลาด เกาะเพื่อนที่มันขยันขันแข็ง แต่ดันขี้เกรงใจ ไม่กล้าว่าเพื่อน ได้แต่มาระบายกับเราว่า ไม่มีใครช่วยงานเลย แต่ก็ไม่ยอมด่าพวกมันตรงๆ เหตุเพราะ "เกรงใจเพื่อน" เอ้า คือเราต้องเกรงใจพวกมันเหรอเนี่ย?
- มีความคิดเห็นแตกต่าง หรือไม่ได้ hang out กับพวกมัน ก็จะกลายเป็นบุคคลที่ไม่มีใครคุยด้วย แน่นอนว่านั่นคือเรา ตั้งแต่เปิดเรียนมา เราไม่เคยไปเที่ยว หรือไปดื่มกลางคืนกับพวกในห้องเลย แต่เราไม่ซีเรียสนะถ้าคนพวกนี้ไม่คบเรา เพราะเราค่อนข้างหน้าตาไม่ค่อยรับแขก
ความจริงมีอีกเยอะที่เราอึดอัดมาก แต่นั่นแหละ เราอยากจบปริญญาแล้ว ไม่อยากจะซิ่วหรือดรอปอะไรอีกแล้ว แต่เหนื่อยมาก ย้ายเซคก็ย้ายไม่ได้ ย้ายม.ก็ไม่อยากย้าย เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ต้องคิดมาก เห้อ..
ใครเคยเจอสังคมมหาลัยแบบห่วยๆบ้างคะ
เรียนอยู่แถวลาดพร้าว พิกัดใกล้เดอะมอลล์บางกะปิ
เราได้พบเจอเพื่อนในสังคมมหาลัยแตกต่างกันไป เหมือนจะดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ก็ตามธรรมชาติ
แต่ที่เราทนไม่ไหวคือ สังคมในปัจจุบันของเรา ดันเป็นสังคมที่โครตจอมปลอม เห็นแก่ตัว หัวหมอเป็นที่1 จนบางทีเราก็อยู่ของเราคนเดียว ไม่อยากคบเพื่อน เพราะแต่ละคนคือแบบ..
-งานกลุ่ม แน่นอน มีงานกลุ่มอะไรก็ตาม คือเราทำคนเดียว ไม่มีใครช่วยทำ หรือแม้แต่เราจะขอความคิดเห็นอะไร เรามักไม่ได้คำตอบจากคนกลุ่มนี้ จะได้ยินแต่ "แล้วแต่เลย , อะไรก็ได้" ซึ่งมันทำให้เราเอือมมากๆ
- ใกล้สอบFinal ต้องเคลียร์งาน ต้องพรีเซ้นต์งาน แน่นอนว่าอาจารย์ให้เวลาทำมาค่อน3เดือน แต่ไม่มีใครคิดจะมาทำกับเรา แต่กลับมาด้นสดเอาวันสุดท้ายก่อนสอบ แต่ถึงกระนั้น ก็มุ่งมั่นกันแค่คำพูด แต่ตัวไปอยู่ร้านเหล้า จองโต๊ะร้านเหล้ากันตั้งแต่ตี5 แต่กลับบอกให้เราทำเองไปก่อน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- ถามหาความเป็นผู้ใหญ่จากสังคมกลุ่มนี้ไม่ได้ หัวสมอง ความคิดต่างๆนานา ยังล้วนเป็นเด็กกันอยู่ หวังเกาะแต่งานกลุ่ม บางคนฉลาด เกาะเพื่อนที่มันขยันขันแข็ง แต่ดันขี้เกรงใจ ไม่กล้าว่าเพื่อน ได้แต่มาระบายกับเราว่า ไม่มีใครช่วยงานเลย แต่ก็ไม่ยอมด่าพวกมันตรงๆ เหตุเพราะ "เกรงใจเพื่อน" เอ้า คือเราต้องเกรงใจพวกมันเหรอเนี่ย?
- มีความคิดเห็นแตกต่าง หรือไม่ได้ hang out กับพวกมัน ก็จะกลายเป็นบุคคลที่ไม่มีใครคุยด้วย แน่นอนว่านั่นคือเรา ตั้งแต่เปิดเรียนมา เราไม่เคยไปเที่ยว หรือไปดื่มกลางคืนกับพวกในห้องเลย แต่เราไม่ซีเรียสนะถ้าคนพวกนี้ไม่คบเรา เพราะเราค่อนข้างหน้าตาไม่ค่อยรับแขก
ความจริงมีอีกเยอะที่เราอึดอัดมาก แต่นั่นแหละ เราอยากจบปริญญาแล้ว ไม่อยากจะซิ่วหรือดรอปอะไรอีกแล้ว แต่เหนื่อยมาก ย้ายเซคก็ย้ายไม่ได้ ย้ายม.ก็ไม่อยากย้าย เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ต้องคิดมาก เห้อ..