เราเป็นคนชอบสวดมนต์เข้าวัดทำบุญ บ่อยๆ
จนเรียนจบม.ปลาย มาเรียนต่อ กรุงเทพ ปี1 เราอยู่หอใน(หอพักมหาลัย) 1ห้อง มี 4 คน แต่ความจริงแล้ว เราอยู่ห้องแค่สองคน อีกสองคน นานๆทีมานอน
แล้วเวลาเราจะฝันเห็นผีเดินอยู่รอบๆหน้าต่างหลังห้องทุกครั้ง เรากลัวมากกก. แต่ตอนนั้นคิดว่าเป็นเรื่องปกติ ของแบบนี้
เราก็เริ่มรู้จักเพื่อนมาก ก็ขอไปนอนกับเพื่อนห้องอื่น ปูที่นอนรวมกันเลย ตอนนั้นแฮปปี้มาก ไม่รับรุ้เห็นอะไร
จบมาปี3 อยากอยู่ข้างนอกแล้ว เลยออกมาเช่าห้อง แมนชั่น อยู่ชั้นบนสุด ห้องมุมสุด อยู่กับเพื่อนสองคน
แต่เพื่อนก็ไปๆมาๆ เพราะบ้านอยู่บางแค
ช่วงที่เพื่อนไม่อยู่ คืนนั้น เราฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ยืนอยู่ปลายเท้า เงามืดๆ เราก็เหมือนผีอำ
ครั้งแรก ก็ไม่ได้คิดไรมาก แค่เหนื่อยหรือเพลีย มั้ง ไม่งั้นก็ผีมาขอส่วนบุญ เราก็สวดมนต์ แพ่รเมฆตาให้ ก่อนนอน
แต่ไม่จบ คืนต่อๆมาเริ่มหนักขึ้นๆ จนฝันเห็นผีผู้ชาย คนเดิม มายืนอยู่ข้างๆที่นอนเรา แบบใกล้มากๆๆ แบบนั่นทุกคืน จนคืนหนึ่งที่เราไม่ไหว ผีผู้ชาย เอาเหมือนถุงดำ มาคุมหน้าเรา อันนั้นคือสุดๆๆ ไม่ไหวแล้ว ทั้งทำบุญ กรวดน้ำ ให้ทุกเช้า
ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เราต้องกลับไปพึ่งที่บ้านต่างจังหวัด ให้แม่พาไปวัดของพระมาบูชา. แล้วกลับมากรุงเทพต่อ
แต่ยังเหมือนเดิม ทุกครั้งที่เพื่อนไม่อยู่ เราจะฝันแบบนั้นตลอด จนต้องไปนอนห้องเพื่อนที่อื่น
เราไม่ไหวจริงๆ มันหลอกหลอนเราแบบเกินธรรมชาติที่เราจะฝัน มันทรามานเรามาก เพราะเราต้องเรียนกลางวัน เย็นทำงาน กลับห้องต้องพักผ่อน เราเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน อ่อนเพลีย ไม่ไหวแล้ว กลับบ้านอีกรอบ(ต่างจังหวัด)
ไปถวายสังขทาน ให้ผีที่อยู่ในห้อง ถวายเสร็จ พระท่านบอกทิ้งท้าย มันเคยอยู่ มันก็จะอยู่แบบนั้น ทำไรไม่ได้มากหรอก
เรากลับมาบ้าน ทำไรปกติ จนต่อมา ก็เข้านอนกับแม่ (ทุกครั้งที่กลับบ้านแม่จะมานอนกับเรา)
สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น เราตกใจตื่นช่วงดึก เพราะ... มีคนตะโกนบอก กูไม่เอาของ!!!!
ห๊ะ?? เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้ยินเสียงแบบนี้
รุ่งเช้า เราบอกแม่ แม่ก็รู้สึกไม่สบายใจ
พาเราไปหาร่างทรงประจำหมู่บ้าน(ผู้หญิงทรงสิ่งศักดิสิทธิประจำหมู่บ้าน ไม่ใช่ หมอทรงดูดวง หรือทำเป็นอาชีพ) แม่เราสนิทกับเขา ขอให้ช่วยลูกหน่อย ร่างทรงก็ทำพิธี อันเชิญสิ่งศักดิสิทธ มาประทับ แต่ไม่ได้สื่อสารกับเรา เขาคุยกันเอง
ผลสรุป เขาบอก ที่ทำบุญไปทุกอย่างผีไม่รับ มันเป็นผีตายโหง เคยอยู่ห้องนั่นมาก่อน ทำไรไม่ได้ เราต้องย้ายออกอย่างเดียว!!! เราฟังแล้วขนลุกมาก ตกใจ มีผีตายโหงอยู่ในห้อง! โอ้ยย เวรกรรมอะไรของเรา มาเจอเรื่องแบบนี้
*หลายคนสงสัย ทำไมไม่ย้ายออกแต่แรก อดทนอยู่ทำไม เราบอกตรงๆนะ เราไม่มีตังมากพอจะย้ายไปที่อื่น มัดจำแพงๆ บ้านเราไม่มีฐานะ เราเลยอดทน มาตลอด
ต่อมา... เรากล้บกรุงเทพ กลับมาห้อง ก่อนเปิดประตู เราหัวใจสั่น คิดแต่เรื่องผีตายโหง แล้วเราก็รีบเปิดเข้าห้อง จากนั้นมันไม่เหมือนเดิม มันแปลกๆ มันเงียบแบบผิดปกติ เพราะเป็นช่วงกลางวัน ทำไมมันขนลุก หัวใจเต้นแรง เรารวบรวมสติ. โทรหาเพื่อนอีกคน เราไม่ไหวแล้ว ของเก็บของไปนอนห้องเธอก่อนนะ เรารู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง มันเหมือนโกดแค้น เรา
จากนั่นมา เราได้ย้ายแมนชั่น ไปใกล้มหาลัย คนเยอะๆ แมนชั่นใหม่ๆ
คืนแรกจนถึงคืนจบการศึกษาปตรี ห้องพักใหม่นี้ ไม่มีอะไรมากวนเรา เรานอนฝันปกติ ไม่เห็นผี
เราแฮปปี้มากกก แม้เพื่อนร่วมห้องก็ไม่เคยนอนห้องเลยยยยยยย. เป็นอะไรกัน ห้องไม่ยอมนอน ไปนอนที่อื่นกัน ทำไมเราต้องนอนคนเดียวตลอด
เรื่องผีมันยังเป็นตราเป็นปม ในใจ เกิดมาไม่เคยเจอ เด็กบ้านนอกแท้ๆ บ้านป่าบ้านดอย ไม่เคยเห็นผีในฝันหรือกึ่งตื่น
มาอยู่กรุงเทพ เจอซะงั้น
***เรื่องยังไม่จบ ยังมีต่อ ย้ายห้อง ไปฝั่งธน ใกล้ที่ทำงาน
ที่เราเล่ามา เราสังเกตตัวเอง ทำไมเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ บ่อยๆๆ ห้องพัก ที่มีผีอยู่ ทุกคนคิดว่าไง มีใครเป็นแบบนี้มั้ย ความรู้สึกอ่อนไหว หรือ จิตอ่อน หรือเพราะอะไร ??
ทำไมย้ายที่พัก(แมนชั่น,บ้าน)เจอผีในห้องทุกครั้ง
จนเรียนจบม.ปลาย มาเรียนต่อ กรุงเทพ ปี1 เราอยู่หอใน(หอพักมหาลัย) 1ห้อง มี 4 คน แต่ความจริงแล้ว เราอยู่ห้องแค่สองคน อีกสองคน นานๆทีมานอน
แล้วเวลาเราจะฝันเห็นผีเดินอยู่รอบๆหน้าต่างหลังห้องทุกครั้ง เรากลัวมากกก. แต่ตอนนั้นคิดว่าเป็นเรื่องปกติ ของแบบนี้
เราก็เริ่มรู้จักเพื่อนมาก ก็ขอไปนอนกับเพื่อนห้องอื่น ปูที่นอนรวมกันเลย ตอนนั้นแฮปปี้มาก ไม่รับรุ้เห็นอะไร
จบมาปี3 อยากอยู่ข้างนอกแล้ว เลยออกมาเช่าห้อง แมนชั่น อยู่ชั้นบนสุด ห้องมุมสุด อยู่กับเพื่อนสองคน
แต่เพื่อนก็ไปๆมาๆ เพราะบ้านอยู่บางแค
ช่วงที่เพื่อนไม่อยู่ คืนนั้น เราฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ยืนอยู่ปลายเท้า เงามืดๆ เราก็เหมือนผีอำ
ครั้งแรก ก็ไม่ได้คิดไรมาก แค่เหนื่อยหรือเพลีย มั้ง ไม่งั้นก็ผีมาขอส่วนบุญ เราก็สวดมนต์ แพ่รเมฆตาให้ ก่อนนอน
แต่ไม่จบ คืนต่อๆมาเริ่มหนักขึ้นๆ จนฝันเห็นผีผู้ชาย คนเดิม มายืนอยู่ข้างๆที่นอนเรา แบบใกล้มากๆๆ แบบนั่นทุกคืน จนคืนหนึ่งที่เราไม่ไหว ผีผู้ชาย เอาเหมือนถุงดำ มาคุมหน้าเรา อันนั้นคือสุดๆๆ ไม่ไหวแล้ว ทั้งทำบุญ กรวดน้ำ ให้ทุกเช้า
ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เราต้องกลับไปพึ่งที่บ้านต่างจังหวัด ให้แม่พาไปวัดของพระมาบูชา. แล้วกลับมากรุงเทพต่อ
แต่ยังเหมือนเดิม ทุกครั้งที่เพื่อนไม่อยู่ เราจะฝันแบบนั้นตลอด จนต้องไปนอนห้องเพื่อนที่อื่น
เราไม่ไหวจริงๆ มันหลอกหลอนเราแบบเกินธรรมชาติที่เราจะฝัน มันทรามานเรามาก เพราะเราต้องเรียนกลางวัน เย็นทำงาน กลับห้องต้องพักผ่อน เราเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน อ่อนเพลีย ไม่ไหวแล้ว กลับบ้านอีกรอบ(ต่างจังหวัด)
ไปถวายสังขทาน ให้ผีที่อยู่ในห้อง ถวายเสร็จ พระท่านบอกทิ้งท้าย มันเคยอยู่ มันก็จะอยู่แบบนั้น ทำไรไม่ได้มากหรอก
เรากลับมาบ้าน ทำไรปกติ จนต่อมา ก็เข้านอนกับแม่ (ทุกครั้งที่กลับบ้านแม่จะมานอนกับเรา)
สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น เราตกใจตื่นช่วงดึก เพราะ... มีคนตะโกนบอก กูไม่เอาของ!!!!
ห๊ะ?? เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้ยินเสียงแบบนี้
รุ่งเช้า เราบอกแม่ แม่ก็รู้สึกไม่สบายใจ
พาเราไปหาร่างทรงประจำหมู่บ้าน(ผู้หญิงทรงสิ่งศักดิสิทธิประจำหมู่บ้าน ไม่ใช่ หมอทรงดูดวง หรือทำเป็นอาชีพ) แม่เราสนิทกับเขา ขอให้ช่วยลูกหน่อย ร่างทรงก็ทำพิธี อันเชิญสิ่งศักดิสิทธ มาประทับ แต่ไม่ได้สื่อสารกับเรา เขาคุยกันเอง
ผลสรุป เขาบอก ที่ทำบุญไปทุกอย่างผีไม่รับ มันเป็นผีตายโหง เคยอยู่ห้องนั่นมาก่อน ทำไรไม่ได้ เราต้องย้ายออกอย่างเดียว!!! เราฟังแล้วขนลุกมาก ตกใจ มีผีตายโหงอยู่ในห้อง! โอ้ยย เวรกรรมอะไรของเรา มาเจอเรื่องแบบนี้
*หลายคนสงสัย ทำไมไม่ย้ายออกแต่แรก อดทนอยู่ทำไม เราบอกตรงๆนะ เราไม่มีตังมากพอจะย้ายไปที่อื่น มัดจำแพงๆ บ้านเราไม่มีฐานะ เราเลยอดทน มาตลอด
ต่อมา... เรากล้บกรุงเทพ กลับมาห้อง ก่อนเปิดประตู เราหัวใจสั่น คิดแต่เรื่องผีตายโหง แล้วเราก็รีบเปิดเข้าห้อง จากนั้นมันไม่เหมือนเดิม มันแปลกๆ มันเงียบแบบผิดปกติ เพราะเป็นช่วงกลางวัน ทำไมมันขนลุก หัวใจเต้นแรง เรารวบรวมสติ. โทรหาเพื่อนอีกคน เราไม่ไหวแล้ว ของเก็บของไปนอนห้องเธอก่อนนะ เรารู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง มันเหมือนโกดแค้น เรา
จากนั่นมา เราได้ย้ายแมนชั่น ไปใกล้มหาลัย คนเยอะๆ แมนชั่นใหม่ๆ
คืนแรกจนถึงคืนจบการศึกษาปตรี ห้องพักใหม่นี้ ไม่มีอะไรมากวนเรา เรานอนฝันปกติ ไม่เห็นผี
เราแฮปปี้มากกก แม้เพื่อนร่วมห้องก็ไม่เคยนอนห้องเลยยยยยยย. เป็นอะไรกัน ห้องไม่ยอมนอน ไปนอนที่อื่นกัน ทำไมเราต้องนอนคนเดียวตลอด
เรื่องผีมันยังเป็นตราเป็นปม ในใจ เกิดมาไม่เคยเจอ เด็กบ้านนอกแท้ๆ บ้านป่าบ้านดอย ไม่เคยเห็นผีในฝันหรือกึ่งตื่น
มาอยู่กรุงเทพ เจอซะงั้น
***เรื่องยังไม่จบ ยังมีต่อ ย้ายห้อง ไปฝั่งธน ใกล้ที่ทำงาน
ที่เราเล่ามา เราสังเกตตัวเอง ทำไมเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ บ่อยๆๆ ห้องพัก ที่มีผีอยู่ ทุกคนคิดว่าไง มีใครเป็นแบบนี้มั้ย ความรู้สึกอ่อนไหว หรือ จิตอ่อน หรือเพราะอะไร ??