สามีทำผิดมา 4ครั้งแล้ว ครั้งแรกตอนแต่งงานได้ไม่นาน เริ่มต้นเก็บเงิน มาสารภาพว่าเป็นหนี้บัตรเครดิต ร่วม2แสน เราเอาเงินเก็บทั้งหมดไปปิดให้ ต่อมาสามีเปลี่ยนงานได้ทำงานที่ใหม่ โบนัสเงินเดือนดีขึ้นเราเป็นคนเก็บเงิน สามีมาสารภาพว่าลงทุนเป็นเจ้ามือหวยกับเพื่อนที่ บริษัท แล้วมีคนถูกติดกันหลายงวด ต้องกู้สินเชื่อ และกดบัตรเครดิตเงินสดออกมาหมุน หมุนไม่ทันเต็มที่แล้ว เป็นหนี้ 7แสนบาท เราเสียความรู้สึก หมดศรัทธา ในตัวสามีมาก แต่ก็ให้โอกาส พาไปจุดธูปสายานต่อหน้าพระพุทธรูปว่าจะไม่เข้าไปยุ่งกับบัตรเครดิตอบายมุขอีก ถ้าผิดสัญญาขอให้ตายใน3วัน7วัน ผ่านไปไม่นาน เรากลับบ้าน ต่างจังหวัดคนเดียว สามีโทรมาสารภาพว่าเพื่อนชวนเข้าบ่อน เอาทองไปจำ และแอบกดบัตรเครดิตเงินสดออกมาเสียเงินร่วมแสนในคืนเดียว เราผิดหวังเสียใจมาก เกือบจะเลิกแต่ก็ให้โอกาส กลัวสามีตายให้ถอนคำสาบาน และก็บอกกับสามีว่าขอเป็นครั้งสุดท้ายนะ สามีก็รับปากว่าจะไม่ยุ่งกับอบายมุขอีกตลอดชีวิต ผ่านไปไม่นานเลย เรากลับบ้านมาที่ห้องตีสี่ รถไม่อยู่ที่ลานจอดรถ สามีเลี้ยวรถเข้ามาเจอกันพอดี ขึ้นมาคุยที่ห้อง เราสติแตกเลย ด่าให้มันไปตาย ตบหน้า ตบตีตัวมันโทรไปเล่าให้พี่มันที่บ้าน บอกมันน่าจะตาย มันกลับมาที่ห้องทำไม ให้มันโดดตึกตายซะ พอมันจะไปก็รั้งมันไว้อีก เรากลัวบาปที่ไล่มันไปฆ่าตัวตาย เพราะเคยขอไว้แล้วครั้งที่ 3ที่มันทำผิดมันก็รับปากนะ ครั้งนี้เราแทบจะหมดตัวเลยมันไปทำสินเชื่อมา 4แสนยืมน้องอีก 1แสนกดบัตรเครดิตอีก 8หมื่น เงินส่วนตัวมันอีก เราทุกข์ใจ ไม่กล้าระบายให้คนในครอบครัวเราฟังเลย ตอนนี้จิตใจทุกข์มาก เราเงินเดือนน้อยกว่ามัน เลยคิดไว้นะว่าจะฝืนอยู่แต่ก็จะเก็บเงินไว้เรื่อยไปคงไม่ไปปิดยอดหนี้ให้มันอีกแล้ว เรากับมันมีรถยนต์ที่ต้องผ่อนอีก 2ปีครึ่ง แต่มันบอกเข็ดแล้วนะ แต่มันเลวเรื่องเดิมมาถึง4ครั้งเราไม่ไว้ใจมันแล้ว ชีวิตคงต้องดำเนินต่อไป ทุกข์ทรมานมาก ดีที่เราไม่มีลูกกับมัน เราควรจะทำอย่างไรกับชีวิตนี้ดี ตอนนี้มีเงินเก็บเหลือนิดหน่อย ทองคำเราให้มันไปขายใช้หนี้หมดแล้ว อายุเรา 42แล้ว

ที่จริงตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว ไม่ใช่ว่าเงินที่ให้ไม่พอ หรือลงทุนหวยหรอก ความจริงมาแตกตอนนี้ครั้งสุดท้ายว่ามันไปเข้าบ่อนเล่นไฮโล ขนาดงานศพที่พ่อมันตายมันยังเล่นทั้งคืนเลย เราไม่ได้เอะใจไม่คิดว่ามันจะเล่นมาตลอด คิดว่ามันจะคิดได้ เพราะเราพามันไปเข้าคอร์ส ปฏิบัติธรรม 3ครั้งเลย คิดว่าธรรมะจะช่วยให้มันกลับใจไม่ไปยุ่งเกี่ยวจนทำให้เสียเงิน มากมายซ้ำแล้วซ้ำอีกความรู้สึกเราไม่ต้องพูดถึง มันไม่ได้ผิดครั้งแรก เราโง่ให้โอกาสมันมาตลอด ไม่ได้คาดหวังกับมันแล้ว ประคองแชรค่าใช้จ่ายไป

เราไม่ได้เสียใจเลยที่พูดแรงกับมันไป ทุบตี มันด้วย มันสมควรตายจริงๆ เสียชาติเกิด อย่างที่เราด่ามัน มันดีขอโทษเราได้ไม่ถึงอาทิตย์ ตอนนี้เราไม่อยากคุย อยู่กันไปงั้นๆมันก็เฉยไม่ง้อ ความรู้สึกผิดที่มันมีคงเลือนหายไปอีกแล้ว เหมือน3ครั่งที่ผ่านมา
ครั้งนี้ขายทอง 5บาท ltf 65000 เงินสดที่เก็บ 1แสน และก็รอมันถอนกองทุนสำรอง บริษัทมัน ร่วม4แสน กูไม่เสียใจเลยที่ด่าไป
สัตว์นรกมาเกิดแท้ๆ ทำไมไม่กลับใจวะ กูไม่เข้าใจ ก็ผิดหวังในตัวมาก กูไม่มีน้ำตาเลยครั้งนี้ เจ็บลึกมาก กูนั่งรถเมล์มาจากหมอชิต มาถึงไม่เห็นรถจอดที่ตึก ก็เดินวนคิดว่ามองไม่ดี ถ้าไม่เลี้ยวรถเข้ามาพอดี ตอนตีสี่ครึ่ง อาจจะโกหกกูต่อไปอีกก็ได้ ว่าไม่ได้ไปเข้าบ่อนมา ความก็ต้องมาแตกทีหลัง ตอนดอกเบี้ยสินเชื่อ บัตรเครดิตกดเงินสดก็วิ่งไปเรื่อยๆ เพราะหมุนไม่ทัน หน้าตาดีมาก แต่งตัวดี ทำไมนิสัยช่ว ช้าเลวทรามได้ขนาดนี้วะ กูจะเอายังไงดีวะ เลิกกันกูก็ไม่มีที่ไป ชีวิตกู ขอดูแลส่งพ่อก่อนแล้วกัน เป็นครูสอนให้กูได้รู้จัก ทุกข์จริงๆ ทำให้กูไม่อยากมาเกิด เข็ดขยาดกับความรักไปเลย ชีวิตเกิดมาตัวเปล่าก็ไปตัวเปล่า จะตั้งใจมีสติ ให้มากๆ เผื่อเวลาที่ต้องตายจะได้ไปดี จิตไม่ว้าวุ่น คิดแต่เรื่องเลวร้ายในชีวิต ผ่านมาแล้วแก้ไขไม่ได้