เราว่าคุณเองก็ยังมีสติดี อยู่นะ รู้ตัวเองว่าเป็นอะไร เราว่าในเมื่อจิตมันกำลังเศร้าก็ควรปล่อยให้มันเศร้านะ จะไปฝืนทำไม แต่ทุกครั้งที่เศร้า ก็ต้องมีสติ
เรียกกลับมาให้ได้ด้วย อย่าไปจมกับความเศร้านาน ๆ แค่เศร้าพอดี ๆ เศร้าในระยะที่ไม่มืดไปทุกด้าน จงเหลือด้านสว่างไว้ด้วย

คุณเองก็ยังรู้ตัวเองดีว่า หน้าที่ของตัวเองคืออะไร มีหน้าที่เรียน ก็เรียน ถึงเวลาก็ไปสอบ แต่คุณเองก็ยังไม่ได้ตั้งเป้าหมายอะไรในชีวิต คล้าย ๆ กับว่า
ใช้ชีวิตไปตามหน้าที่ของมัน ทำให้มันจบไปวัน ๆ

ลองหากระดาษมาสักใบ เขียนสิ่งที่ตัวเองเคยชอบด้วย เริ่มต้นกล่าวขอบคุณสิ่งต่าง ๆ รอบตัว จะอะไรก็ได้ ไม่เฉพาะเจาะจง เช่น กำลังกินข้าว ก็กล่าวขอบคุณข้าวแต่ละเม็ด ขอบคุณแม่ค้า ขอบคุณไฟแดง ขอบคุณร่างกาย ขอบคุณอากาศ ขอบคุณหนังสือ แม้ในเศษเสียวของความเศร้า มันก็ยังมีความสุขเล็ก ๆ ให้เราได้ชื่นชมเช่นกัน

ตอนนี้กระบวนการด้านอารมณ์อาจจะยังหาคำตอบไม่ได้ สับสนอยู่ อยากจะหายไปจากความทรงจำของทุกคน คุณอาจจะทำแบบนั้นได้ในความคิด แต่ในความเป็นจริง คุณไม่มีทางหายไปจากความทรงจำของคนอื่นได้ จงยอมรับเงื่อนไขข้อนี้ก่อน ต่อให้คุณจะหายไปจากโลกใบนี้ก็ตาม แต่ความมีตัวตนของคนในอดีต มันก็ยังอยู่ในความทรงจำของคนรอบข้างคุณอยู่ดี แล้วทำไม คุณถึงไม่อยากมอบความทรงจำดี ๆ ให้กับคุณเหล่านั้นล่ะ หายไปจากโลกนี้แล้วยังไง ตัวคุณเองอาจจะสบายนะ แต่คนอื่น ก็ยังมีภาพจำของคุณที่ไม่ได้หายไปไหน

มองกระจกและยิ้มให้ตัวเอง บอกรักตัวเองให้เยอะ ๆ ไม่ว่าจะเป็นการฝืนยิ้มก็ตาม แต่ก็ควรจะต้องทำ มอบความคิดด้านบวกให้ตัวเองสักหน่อย
ทำไปวันละนิด ไปสังสรรค์กับเพื่อน ตั้งเป้าหมายให้ตัวเองเล่น ๆ ฝันอะไรก็ได้สักอย่าง มอบรางวัลให้ชีวิตตัวเองบ้าง

ขอให้โชคดี เป็นกำลังใจให้นะ
กอด กอด