เรามีเพื่อนหลายคนเป็นโรคซึมเศร้ามีทั้งตั้งแต่อาการกำลังเป็น เป็นแล้วอาการหนักและหนักมาก จนเราไม่อยากเข้าใกล้เพราะเวลาเราอยู่ใกล้ต้องคอยระวังคำพูด ว่าพูดแบบนี้จะกระทบจิตใจไหม จะคิดมากไหม พลังงานลบสูงมากและดูเหมือนมันมาดูดพลังงานเราไปด้วย คนพวกนี้เคยผ่านประสบการณ์การคิดจะฆ่าตัวตายมาแล้วทั้งนั้น เพื่อนบางคนก็ไปพบจิตแพทย์ได้ยามากิน บางคนก็ไม่ไปเพราะไม่อยากมีประวัติ แต่บางคนก็ใช้ชีวิตอยู่กับพวกเราได้ปกติ แต่ก็จะมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน

กรณีตัวอย่างที่ 1 :
ญ ครอบครัวแตกแยกเพราะมีภาระหนี้สิน ต้องดูแลพ่อติดยา ติดเหล้าและมีปัญหาทางจิตต้องรับการบำบัดและรับยาที่จิตเวชปกติ พ่อกับ ญ อยู่ด้วยกันในหอพัก ญ หาเงินเลี้ยงดูตัวเองและพ่อ
                                         ญ ภายนอกเป็นคนร่าเริง ขยัน ตั้งใจ เข้มแข็ง ชอบเข้าสังคม จนวันหนึ่ง ญ มาหาเราและร้องไห้โฮว่าไม่อยากอยู่กับพ่อ เพราะพ่อบอกว่าข่มขืนตอนนอนอยู่กับ ญ ที่หอ และบอกว่า ญ ท้อง
ญ ร้องไห้ไม่หยุดและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เราเลือกโทรไปปรึกษาจนท.พมจ.แต่จนท.บอกว่ารอมาวันจันทร์ เราจึงเลือกที่จะไม่ไปเพราะจะรอได้ไงในเมื่อมันเเกิดปัญหาแล้ว เราจึงเอา ญ มาอยู่ด้วยที่บ้านสักพัก ต้องหายาคลายเครียดมาให้กิน เวลานอน ญ จะสะดุ้งและสะอื้นตลอดเวลา
                                       เรารู้จักจิตเวชจึงปรึกษาและพา ญ ไปจิตเวช ญ คิดค่าตัวตายทุกครั้งและโทษตัวเองว่าตัวเองไร้ค่า บ่นว่ามันมาอีกแล้ว ร้องไฮ้โฮจนตัวสั่น แบบนี้ตลอดขณะที่อยู่กับเรา จนถึงเวลาที่หมอนัดพ่อ ญ ก็กลับไปพาพ่อไปหาหมอพ่อก็พูดกับ ญ แบบนี้อีก ญ ก็กลับมาและมีอาการเหมือนเดิม ร้องไฮ้ มือสั่น ตัวสั่น ปวดหัวตาลอย ดูแลให้พักหายาคลายเครียดมาให้กินอีก พอรุ่งเช้าก็ดูเหมือนปกติไปเรียน เราถาม ญ ว่ายังอยากไปพบพมจ.และจิตแพทย์ไหม เขาปฏิเสธทันใด แต่เลือกที่จะบำบัดด้วยพลังจากพี่ที่เรารู้จัก พี่เราเล่าให้ฟังว่าเขามีพลังงานลบและมีมุมมองที่ลบมาก ไม่มีใครสามารถจะช่วยเขาขึ้นมาได้เพราะตัวเขาไม่อยากออกมาจากปมนั้นเอง แล้วเขาก็ออกไปอยู่ที่อื่นและไม่ติดต่อกลับมา จนไปโพสในเฟสว่าตัวเองไร้ค่า อยากจะโดดสะพานตาย เราออกตามหาพยายามโทรติดต่อก็ไม่ได้คิดว่าเอาว่ะ ทำดีที่สุดแล้วอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด นานมากเขาติดต่อกลับมาและบอกว่าพ่อไปบวชแล้ว เขาก็ลาออกจากการเรียนและไปทำงาน และบอกว่าเขาโอเครไม่เป็นไร เราก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น จนทราบข่าวกับญาติเขาว่า เขาปฏิเสธตัดขาดจากครอบครัวไม่คุย ใครก็ไม่สามารถติดต่อได้ เราจึงไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่เวลาเขามีปัญหาหรืออาการมันขึ้นมาเขาจะโทรมาเอง ร้องไฮ้และบอกว่ามันมาอีกแล้ว หนูไม่ชอบเลย ใช้เวลา 30 นาที - 1 ชม. อาการสงบลงก็วางไป เราแค่ฟังอย่างเดียวไม่พูดอะไร ถามแค่ว่าโอเครแล้วใช่ไหม อาการพวกนี้จะสงบลงเองเวลาแต่ละเหตุการณ์ก็ไม่เท่ากัน  บางครั้งก็แอบเป็นห่วงแต่ก็ปล่อยวางคิดว่ากรรมใครก็กรรมมัน และหมดพลังเยอะมากเวลาเขาติดต่อมา

กรณีที่ 2 ช เป็นบุรุษพยาบาลเข็ญเปล รพ.รัฐแห่งหนึ่ง กดดันจากระดับขั้นในรพ. มีแฟนพักอาศัยอยู่ด้วยกัน 2 ปี รู้ว่าแฟนมีชู้ จึงกินยาตายแต่ไม่ตาย ผูกคอตายก็ไม่ตายอีกและเข้ารับการบำบัดที่จิตเวชด้วยการช็อตไฟฟ้าเปลี่ยนคลื่นในสมอง และกลับมาอยู่ที่บ้าน หลังจากนั้นก็มาพบเราเพราะเป็นพี่ในที่สำงานที่สนิทกันมาก แกมาด้วยอาการตาลอย พูดไม่รู้เรื่องและพูดแต่เรื่องเดิมซ้ำ ๆ โทษตัวเองตลอดเวลา พอมาก็จะไม่อยากกลับบ้านมาอยู่ทั้งวัน แล้วก็ทำทุกอย่างให้เราสนใจแรก ๆ เราก็โอเครแต่นานเข้ามาทุกวันอาการแบบนี้ทุกวัน เราจึงเลือกที่จะบอกข้อจำกัดว่าเราคุยได้ไม่บ่อย แกหายไป และโพสเฟสตัดพ้อตัวเอง โทษตัวเอง จนโพสบอบกคนอื่นแนวว่าถ้าไม่มีฉันโลกคงสวยงงาม ก็คือกำลังจะบอกว่าจะฆ่าตัวตาย เราและพี่ออกตามหา ไปบอกพ่อแม่แกช่วยกันตามหา จนพบแกผูกคอตายแต่ช่วยมาได้และส่งเข้ารับการบำบัดอีกตามเคย และออกจากงาน

ตอนนี้พ่อแม่เขาดูแลและเอาใจใส่มากพอสมควร แต่การเป็นโรคซึมเศร้าก็ยังอยู่ และโพสฆ่าตัวตายวันละหลายรอบจนเราเองทำเป็นไม่เห็นเพื่อจะไม่ต้องมาทุกข์แทนเขา  
อาการเท่าที่เสังเกตมากน้อยแล้วแต่คน
1.เมื่อมีเรื่องที่ดี จะดีใจมากกว่าคนปกติ
2.สนุกกว่าปกติ
3.เศร้าก็เศ้รามาก
4.เสียใจ เสียใจมาก
5.มีชีวิตลึกลับ
6.ปิดรับสังคม
7.โทษตัวเอง ไม่ชอบตัวเอง
8.มีภาพหลอน
9.ตาจะปลือแบบลอย ๆ
10.ปรับตัวเข้ากับคนยาก
11.เรียกร้องความสนใจ อยากให้คนอื่นมารัก
12.ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้ เกรี้ยวกราด
13.เขาจะร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุ
14.เวลาเครียดต้องมีคนคอยฟัง มาอยู่เป็นเพื่อน
15.เหม่อลอย
กรณี 1-2 ยกมาบางส่วนเพราะยังมีอีกเยอะเลยคะ ทำไมคนสมัยนี้ถึงทุกข์ง่ายและเป็นโรคพวกนี้เยอะจัง
เราจะทำยังไงให้อยู่กับเพื่อน พี่ น้องที่เป็นแบบนี้ได้อย่างมีความสุขและไม่เหนื่อยคะ ช่วยแนะนำคำพูด วิธีการทีคะ

เพลียจิต