ภาษามลายูเดิมใช้อักษรยาวี (เอามาจากอักษรอาหรับ) แต่ปัจจุบันอักษรโรมันเป็นที่นิยมกว่ามาก

ภาษาดั้งเดิมของอินโดนีเซียคร่าว ๆ อย่างชวา ซุนดา บาหลี อาเจะห์ มีนังกาเบา มาดูรา บันจาร์ เดิมมีอักษรเป็นของตัวเองหรืออักษรยาวี

ภาษาดั้งเดิมของฟิลิปปินส์คร่าว ๆ อย่างตากาล็อก เซบัวโน อีโลกาโน ฮีลีไกโนน มีอักษรเป็นของตัวเองชื่อ ไบไบยิน

ภาษาเวียดนามเดิมใช้อักษรจีน ในนาม จื่อโนม ซึ่งแตกต่างและซับซ้อนกว่าอักษรจีนตัวเต็ม

---

-ia เป็นปัจจัยท้ายใช้กับชื่อประเทศ โรค ดอกไม้ หรือกลุ่มของสิ่งต่าง (ใช้น้อย)
บางครั้งแผลงรูปเป็น -y แทน เช่น Italia (ละติน) เป็น Italy (อังกฤษ)

Malaysia มาจาก Malaya (มลายู) + -ia
Indonesia มาจากภาษากรีกโบราณ Indós (แม่น้ำสินธุ หรือ อินเดีย) + nêsos (เกาะ; แผลงไปเป็น -nesia)