สวัสดีค่ะ ที่บอกว่าไม่ใช่เด็ก จริง ๆ แล้วจขกท.ก็อายุ 16 ปีแค่นั้นค่ะ แต่มันไม่เด็กในสายตาคนอื่นแล้วจริง ๆ แถมยังดูโตแต่ตัวอีกเวลาเราไปยืนเล่นตรงของเล่นเด็กหรือเสื้อผ้าเด็กอะไรแบบนี้

    ของเล่นเด็กที่ว่านี่ก็มีตั้งแต่รถเข็นกลม ๆ ยันขวดนม ที่ดูดจุก อาหารเสริมแบบนี้เลยค่ะ เราชอบของน่ารัก ๆ แบบเด็ก ๆ

    เป็นสิ่งที่เราชอบมากจริง ๆ เห็นทีไรต้องพุ่งเข้าใส่ตลอด เป็นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้ ถ้าเอาของเล่นเด็กมากองตรงหน้าเราก็จะสามารถอยู่ตรงนั้นได้เป็นวัน ๆ เลยค่ะ ยังอยากกินนมจากขวดอยู่ ยังอยากกัดยางกัดของเด็กอยู่ วาดรูปสีเทียน จนไปถึงการนอนในเปลแล้วมีคนแกว่งให้(ถ้าเป็นเปลแบบผู้ใหญ่ก็ไม่นอนนะคะ สีสันไม่ถูกใจ><)

    อ้อแล้วก็อายุเท่านี้แล้วเรายังติดการอุ้มตุ๊กตาไปไหนมาไหนด้วยตลอด แต่เราพูดรู้เรื่องนะคะ ฟังภาษาคนเข้าใจ ค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองไม่เอ๋อแน่นอน55555555 ทุกวันนี้ยังพูดกับตุ๊กตาทุกวัน จุ๊บทุกตัวก่อนนอน บนเตียงอย่างกับสวนสัตว์แหนะค่ะ.. แล้วก็รู้สึกว่ารักตุ๊กตามาก ๆ รักรองจากพ่อแม่เลย และยังคิดอยู่เสมอว่าพวกเขามีชีวิตและต้องการความรักจากเรา แบบว่าแค่คิดถึงหน้าก็อยากวาร์ปกลับบ้านไปกอดไปหอมแล้วล่ะค่ะ👉🏻👈🏻

    โง้ยยย ดูโรคจิตยังไงไม่รู้55555555555 แต่ว่าเรายังสนใจแต่เรื่องเด็กน้อย นิทานกลอน นิทานเพลง เพลงสวัสดีวันจันทร์ ฯลฯ จนตอนนี้รู้สึกล้าหลังไม่ทันโลกแบบเพื่อน ๆ คนอื่นเลยค่ะ.. แบบว่าเพื่อนเราแต่ละคนแต่งหน้าแต่งตัว เลือกซื้อเสื้อผ้ากันเองแล้ว แต่เรายังมั่นคงกับการนั่งยอง ๆ เล่นกับน้องหมาน้องแมวข้างถนน ยังสนุกกับการซื้ออาหาร(ของสัตว์)ให้มันกินแล้วถ้ามันไม่กินก็กินเองแม่มเลย

    แต่ด้านความคิดและการรับรู้เรารับรู้ได้เท่าคนปกตินะคะ วิเคราะห์อะไรได้หมด แค่รู้สึกไม่ค่อยมีเรื่องสนุก ๆ พูดกับเพื่อน เพราะแต่ละอย่างที่เราสนุก คนก็หาว่าปัญญาอ่อนกันทั้งนั้น... แฮะ ๆ

    ขอบคุณค่ะ