สวัสดีค่ะ เราเป็นคนหนึ่งที่ติดตามสถานการณ์บ้านเมืองอย่างใกล้ชิดและชื่นชอบการดูการถ่ายทอดสดการอภิปรายไม่ไว้วางใจทางทีวีตั้งแต่สมัยประถม จากข้อคิดที่ผ่านมาเราอยากจะมาส่งต่อเจตนารมณ์ของเรา ให้เพื่อนๆทุกคนได้อ่านและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เราประกาศตัวไว้เลยนะคะว่าเป็นกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดค่ะ ไม่ยึดติด ถ้าใครก็ตาม**ที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวมาก่อนหรือเข้ามาเกี่ยวข้องกับการเมืองเราก็มองเป็นนักการเมืองเหมือนคนอื่นตามคุณค่าของความเป็นคนเท่ากัน ไม่เห็นด้วยให้คนที่หยุดความขัดแย้งไม่ได้ขึ้นมามีบทบาทในการบริหารประเทศอีกครั้งค่ะ
แต่สิ่งที่ต้องทำให้เราต้องออกมาเขียนกระทู้นี้ก็คือ กระแสจากหลายๆคนที่ลุกขึ้นมาแสดงจุดยืนที่จะพาทักษิณกลับมาเพื่อกำจัดอำนาจประยุ..ค่ะซึ่งเป็นจุดที่เราต้องออกมาพูดค่ะ เพราะเราคิดว่ามันมีวิธีแสดงจุดยืนที่ถูกต้องอยู่ ในการต่อต้าน คสช โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเล่นอยู่ขั้วอำนาจเดิมๆอีกต่อไป


เลยอยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดแบบไหนกันบ้าง คิดซะว่าเราเป็นเพื่อนกันเนอะ เห็นต่างได้เรายอมรับฟังและไม่ทะเลาะกันนะคะ
...........

............
เริ่มเลย~~
เรื่องราวที่เราถูกผู้ใหญ่ซึ่งได้ข้อมูลมาจากพวกรัฐประหารอีกทีบอกเราเสมอว่า. ทักษิณโกงอย่างนู้นอย่างนี้ในช่วงก่อนปี49 เราจะไม่พูดถึงเพราะตอนนั้นอายุแค่8ขวบไม่ได้ร่วมพิสูจน์ด้วยตัวเองเพราะยังไม่รู้เรื่องอะไร เราไม่สามารถเชื่อใจอะไรได้อย่างหมดจดอยู่ ยิ่งถามคนนู้นคนนี้คนรุ่นใหม่อย่างเราก็จะระแวงอยู่ตลอดเวลาว่าใครพูดจริง เพราะฉนั้นเอาเป็นว่าเรื่องในตอนนั้นเราจะไม่พูดกัน แต่ที่แน่ๆข้อมูลที่เราเห็นกับตาตอนที่โตพอแล้วก็คือตั้งแต่ปี53เป็นต้นมา โดยที่ไม่ต้องให้ฝ่ายไหนมายัดข้อมูลให้ ที่เห็นๆกันอยู่
...........คือขายหุ้นให้เทมาเส็ก ทุจริตจำนำข้าวและนิรโทษกรรมเหมาเข่ง จากรัฐบาลยิ่งลักษณ์  เอาเฉพาะที่ประชาชนเห็นร่วมกันและเป็นพยานร่วมกันพอนะคะ
แค่จะยกมาบอกว่าทุจริตมีแน่แต่นักการเมืองอื่นก็มีเหมือนกัน ไม่ควรอคติที่คนๆเดียว

แต่

ต่อให้เค้าทำประโยชน์ให้บ้านเมืองจริงๆเพราะหวังดีและจริงใจหรือต่อให้เค้าเก่งและทำให้ประเทศในสมัยของตัวเองดีขึ้นจริง เราก็ทำได้แค่เสียดายค่ะ  จะทำอะไรได้ ในเมื่อเค้าได้แพ้ให้กับทหารไปแล้ว ถ้าเค้ารู้ว่าตัวเองหยุดความขัดแย้งไม่ได้ ก็ควรหยุดในเรื่องกลับประเทศแล้วใช้ความสามารถที่มีอยู่มาเป็นที่ปรึกษาให้คนของตัวเองที่มุ่งพัฒนาประเทศซะ แบบนี้จะดีกว่าการกลับมาซะอีก ไม่ต้องเสี่ยงกระสุนด้วย ซึ่งตอนนี้เค้าเองก็หยุดแล้วอยู่ต่างประเทศ แต่คนไทยหลายคนยังคงระแวงและกลัวผีทักษิณอยู่ เราว่าไม่น่ากลัวเท่าอำนาจเบ็จเสร็จนิยมนะคะ ซึ่งฝ่ายที่ระแวงก็ไม่ผิดอีก เพราะได้เห็นไปแล้วเรื่องที่พยายามจะกลับมาจริง จาก พรบ.นิรโทษกรรมเหมาเข่ง ที่แม้แต่คุณธนาธรเองก็ให้สัมภาษณ์ว่าเป็นจุดที่ทำให้ถอยออกมาและเลิกสนับสนุนเพื่อไทย จนมาตั้งพรรคเอง นั่นหมายความว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะโปร่งใส100%

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ต่อสู้เพื่อสิ่งที่ตนเชื่อ เสื้อเหลืองเองก็บุกสุวรรณภูมิ เสื้อแดงเองก็บุกพัทยาตอนประชุมผู้นำอาเซียน ทั้งสองขั้วอำนาจนี้ทะเลาะกันที พาผลเสียมาให้บ้านเมืองมากมาย เราจะยกตัวอย่างบุคคลที่เป็นกรณีศึกษาได้ดีให้ดูนะคะ จากบุคคลในประวัติศาสตร์เกาหลีคนหนึ่ง ชื่อว่า สนมมีซิล เป็นนักการเมืองในรัชสมัยหนึ่งของแคว้นชิลลาในเกาหลีซึ่งย้อนกลับไปประมาณพันปี เป็นนักการเมืองหญิงที่มีความสามารถ เก่งกาจ ช่ำชองในเรื่องการปกครอง และแน่นอนว่าเอาเปรียบประชาชนบ้างในบางเรื่อง อยู่มาวันหนึ่ง เค้าคนนี้เกิดน้อยเนื้อต่ำใจในชาติกำเนิดของตนเอง ที่ไม่มีอภิสิทธิ์ทางเชื้อสายทำให้น้อยใจและคิดต่างว่า ทำไมคนมีความสามารถอย่างตนจึงไม่สามารถเป็นกษัตริย์ได้ จึงพยายามมใช้ความมีอิทธิพลของตนเองที่มีทักษะในเรื่องการบริหารคน การอุปถัมภ์ผู้ทีมีความสามารถทำให้มีคนที่เก่งกาจคอยติดตามต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ของมีซิล และต่อสู้กับระบอบที่ยิ่งใหญ่ด้วยเล่ห์กลตลอดเวลาหลายสิบปี จุดพีคอยู่ตรงที่ วันที่มีซิลกำลังจะได้บัลลังค์มาในอีกแค่เอื้อมมือนั้น เค้ากลับดื่มยาพิษฆ่าตัวตาย และประกาศยอมแพ้กับทางราชวงศ์ทันที เหตุผลมาจากว่าคนของตนเองซึ่งเป็นหัวหน้าทหารปกป้องชายแดนที่ต้องคอยเฝ้ารั้วของแคว้นไว้ไม่ให้ละสายตาเพราะแคว้นที่อยู่ติดพร้อมบุกได้ทุกเมื่อ ดันเป็นห่วงมีซิลว่าจะพ่ายแพ้ต่อกษัตริย์จึงนำกำลังที่ปกป้องประเทศทั้งหมดมาช่วยมีซิลชิงบัลลังค์ซะงั้น ซึ่งสำหรับมีซิลแล้วถือว่าเมื่อตนเองเป็นสาเหตุให้บ้านเมืองตกเป็นภัยก็ถือว่าข้าได้พ่ายแพ้ต่อราชวงศ์อย่างราบคาบแล้ว และได้ปิดฉากยอมทิ้งความจองหองทั้งหมดลง ฆ่าตัวตายเพื่อจบอำนาจของตัวเองแลกกับบ้านเมืองที่สงบดังเดิม ตลอดทั้งเรื่องเราน้ำตาไหลให้ความซาบซึ้งใจที่มีซิลมีให้ต่อแผ่นดิน ซึ่งเค้าไม่สนว่าจะต้องสู้อยู่กับอะไร เนื่องจากกษัตริย์ในสมัยนั้นไร้ความสามารถและไม่ค่อยให้ความสำคัญกับบ้านเมืองเท่าไหร่นัก ซึ่งจากการที่ได้ดูเรื่องนี้แล้วทำให้อดนึกถึงทักษิณในเรื่องความสามารถและความทะเยอทะยานของเค้าไม่ได้ เพราะมีความคล้ายคลึงกันมาก แต่จุดที่แตกต่างเลยคือต่างกันที่จุดจบค่ะ มีซิลเลือกที่จะสละตัวเองเพื่อหยุดความขัดแย้ง แต่ทักษิณเลือกที่จะนิโทษกรรมแล้วกลับประเทศ ซึ่งตัวเขาเองก็น่าจะทราบดีว่าถ้ามา แดงเหลืองก็จะต้องถูกจุดขึ้นมาไม่จบแน่นอน...การเลือกนิรโทษตัวเองเรามองว่านำมาซึ่งความสานต่อความขัดแย้งค่ะ
แม้แต่คุณธนาธรก็ให้สัมภาษณ์ว่า “ถ้าผมเชื่อว่าเพื่อไทยจะพาประเทศก้าวข้ามความขัดแย้งไปได้ ผมคงไม่ต้องมาตั้งพรรคเอง”

คำพูดของคุณธนาธรยิ่งตอกย้ำความคิดของเราไปอีก
ซึ่งจริง!! เพราะ...ต่อให้คุณคิดว่าทักษิณสามารถเปลี่ยนแปลงประเทศได้และพาเค้ากลับมา เสื้อเหลืองย่อมไม่มีวันหยุด และถ้าประชาธิปัตย์ขึ้นมานำประเทศอีก เสื้อแดงก็ย่อมไม่หยุดเช่นกัน สิ่งที่อยากจะบอกคือ คุณกำลังพยายามทำไปเพื่ออะไร...ถ้าอยากได้คนเก่งขึ้นมาบริหารยังมีอีกมากซึ่งเป็นหน้าที่เราที่ต้องค้นหาและสนับสนุนให้กับคนที่เรามั่นใจ ซึ่ง!!!!! ยังมีอีกมากมายหนิคะ เพียงแค่เราเปิดใจ........เท่านั้น

จะบอกให้ก้าวข้ามความขัดแย้งโดยลืมอดีตทั้งหมดอันนี้คงเป็นไปไม่ได้ อยากให้เขากลับมา ก็ได้ แต่ปัญหาคือคุณต้องอธิบายกับลูกของคุณให้ได้ว่า ทำไมคุณถึงเลือกที่จะนิรโทษเขา และแน่นอน คุณต้องตอบว่า เค้าทำให้ประเทศกินดีอยู่ดี (ซึ่งอันนี้ไม่ปฏิเสธค่ะ เพราะถือว่าไม่ได้ร่วมพิสูจน์ด้วยตัวเองในช่วงเวลาดังกล่าวนั้นคนในสมัยนั้นบอกดีเราก็ต้องเชื่อเพราะเค้าได้รับประโยชน์จริง) แต่สิ่งที่ในวันข้างหน้าถ้ากลับมาได้จริง สิ่งที่อีกฝ่ายจะทำคือปล่อยข่าวลือใส่ร้าย สุดท้ายก็ไม่จบคำว่าเหลืองแดงอีกอยู่ดี

แล้ววันข้างหน้าคนรุ่นหลังพวกนี้จะตั้งคำถามกลับมาที่ตัวคุณเองว่าจริงหรือ??? รู้ลึกรู้บางแค่ไหน??? โดนยัดเยียดความคิดรึเปล่า????? เหมือนที่คุณตั้งคำถามกับคนที่เชื่อว่าทักษิณไม่โปร่งใสว่าถูกยัดเยียดความคิดหรือเปล่าหรือเอาอะไรมาพิสูจน์ว่าคุณทักษิณโกง ต่างๆนานา

คำถามพวกนี้จะมีอยู่ต่อไปและย้อนแย้งกันกลับไปกลับมาอยู่อย่างงั้น ไม่มีวันหมดสิ้นหากคนรุ่นเก่ายังไม่เปิดใจให้คนที่มีความสามารถรุ่นใหม่ๆขึ้นมาทำงาน

เราอาจจะพูดถึงแต่ทักษิณเยอะไป เพราะมันเป็นประเด็นหลักนะคะ ที่ จขกท เห็นการเคลื่อนไหวที่จะให้เค้ากลับมาอีกครั้ง ซึ่งเราไม่เห็นความเป็นไปได้จากประเด็นนี้ค่ะ ไม่ได้มุ่งโจมตีเพื่อความสะใจใดๆ เพราะถ้าเป็นฝ่ายประชาธิปัตย์ที่อยู่ในสถานการณ์นี้เราก็จะนำเรื่องนี้มาพูดค่ะ เพราะแดงก็ไม่ชอบประชาธิปัตย์. เพราะปชปก็มมีประวัติการบริหารไม่ประสบความสำเร็จและตุกติกเหมือนกัน

ที่เราต้องการจะสื่อคือ มีแต่จะอยู่ในวังวน วงจรอุบาทแบบนี้ไปเรื่อย เพราะสิ่งหนึ่งที่คุณต้องยอมรับเลยก็คือ คุณไม่สามารถเข้าไปเปลี่ยนแปลงความคิดและความเชื่อส่วนบุคคลได้ทุกคนหรอก ยิ่งความเชื่อนั้นเป็นความเกลียดชังด้วยแล้วยิ่งหนทางมืดบอดไปเลย
.......
......
....

แต่ความเห็นส่วนตัวเราไม่อคติกับชื่อพรรคนะคะ เพราะเราก็เปิดใจให้เป็นปัจเจกบุคคลไป เพราะคนที่มีความสามารถยังมีอีกเยอะแยะมาากมายให้เราได้เลือก เช่นคุณสุดารัตน์ ชัชชาติ เสรี ชวน ต่างๆนานาแค่ไม่เห็นด้วยรายชื่อคนที่อยู่ในโจทย์เก่าเพราะมันแก้อะไรไม่ได้อีก
......
...............
.........
แต่ค่ะ!!!!!
แต่นะคะแต่ วาระแห่งชาติโอกาสโอกาสที่เราจะเลือกสังคมให้ตัวเองในวันหน้ามาเสิร์ฟให้ถึงที่แล้ว
ภารกิจของคนรุ่นหลังอย่างเรา
คือ!!!
#ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าต่อต้านการสืบทอดอำนาจสกปรกของระบบอุปถัมภ์เผด็จการ เพราะฉนั้นเลือกพรรคที่ตัวเองชอบที่มั่นใจว่าไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อนกับผู้เขียนรัฐธรรมนูญปี60 พรรคไหนก็ได้ตามเราชอบเลย เพราะถึงคุณจะระแวงไปก็อาจเสียอะไรดีๆไปก็ได้ ยังไงซะโจทย์เก่าที่คุณกลัวไม่ได้จะกลับมาง่ายๆหรอกค่ะ ถึงจะบงการแต่ก็อยู่ในสายตาประชาชนและคนที่คานอำนาจอยู่ตามกลไกของเกมการเมือง แต่การสืบทอดอำนาจเผด็จการที่จำกัดรดรอนสิทธิของเราจากพรรคเครือข่ายพวกพ้องของตัวเองทั้งหลาย ถ้าทำสำเร็จในวันนี้ วันที่ประชาชนยอม ในวันข้างหน้าผ่านไปอีกซัก 8ปี  ถึงตอนนั้นรู้สึกตัวคิดจะต่อต้านขึ้นมาก็สายไป เพราะป่านนั้นเค้าคงได้ถือปืนไว้แล้วในสภาพที่เราถูกโซ่ตรวน จะทำอะไรในตอนนั้นก็คงลำบากแล้วค่ะ

ขอให้จำไว้ว่า เลือกใครก็ไม่สำคัญเท่า ว่า”ต้องไม่
เลือกใคร”

ถ้าทุกคนได้อ่านแล้วคิดต่างหรือเห็นด้วยก็คอมเมนต์เพื่อแบ่งปันทางออกที่ดีและความเข้าใจที่คนรุ่นใหม่อย่างเราๆจะได้รู้กันด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ...😍😇



seondeok