..


แม้นพจนารถหมื่นถ้อยคำสร้อยแสน
ระบายแผ่นผืนป้ายวาดลายสี
วิจิตรเพริศกระบวนล้วนวจี
ภาพหนึ่งนี้น้อมแถลงแจกแจงความ

แม้นภาพเดียวดังกล่าวเรื่องราวหมาย
ลึกซึ้งคล้ายสรรพสกลจิตดลถาม
ละลานตาแต้มแต่งหลากแหล่งงาม
ประจักษ์ยามดำริแลพิจารณ์

แม้นไฉนมิลงสีฤดีน้อง
บรรจงต้องแต่งเพลงบรรเลงสาส์น
ร้อยถ้อยหมื่นแสนคำล้วนสำราญ
ให้เบิกบานบริรักษ์สลักทรวง

แม้นสีสันสดสวยระรวยแต้ม
ให้บานแย้มยลเพลินดั่งเหินสรวง
ไอศวรรย์ทิพพิมานตระการปวง
ดุสิตห้วงดาวดึงส์ตะลึงแล

แม้นถ้อยต่างแต่งหทัยวิไลเหลือ
เรืองรัตน์เหนือรุ้งพราวสกาวแข
ดุจฉัพพรรณรังสีฤดีแปร
จำรัสแท้พจมานแสนล้านโปรย

แม้นภาพทรวงโฉมตรูใคร่รู้ถ้วน
ยากอ่านล้วนลบไร้เรื่องไห้โหย
แต้มเติมต้องเติบผลิรติโรย
พจีโชยชุ่มฉ่ำดุจพรำชล

แม้นประไพพิมพ์องค์ชวนหลงเพ้อ
ภวังค์เผลอผ่องเสมือนลอยเลื่อนหน
ล่องชลาลดไหลลิบไกลดล
สติตนเตือนราอย่าคลาไคล

แม้นว่าวาสนาช่วยอยู่ด้วยน้อง
มิขุ่นข้องขับขานเบิกบานไฉน
เปล่าเปลี่ยวเหลียวแลสิ้นสุดถิ่นไป
ดวงฤทัยคอยอยู่ ณ อู่เรือน

แม้นห้วงใจแห้งผากด้วยยากรัก
อุ่นใจนักนรีรินเต็มจินต์เหมือน
ทุกทิวาราตรีมิมีเชือน
กาลคล้อยเคลื่อนคนอยู่เคียงคู่ครอง

แม้นว่าเยื้องแยกกายได้หลายสถาน
ขอแบ่งกาลน้อมให้เป็นไปสอง
พรุ่งนี้แลวันนี้ฤดีปอง
อยู่ร่วมน้องนานเนาค่ำเช้าครัน

แม้นโลกหล้าล้าสุดใกล้หยุดหมุน
ขอแอบอุ่นอิงน้องมิข้องผัน
แลเวลาล่วงลับดับเคียงกัน
สืบสัมพันธ์ภพสิ้นร่วมอินทรีย์

แม้นโลกธาตุดับดิ้นล้วนสิ้นหาย
ดารารายเรียงลับดับรัศมี
จับหัตถ์น้องคล้องกรจรลี
ท่องนทีเหินออกนอกจักรวาลฯ


แม้น แม้น แม้น มากแม้นแน่นอุรา
สิ้นนภาสิ้นภพแนบซบนาง


..