สวัสดีครับ ผมเป็นสาวหล่อที่ชอบผญ.มาโดยตลอดจนวันหนึ่งผมได้มาพบกับผู้ชายคนหนึ่งแค่แว็บแรกรู้เลยว่าเป็นเกย์ เขาไม่ได้แสดงอาการสาวให้เห็นแต่ความรู้สึกของผมรับรู้ได้เลย เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ วันนั้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรก ณ ตอนนั้นผมขึ้นม.5 ครับ ขณะเข้าแถวเคารพธงชาติผมได้เจอกับครูอัตราจ้างผู้ชายท่านหนึ่งที่ดูแว็บเดียวก็รู้ว่าเป็นเกย์ ผมก็ได้แต่คิดในใจขออย่าได้เรียนกับครูคนนี้เลยเพราะผมไม่ค่อยถูกกับคนที่เป็นเกย์สักเท่าไหร่  สิ่งที่ผมขอมันไม่สมหวังครับ ผมได้เรียนกับครูคนนี้เขาสอนวิชาภาษาไทย คาบแรกที่ได้พบกันผมก็รู้สึกอึดอัด ไม่ชอบ ไม่อยากเรียนกับครูคนนี้เลย เพื่อนของผมมันบอกว่าครูคนนี้เขาไม่ได้เป็นเกย์เลิกอคิตต่อครูเขาได้แล้ว ผมเชื่อความรู้สึกของผมว่าไม่ใช่ชายแท้ผมพยายามหาข้อพิสูจน์ให้เพื่อนได้เห็นว่าความรู้สึกของผมมันถูกต้อง วันหนึ่งผมได้แฮกเฟสบุ๊คของครูคนนี้ได้ผมได้ไปเจอข้อความต่างๆที่เขาคุยกับผช.หลายๆคนในทางชู้สาวแต่ผมไม่ได้เอาข้อความเหล่านี้ไปให้พวกเพื่อนของผมดู ผมได้ปลอมเฟสขึ้นมาเพื่อจะไปจีบเขาแล้วจะได้เอาข้อความนี้ไปยืนยันกับเพื่อนว่าครูคนนี้เป็นเกย์โดยเอารูปน้าชายมาตั้งเป็นรูปโปรไฟล์ แล้วทักไปหาเขา เขาก็ตอบกลับมา ผมเริ่มจีบเขาแต่เขาไม่เล่นด้วยผมเลยล้มเลิกความคิดนี้ผ่านไปได้อาทิตย์หนึ่ง ผมมีความรู้สึกอยากลองจีบอีกครั้ง ผมทักไปหาเขา เขาก็ตอบกลับแต่การตอบกลับครั้งนี้มันเป็นไปตามที่ผมต้องการภายในวันนั้นเขาก็ตกลงเป็นแฟนกับผมตอนนั้นผมไม่คิดจะจริงจังอะไรแค่อยากพิสูจน์ให้เพื่อนได้เห็น พอนานวันเข้าผมกับรู้สึกอยากจริงกับเขา อยากใกล้ชิดเขา ผมเลยบอกเขาว่าหลาน(คือผม) เรียนอยู่ที่เดียวกับที่เขาสอน เขาถามว่าคนไหนส่งรูปหลานมาดูหน่อย ผมเลยส่งรูปผมไปให้ดู เขาบอกว่าได้สอนอยู่  หลังจากนั้นมาผมก็จริงจัง ดูแลเขาอย่างใกล้ชิดโดยที่เขาไม่รู้ว่าหลานในที่นั้นคือตัวผม  เขาพยายามที่อยากเห็นหน้าผมที่เอาขึ้นโปรไฟล์บนเฟสแต่ผมก็ได้แต่บอกเขาว่าโทร.ของผมกล้องใช้ไม่ได้คอลด้วยไม่ได้ เขาก็ไม่ชอบใจนักที่ผมไม่ยอมให้เห็นหน้า เขาบอกว่าอยู่จังหวัดเดียวกันก็มาหาสิ ผมก็โกหกเขาว่าผมทำงานอยู่ต่างประเทศ นานวันเข้าเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอยากเห็นหน้าหรือขอร้องให้มาหาแต่อย่างใดแต่เขาก็แอบน้อยใจ เขาถามผมว่าเมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกัน ผมก็ได้แต่ตอบว่าอีกไม่นานหรอกเดี๋ยวเราก็ได้อยู่ด้วยกัน จนวันหนึ่งผมมานั่งคิดว่าเราเห็นแก่ตัวมากเลยที่ทำแบบนี้ เราไม่น่าเข้าไปในชีวิตของเขาเลย ผมพยายามหาวิธีต่างๆมาทำให้เขาเกลียดผมแต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เขาอดทนกับการกระทำต่างๆของผมมาก ผมสงสารเขาผมเลยหยุดการกระทำที่จะทำให้เขาเกลียดผมลง วันหนึ่งผมจับได้ว่าเขาแอบคุยกับผช.หลายคน ผมก็ใช้โอกาสนี้บอกเลิกเขาแต่เขาไม่ยอมเลิกเขาโทรมาขอโทษผม เขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีก เขาร้องไห้หนักมากผมเป็นคนที่ขี้สงสารก็ใจอ่อนยอมกับไปคบกับเขาอีกครั้ง ก็ได้แต่คิดเดียวเขาเบื่อเราหรือเจอคนที่ดูแลเขาได้ดีกว่าเราเขาคงจะเลิกกับเราไปเอง ตอนนี้ผ่านมา 2 ปีกว่าแล้วที่เขาคบกับผมโดยที่ไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงผมเป็นสาวหล่อ หลายครั้งที่หาเรื่องทะเลาะแล้วได้แต่บอกเขาว่าคนที่เธอคบด้วยอยู่ตอนนี้อาจไม่ผช.ก็ได้นะอาจเป็นผญ.ที่มาหลอกให้เธอรัก แต่เขากับไม่สนใจในสิ่งที่บอก ผมพยายามบอกเขาว่าผมไม่ใช่ผช.เขาก็ไม่เชื่อผม ผมบอกเขาว่าคบกับผมมันเสียเวลาเปล่าไปหาคนที่ดีกว่าเถอะเขาก็ไม่ยอม ผมบอกเขาว่าอย่ามาเสียใจและมาโกรธกันทีหลังนะได้บอกแล้ว ผมเลยตัดสินใจบอกกับเขาว่าต่อจากนี้ไปเราจะไม่เอาเรื่องแบบนี้มาทะเลาะกันอีกแล้วนะเมื่อไหร่ที่พร้อมทุกอย่างผมจะไปหาเขาเองและจะบอกความจริงทุกอย่างกับเขา
ความจริงแล้วที่เขาไม่ยอมเลิกกับผมเป็นเพราะผช.หลายคนที่เขาคบด้วยเข้ามาหลอกเอาเงินทองเขา มันต่างจากผมที่ดูแลเทคแคร์ ให้เขาได้ทุกอย่าง ตามใจเขาทุกอย่าง นี้คือสิ่งที่เขาบอกผม
ครูเกย์ในวันนั้นที่เกลียดมากกล้ายมาเป็นแฟนเราที่เรารักมาก
คำถามของผมคือ
1.ควรจะบอกความจริงตอนนี้เลยมํ๊ย
2.ถ้าคุณเป็นเขาแล้วผมมาทำแบบนี้เป็นไปได้มั๊ยที่จะคบกับผมต่อถ้ารู้ความจริง