สุนทรภู่สอนว่า

"ประเพณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง
จระเข้ใหญ่ไปถึงน้ำมีกำลัง เหมือนเสือขังเข้าถึงดงก็คงร้าย
อันแม่ทัพจับได้แล้วไม่ฆ่า ไปข้างหน้าศึกจะใหญ่ขึ้นใจหาย
ต้องตำรับจำให้มั่นคั้นให้ตาย จะทำภายหลังยากลำบากครัน"

เป็นความเห็นที่ว่าควรฆ่าแม่ทัพข้าศึกเสีย มิควรปล่อยไป เพราะภายภาคหน้าอาจเกิดผลร้าย

แต่ในบางพิชัยสงครามนั้นสอนว่า หากแม่ทัพฝ่ายศัตรูโง่เขลา ขี้ขลาด ก็สมควรจะปล่อยไว้ให้อยู่ในอำนาจไปนานๆ เพราะหากฆ่าแม่ทัพนั้น คนใหม่ที่ขึ้นครองอำนาจแทนอาจจะฉลาดและแข็งแกร่งกว่า คราวนี้การศึกจะยากลำบากนัก

ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง อิโซโรกุ ยามาโมโตะ จอมพลเรือของญี่ปุ่น ถูกฝ่ายอเมริกันสังหารโดยตั้งใจ เมื่อจับสัญญานวิทยุแล้วแกะรอยได้ว่ากำลังจะเดินทางไปตรวจเยี่ยมทหารในสมรภูมิ การสังหารแม่ทัพเรือผู้เกรียงไกรคนนี้ ทำให้ขวัญและกำลังใจของกองทัพเรือญี่ปุ่นแทบจะพินาศ

ดังนั้น การจับหรือสังหารแม่ทัพฝ่ายตรงข้ามนั้น จะถือว่ามีชัยได้ต่อเมื่อแม่ทัพนั้นเป็นผู้มีความสามารถ และเป็นกำลังขวัญของทหาร หากแม่ทัพนั้นไม่ได้เรื่อง การสังหารอาจจะเป็นการช่วยฝ่ายข้าศึกให้ได้ชัย