เน้นว่าจากความรู้สึกล้วนๆ ไม่มีนอกมีใน ผิดถูกไม่รู้ล่ะ แต่ตรูรู้สึกแบบนี้

มุ้ย: หมดแล้ว! เฉื่อยชา ยืนรอแต่เขาประเคนโยนบอลให้อย่างเดียว แต่เผอิญยังมีความเก่า บางทีหายไปทั้งเกมส์ แต่อยู่ๆมีลูกฟ้าประทาน จังหวะมันได้  หลบสองหลบสามเข้าไปยิง แต่ยิงติด

อุ้ม: อ่อนไปเยอะ สมัยก่อนดีกว่านี้ แต่ตอนนี้พลาดเยอะ แต่อาศัยชื่อเสียง เลยทำให้ดูไม่น่าเกลียด แฟนบอลพร้อมให้อภัย

ตั้ม: ระยะหลังฟอร์มแตกต่างยังฟ้ากับเหว แถมเจ็บบ่อยอีกต่างห่าง

เฉลิมพงษ์: เฟอะฟะเสมอต้นเสมอปลาย นัดไหนที่เขาลงแข่ง น้อยมากที่จะไม่เกิดความผิดพลาดจนนำไปสู่การเสียประตู

นิว: บ้าพลัง ขยัน จริงๆควรให้ติดทีมขาติตลอด แต่ขอร้องอย่ายิงประตู เลี้ยงมาถึงเขตประตูแล้ว ต่อให้มันโล่งๆขนาดไหนก็อย่ายิง ส่งให้เพื่อนๆข้างๆยิงดีกว่า คือตอนแรกคิดว่าคนนี้ช่วงแรกๆอาจจะยิงพลาด แต่ถ้ามีโอกาศยิงเยอะๆจะดีขึ้นเอง แต่คิดผิด ดีเอ็นเอในสายเลือดมันเปลี่ยนแปลงไม่ได้

ก๊อฟ: หมดแล้ว! แต่ก่อนดีมากเป็นอัจฉริยะกองหน้าเหมือนกับอีกคนคือโจ้ห้าหลาเลย คือมีสัญชาตญานยิงหน้าเขตประตูได้ดีมาก แต่ตอนนี้หมดแล้ว ตอนยิงประตูติมอร์เยอะๆนึกว่าฟอร์มกลับมาเหมือนเดิมแล้ว ภายหลังพึ่งรู้ว่าเพราะติมอร์มันอ่อน แต่พอเจอทีมแข็งๆทำอะไรไม่ได้เลย

ศุภชัย: ยังเด็กควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ที่จริงก็เทคนิกดี เลี้ยงกินตัวหลบสองสามดี แต่เหมือนความมุ่งมั่นยังไม่พอ เลี้ยงกินตัวเอื้อยๆไปเรื่อยๆพอเขามากระแทกล้มได้ลูกฟรีคิกก็พอใจแล้ว

ศศลักษณ์: ฝีมือยังไม่ถึง คือในระดับไทยลีกหรือในอาเซียนเหมือนโชว์ฟอร์มได้สุดยอด ลากเลื้อยทางปีกได้สุดยอด แต่พอไปในระดับเอเชียแล้ว โดนเขาดักทางหมด

โอ้ยย! เมาแล้ว จำคนอื่นๆไม่ได้ ไปฉลองกับเพื่อนวันหยุดสุดสัปดาห์มา
ส่วนคนที่เล่นดีจำได้เบื้องต้น3คน จริงๆมากกว่านี้แต่จำไม่ได้ เมาอยู่!
คนแรกเป็นชนาธิป คือตัวนี้ถ้าบอลอยู่กับเขาแล้วไม่โดนประกบ3คนขึ้นไป ไว้ใจได้เลย
คนที่สองทริสตองโด คนนี้ตอนแรกๆไม่ชอบเขานะ หยิ่ง! เรียกติดทีมชาติป่วยตลอด แต่ยอมรับแข็งแกร่งจริงถึงจะหัวร้อนไปหน่อย
คนที่สามแชมป์ คนนี้แต่ก่อนห่วยมาก แต่คุณเนวินก็ยังสวนกระแสให้เขาลงตลอด จนประสบการณ์และความมั่นใจของเขาล้นเหลือ ตอนนี้รู้สึกมั่นใจในตัวเขาพอๆกับกวินเลย