สวัสดีค่ะ บอกก่อนเลยว่าอายุ25 แล้วตอนนี้เรียนปี1คณะวิศวะที่มหาลัยแห่งหนึ่งแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่ความถนัดของตัวเอง จริงๆเป้นคนที่รู้ตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าตัวเองชอบอะไรอยากทำอะไร โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบศิลปะชอบงานสร้างสรรค์ก็เคยบอกพ่อกับแม่เรื่องนี้ไปเหมือนกันพ่อแม่ก็ไม่ห้ามอะไร แต่พอจบม.3ก็เลือกเรียนปวช.ตามเพื่อนตอนนั้นความฝันที่เราอยากจะเป็นอะไรก็หายไป แต่เราก็หากิจกรรมเกี่ยวกับสิ่งที่เราชอบแทนพอจบปวช.ก้แบบอยากเดินตามทางของตัวเองก็เลยไปเรียนปวส.คอมฯธุระกิจเรียนไปเกือบๆจบเทอมดันเจอวิชาซ่อมคอมแล้วแบบเห้ย!อยากเรียนช่างอิเล็กจังเลยก็คุยกับเพื่อนอีกคนว่าย้ายไปเรียนช่างกันไหม เพื่อนก็ไม่ขัดก็ไปทำเรื่องลาออกกันแต่ปีนั้นก็ไม่ได้มาสมัครเพราะเกินปัญหาขึ้นเราเลยไปทำงานแล้วกลับมาเรียนปวส.อิเล็กตอนอายุ21 พอกลับมาเรียนเหมือนตัวเองคิดผิดมาเจอเพื่อนที่อายุต่างกัน แล้วเรามาแบบไม่รู้อะไรเลยตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากกับสิ่งที่ตัวเองเลือกแต่เราก็ผ่านปวส.มาได้จนมาเรียนต่อป.ตรีวิศวะ แล้วเราก็รู้สึกผิดหวังอีกครั้ง ปี1เทอม1เราผ่านมาได้โดยที่ไม่เอฟแต่เกรดก็ไม่ดีพอเทอม2เราลงเรียนพิเศษแคล2เพื่อที่จะให้วิชานี้ดึงเกรดเราขึ้นมาเราเข้าใจขนาดที่ติวให้เพื่อนไเ้แต่เหมือนเรากดดันตัวเองพอเข้าไปสอบกลางภาคเราดันใส่สุตรข้อที่สำคัญสลับกัน ก้แอบเสียดายแต่ก้บอกตัวเองว่าไฟล์นอลเอาใหม่พอมาสอบวิชาที่เกี่ยวกับภาคก็อีกแล้วคะแนนสอบน้อย แล้วพอมาสอบย่อยปฏิบัติยิ่งตอกย้ำตัวเองเลยว่าเราไม่เหมาะกับสายงานนี้ เรารุ้สึกแย่กับความพยามที่ไม่สำเร็จสักที เราไม่อยากเป็นช่างที่ซ่อมอะไรไม่เป็น เราไม่สามารถพลิคแพลงอะไรได้เลย ซึ่งเราคิดกับตัวเองมาตลอดว่าเราอยากจะทำตามความตั้งใจถึงมันจะเสียเวลาอีกครั้งแต่อย่างน้อยมันก็คือสิ่งที่เราอยากทำมาตั้งแต่ต้น มีใครเป็นแบบเราไหมหรือมีแนวคิดอะไรอย่างไงลองแนะนำเราที ตอนนี้เราคิดคนเดียวทำคนเดียวแล้วมันตีกันไปหมดเลย