เค้าทักแชทเรามาในเฟสบุ๊ค..ซึ่งเราก็ลบเค้าออกจากเพื่อนเฟสไปนาละตั้งแต่เลิกกัน..ยุมาเมื่อไม่กี่วันนี้เค้าทักแชทมาถามทำไร/ยุไหน ว่าจะชวนกินข้าว แต่เราก้กลับบ้านไปวันแรกที่เค้าชวนเรา (คืนนั่นเค้าคุยกับเราอธิบายเหตุผลที่ยอมให้เราเลิกกับเค้าไปในวันนั้น เค้าเองบอกว่ามีปัญหาหลายอย่างที่บ้านตอนนั้น และไม่อยากให้เราเสียใจ/เจ็บไรจากเค้า เลยตัดเราออกไปก่อนตอนนั้น เค้าไม่แม้แต่จะอธิบาย แก้ตัวไร ปล่อยต่างเงียบไปจนไม่คุยกันอีกเลิกกันไปในที่สุด นานๆเค้าจะทักมาทีถามไถ่)..//อีกวันต่อมาเราถามเค้าจะยังเลี้ยงข้าวยุไหม เค้าก้ว่ารอตัวมาก่อจะเลี้ยง..เราเลยไปวันนี้ด้วยความอยากรู้ท่าที/การพูดเค้าเปนไง..พอเจอต่างคนต่างเอาของฝากให้แม่ของกันและกัน เออนะ!! ตลกดีเนาะ..จากนั้นก็กินข้าวคุยกันไปเรื่องงานเรื่องความรัก ชีวิตที่ปป่านมาบ่นๆกัน เราเอ่ยปากว่ามีไรก้คุยได้เปนเพื่อนกันน่ะ..สารภาพใจตัวเองก้ยังรักเขาแหละ แต่มันไม่อยากได้มาเปนเจ้าของ คบกันเปนเพื่อนแบบนี้ดีแล้ว ความรู้สึกรักมันมียุในใจ..แต่ความรู้สึกอยากกลับไปเปนแฟนเหมือนเดิมมันไม่อยากแล้ว..มันผ่านจุดนั้นมานาน เราอาจจะเหมาะกับการยุคนเดียวไม่ต้องมีใครแล้วก้ได้..ชิลดี😅🤣.    ปล._อ่านละช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะค่ะ.     😊ขอบคุณค่ะ😊