ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ ผมขอเล่าย้อนความนิดนึงนะครับ คือผมไม่เคยคิดจะชอบเค้าเรยครับ ผมรู้ตั้งเเต่เเรกเเล้วว่าเค้ามีเเฟนอยู่เเล้ว เพราะผมนี้แหละเป็นคนชงให้เค้าคบกัน แต่พักหลังๆมานี้ มันจะมีงานที่ทำให้เราได้มีโอกาศทำงานร่วมกันอยู่ ทำให้ผมต้องคุยกับเค้าบ่อยขึ้น เเละบ่อยมากขึ้นเลื่อยๆ มากจนผมต้องทักไปคุยกับเค้าทุกวัน จากที่คุยเฉพาะเรื่องงาน ก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นมากขึ้น มันทำให้ผมได้รู้จักเค้ามากขึ้นเลื่อยๆ บางทีเค้าก็มาปรึกษาเรื่องแฟนเค้ากับผม เวลาที่เค้ามีปัญหากัน เราคุยกันทุกวัน ผมทักไปก่อนบ้าง เค้าทักผมมาบ้าง การที่คุยกันทุกวันมันทำให้ผมรู้สึกดี และชอบเค้ามากขึ้นเลื่อยๆ ทั้งๆที่ผมก็พอมีคนคุยอยู่บางนะครับ แต่เค้าทำให้ผมไม่อยากคุยกับใครนอกจากเค้า จนมาวันนึงวันที่เค้ามาปรึกษากับผมว่าเค้าจะเลิกกันเเฟน มันทำให้ผมรู้สึกดีใจขึ้นมา ทั้งๆที่มันไม่ควร แต่ผมก็ไม่ได้ยุให้เค้าเลิกกับแฟนนะครับ ผมลองให้เค้าคิดดูดีๆว่าเหตุมันมาจากอะไร การตัดสินใจเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถ้าเราตัดสินใจไปแล้วมันจะไม่สามารถแก้ไขได้ ผมให้คำปรึกษาเค้าไปเยอะพอสมควร จนเค้าบอกว่าเค้าจะลองปรับตัวดู แล้วเค้าก็คบกันต่อ  นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมรู้ว่าผมชอบเค้าเข้าให้เเล้ว จนทุกวันนี้ผมไปกินข้าวกลางวันกับเค้าทุกวัน เราตัวติดกันเเทบจะทั้งวัน จนเพื่อนๆบางคนเเซวผมกับเธอ แต่เธอก็ดูไม่อะไร แต่ผมสิครับ เขิลเเต่ต้องเก็บอาการ บางทีเเทนที่เธอจะไปกับเเฟนเธอเเต่เธอเลือกที่จะมากับผมมากซะส่วนใหญ่ เธอชอบกอดคอผมเวลาเดิน เวลานั่งชอบซบไหล่ผม จนบางที....ผมก็นึกว่าเธอมีใจให้ผม มันจะผิดไหมครับ ถ้าผมยังจะแอบชอบเธออยู่แบบนี้ เพราะว่าผมตัดใจไม่ได้ แต่ผมก็ไม่อยากมีปัญหากับแฟนเธอ ซึ้งผมรู้ว่าเเฟนเธอน่าจะดูออกว่าผมกับเธอช่วงนี้สนิทกันมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนจนผิดปกติ ผมก็ไม่ได้อยากจะไปแยกเเฟนใครนะครับ แต่ผมชอบไปแล้ว ให้เลิกชอบก็คงจะยาก  ได้มาเล่าอะไรแบบนี้รู้สึกดีจังครับ เพราะถ้าผมไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนคงจะบอกให้ผมตัดใจเเละทำให้ผมต้องอยู่ห่างจากเธอแน่เลยครับ ซึ้งผมก็ไม่อยากทำแบบนั้น  พวกคุณคิดว่าเธอจะรู้มั้ยครับว่าผมชอบเธอ แล้วถ้าผมแอบชอบเธอต่อไปแบบนี้มันจะดีไหมคับ