เรามีพี่สองคนค่ะเป็นผญ. คนนึงไปเรียนต่อที่อื่น อีกคนนึงยังอยู่ที่บ้าน ปัญหาคือคนที่อยู่ที่บ้านนิสัยไม่ดีมาตั้งแต่เด็กแล้ว นิสัยเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบ เวลาเค้าไปซื้อของจะไม่ยอมซื้อมาฝากใครเลย ถ้าคนที่บ้านไม่ไปด้วยก็จะไม่ได้กิน ในขณะที่คนที่บ้านทุกคนเวลาไปซื้อของข้างนอกจะซื้อกลับมาฝากเค้าเผื่อเค้าหิว เราเคยขับรถไปซื้อของข้างนอกกับเค้าเพราะเค้าขับรถไม่เป็นพอแม่ให้เค้าทำนู่นทำนี่ให้ ถ้าเค้าขี้เกียจก็จะไม่ทำให้เลย ชนิดที่เราหงุดหงิดมาก เรารู้สึกว่าเราไม่อยากออกมาเรานังออกมาได้เลย ทำไมแม่ให้ซื้อของให้แค่นี้ทำให้ไม่ได้ ถ้าเราลงให้ได้เราคงลงไปแล้ว แต่นี่เราไม่สะดวก นอกจากนิสัยเห็นแก่ตัวนี้แล้วยังมีอีกค่ะ ชอบสร้างความเดือดร้อนให้แม่และคนในบ้าน เวลาเราใช้ของเค้าแล้วเค้าหาของไม่เจอเค้าก็จะชอบโทษคนในบ้านว่าทำของเค้าหาย ทั้งๆที่สรุปแล้วของทั้งหมดอยู่กับเค้าเองทั้งนั้น เวลาจะทำอะไรตัวเองต้องได้เสมอ เช่นเวลาจะหารกันซื้อของกิน เค้าก็จะพยามได้มากกว่า หรือบ้างทีเราหยิบชิ้นใหญ่เค้าก็จะพูดดักขึ้นมา ไม่ยอมให้คนอื่นได้แต่ตัวเองจะเอาเอง เวลาเราคุยโทรศัพท์ก็จะเข้ามากวน มาพูดนั่นนี่แ ต่พอตัวเองคุยโทรศัพท์ห้ามคนอื่นมายุ่งเด็ดขาด โวยวายเอาเป็นเอาตายเลย เรื่องผช.ก็เหมือนกันค่ะ เห็นแก่ตัวมากตัวเองจะทำอะไรก้ได้แต่อีกฝ่ายห้ามทำ พออีกฝ่ายหายไปก้ทำมาเป็นพุดเหมือนตัวเองดีเลิศเลือกได้ ว่าตัวเองต้องเป็นคนเทไม่ใช่ฝ่ายนั้นบลาๆ ฟังแล้วอยากจะอ้วก เรียนก็ไม่ได้เก่ง นิสัยก็แย่ รูปร่างหน้าตาไม่ได้สวยขนาดนั้นเลย แค่มองแล้วดูดีกว่าคนทั่วไป ชอบพยายามทำให้คนอื่นมองว่าตัวเองเก่ง ตัวเองรวย คีบลุค แอ๊บ ทำตัวเป็นคนน่ารักวางตัวดีในสังคมแต่ในบ้านเน่าเฟะมากกกกก  ทุกวันจะต้องมีเรื่องมาหาเรื่องหรือเราได้ทะเลาะกับเค้าตลอด บางเรื่องเป็นเรื่องเล็กก็เอามาโวยวายได้อีก เราเบื่อมาก ไม่อยากอยู่บ้านแล้วอยากอยู่หอ เคยพูดเรื่องนี้กับแม่แม่ก็โมโห เวลาเราทะเลาะกับพี่แม่ก็จะโวยวายลั่นบ้าน บางเรื่องเราไม่ผิดยังต้องโดนแม่ด่าด้วย เพราะพอเค้ามาหาเรื่องเราก็ไม่ยอมเหมือนกัน เราควรอดทนมั้ยคะ หรือขอแม่ไปอยู่ที่อื่นตรงๆเลย อยู่ไปก็บาปเปล่าๆ แต่ถ้าเราไปอยู่ที่อื่น โอกาสที่แม่จะตัดแม่ตัดลูกกับเรามีเยอะมากค่ะเพราะแต่ก่อนแม่ก็ขู่เราบ่อยเหมือนกัน