เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ
ปุ้ยเดินทางไปกับเที่ยวบิน FD650 DMK SGN 0730 0915 เวลาที่เวียดนาม จะเท่ากับประเทศไทยเรานะคะ
ส่วนขากลับเนี่ย โดยสารมากับเที่ยวบิน DD3211 0950 1110 สนนราคา ไป-กลับ ประมาณ 2,100 บาทค่ะ

ถึงแล้วจ้า ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ต ตั้งอยู่ในโฮจิมินห์ซิตี
รอบนี้ปุ้ยซื้อซิมการ์ดอย่างเคยนะคะ ของ viettel ราคาอยู่ที่ 250000 VND ใช้เนท 4G ได้ 4 GB
อย่างที่บอกไว้ ว่าพยายามหาวิถีทางในการใช้โดยสารสาธารณะ ให้ได้มากที่สุด
ที่แรกจากสนามบินเข้าตัวเมืองเลยค่ะ เดินออกมาจากสนามบิน ไม่ต้องสนใจแท็กซี่ใดใด ไม่ว่าจะเสนออะไรมาก็ตาม เดินผ่านค่ะ
ออกมาเลี้ยวขวาเดินตรงมาเรื่อยๆ จะเห็นรถเมล์ รอดตายแล้วจ้าาาาาาา

ตามรูปที่แนบไว้ อยากจะบอกว่า ให้เดินมุ่งไปที่สีเขียวเลยจ้า เพราะทางรถเมล์สีเหลือง กระเป๋ารถเมล์จะดักเราไว้ก่อนเลย
ตอนแรกก็ลืม ว่าที่อ่านมา เค้าบอกว่าจะมี 1 สายที่ราคาแพงกว่า เราขึ้นไปแล้ว แต่เอะใจ เลยถามก่อน ว่า ฮาวมัช (เท่าไหร่จ๊ะเนี่ย)
เค้าบอกว่า 20000 VND เราก็อ่ะ ไม่ใช่คันนี้ละ ขอลงมาก่อนละกัน เดินมุ่งไปที่สีเขียว 5000 VND เอง ประมาณ 7 บาทบ้านเราค่ะ
สรุปก็คือ เดินไปขึ้นสาย 152 เลยจ๊ะ
ปล. ถ้าคุณๆ มีกระเป๋าลากเค้าจะคิดค่ากระเป๋า 5000 VND ด้วยนะ
แต่ปุ้ยแบกเป้ไป ก็เสียแค่ 5000 VND ไม่โดนชาจค่ากระเป๋าแต่อย่างใด

โฮสเทลที่ปุ้ยเลือกไว้ จะอยู่แถวๆ ตลาดเบนถั่น ซึ่งก็โชคดีที่รถเมล์สาย 152 นี้ผ่านพอดี
แต่ในความโชคดี ก็มีความโชคร้ายค่ะ พี่คนขับลืมบอกให้ลง
เราก็เลยได้ไปลงที่ ฟามงูเหลา Phạm Ngũ Lão แทน ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ไกลกันมาก เดินย้อนกลับมาประมาณ 2 ป้ายรถเมล์
ถือซะว่าเดินชมเมืองละกัน

มาต่อกันที่ โฮสเทลเลยละกัน ก็ไม่มีอะไรมาก อยู่กลางเมืองใกล้ห้างเดินไปไหนมาไหนได้สะดวก
แต่ต้องเดินขึ้นชั้น 4 นะคะ ถ้าจะขึ้นลิฟ คือเสียเงิน ขึ้น-ลง 2000 VND
สำหรับเตียง ก็เป็นช่องเล็กๆ ไว้ให้นอน มีล็อคเกอร์ไว้ให้เก็บกระเป๋าแบบโฮสเทลทั่วๆ ไป






ที่แรกเลย Saigon Central Post Office ปุ้ยวางแผนที่จะเดิน เดิน แล้วก็เดิน เพื่อแวะชมสถานที่ต่างๆ
เราก็แพลนว่า จะเสิชหาใน google map แล้วเดินตามเอา ที่แรกก็เสิชไปว่า Post Office Saigon
เดินไปจนจะถึง ก็คิดว่า ไม่ใช่แล้ว นี่ฉันเดินตั้งเกือบครึ่งชั่วโมง เพื่อมา ไปรษณีย์ธรรมดาๆ ของไซง่อนทำไมเนี่ย
เลยต้องหาใหม่ ก็เลยต้องย้อนกลับมาทางเดิมอีกเนี่ยแหละ ห้ามลืมเด็ดขาดนะคะ ว่าต้องค้นหาว่า "Saigon Central Post Office"
ที่นี่ก็จะมีโปสการ์ดเยอะแยะมากมาย ของชำร่วยต่างๆ ไว้ให้จับจ่ายใช้สอยกลับบ้าน
ส่งโปสการ์ดกลับมาให้ตัวเอง ให้เพื่อนๆ ก็เก๋ไปอีกแบบ

เดินออกมาด้านหน้า ก็จะเจอกับ มหาวิหารคาทอลิกยุคทศวรรษที่ 1880 Notre Dame Cathedral of Saigon
ซึ่งช่วงที่ไปกำลังอยู่ในช่วงปรับวิสัยทัศน์ เลยได้เห็นโครงเหล็กต่างๆ
คงอารมณ์เหมือนคนมาวัดอรุณช่วงก่อนหน้านี้ แล้วมาเจอช่วงซ่อมแซมพอดี ฟีลลิ่งเดียวกันเลยจ้า

เดินมาอีกสักประมาณ 20 นาที ก็จะมาเจอกับ Tân Định Church โบสถ์สีชมพู ซึ่งวันที่ไป ก็ไม่มีโอกาสเข้าไปดูอีกเช่นกันจ้า


เป็นความโชคดี ที่พอมีเพื่อนที่รู้จักเป็นคนเวียดนาม เค้าเลยแนะนำร้านคูลๆ หนาวๆ มาสักสองสามร้าน
แวะชมเลยจ๊ะ



ร้านแรก Mockingbird Cafe Saigon รอบนี้ ปุ้ยอยากเพิ่มความคูลๆ ชิคๆ เลยให้เพื่อนวงในแผนที่แบบคลาสสิค
วงๆ มาเลยค่ะ ในแผนที่แบบกระดาษเนี่ยแหละ เราก็เดิน เดิน วนๆ มาตามถนน ต่างๆ
ร้านนี้มีความยากให้การหาคือ ทางเข้าดูไม่เหมือนจะเป็น คาเฟ่ ได้เลย ต้องเดินไปด้านใน ขึ้นบันไดไปชั้น 2 ก่อน
แล้วค่อยเดินเชื่อมจากอีกตึก ไปอีกตึก เพื่อไปชั้น 4 ในที่สุด ก็เจอจ้า คูลพอมั้ย!!!


อีกร้าน เป็นร้านนั่งดริ้ง ชิลๆ เดินเข้าซอยเหมือนเดิม ซอกซอยเยอะมาก ชื่อร้าน "The Alley Cocktail Bar & Kitchen"
ห้ามสับสนนะ เพราะชื่อร้านที่เหมือนกันคือ "The Alley" ชานมไข่มุกจ๊ะ มีหลายสาขามากในไซง่อน

ช่วงดึกหน่อย หลังเพื่อนเลิกงาน ก็เลยกะว่าจะแว้นไปหาน้ำชาดื่มสักหน่อย ร้านที่เพื่อนจะพาไปดันปิดอีก
เราเลยต้องหาร้านสำรองแถวๆ นั้น แว้นไป แว้นมา ก็ไปแวะอีกร้านในซอยเดียวกันนี่แหละ
ซึ่งร้านนี้ มีความแปลกคือเป็นบ้านที่ในช่วง สงครามเวียดนาม เค้าใช้เป็นสถานที่ในการแลกเปลี่ยนเอกสารลับต่างๆ
มีช่องลับตรงพื้นบ้าน หลับตู้เสื้อผ้า มีบันไดเพื่อที่จะหนีออกไปนอกบ้านได้






หลังจากดื่มเสร็จก็ได้แวะมาจุดเช็คอินยอดฮิต "The Cafe Apartment Ho Chi Minh"


ถึงเวลาเดินทางไปดาลัดแล้วจ้า มีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัวจริงๆ นางมาส่งให้ถึงที่สถานีขึ้นรถบัสนอน เพื่อไปดาลัดเลยจ๊ะ
นางจองของบริษัท thanh buoi bus ให้ ข้อดีคือรถใหม่ รถดี สะอาดสะอ้าน แต่ข้อเสียคือ พนักงานไม่พูดภาษาอังกฤษ
ถึงเวลาได้ใช้ ภาษามือ งูๆ ปลาๆ มาหมด เปิด google translate เป็นคำๆ กันเลยจ๊ะ แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี