เป็นคู่หนึ่งที่คุยกันมา1ปีเต็มๆก่อนจะคบกัน​ หลังๆนี้คบกันได้5-6เดือนทะเลาะกันบ่อยปัญหาเกิดจากทางบ้านเราเขาเหมือนจะไม่ค่อยยอมรับเท่าไหร่​ และเรื่องเพื่อนของเราซึ่งมันเป็นกระเทย​ เขาชอบเอากลับไปคิดมากแล้วก็ทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆนี้ก็พยายามทำให้แม่เข้าใจพยายามเว้นระยะห่างกับเพื่อนจนทำให้เราเกือบจะเสียเพื่อนไป​ จนหลังๆมานี้เรารู้สึกว่าเหนื่อยมีความคิดนึงขึ้นมาว่าเหนื่อยก็พักเถอะเลิกแล้วเขาอาจจะมีความสุขกว่าอยู่กับเราก็ได้​ ใจนึงก็ไม่อยากเลิกเรารักของเรามากไม่อยากเสียเขาไปเขาดีกับเรามากๆ​ เขาทำเรามีความสุขมากๆแต่ก็ทำเราเสียใจมากๆเช่นเดียวกัน​ เขาดูรักเรามากทุกคนที่รู้จักบอกว่าเราคือคนที่โชคดีมากที่ได้คนนี้เป็นแฟนแต่ใครจะหารู้ไม่ล่ะคะว่ามันเหนื่อยขนาดไหนทุกๆครั้งที่ทะเลาะกันด้วยความอยู่ห้องเดียวกันเพื่อนทั้งห้องก็จะดูออกเราเป็นคนที่เก็บอาการเก่งเพราะเราไม่ชอบให้ใครมองว่าอ่อนแอเราไม่ค่อยร้องไห้ให้ใครเห็น​ แต่เขาแสดงออกชัดเจนเขานิ่งเขาเงียบเขาคิดมาก​ทุกๆครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องพวกนี้เราบอกเขาตลอดว่าอย่าคิดมากเราเป็นคนตรงๆเราก็คุยกับเขาแบบเปิดใจแต่เราไม่ได้พูดไรแรงๆนะเราพูดแบบมีเหตุผลเราเป็นคนใจเย็นเราเลยใช้เหตุผลมากกว่า​ เราบอกเขาเสมอว่าไม่ต้องคิดมากเพราะเรารู้ว่าเขาชอบคิดมาก​
แต่มันก็เป็นแบบนี้มาหลายครั้งแลเวเราเหนื่อยเราอยากจะพอเราตัดสินใจกับตัวเองไม่ได้หลายครั้งที่จะพูดคำว่าเลิกออกไปแต่ใจก็ไม่กล้าสักทีเขาดีกับเราขนาดนี้เราทิ้งเขาไม่ลงแต่เราก็เหนื่อยแต่เราก็กลัวเขาเสียใจเราตัดสินใจไม่ได้สักที


ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะเราควรทำยังไงดี