ต้องบอกก่อนว่าผมไม่เคยดู เวอร์ชั่นชาคริต-ทาทายังมาก่อน ดังนั้นจะเป็นความคิดเรื่องนี้ล้วนๆไม่เปรียบเทียบกับเวอร์เก่า ภาพรวมคือการสะท้อนชีวิตของนักศึกษากลุ่มหนึ่งที่เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่มหาลัยจนทำงาน เรื่องนี้ผมโดนหน้าหนังหลอกอีกแล้วครับ555 เอาจริงผมว่ามันดูเหมือนหนังรักวัยรุ่นทั่วไปมากนะ
แต่เอาเข้าจริงก็ดราม่าอยู่เรื่อย ถ้าเทียบกับซีรี่แนวๆเดียวกันในช่องgmm25เรื่องนี้จะดูเรียล ดาร์คกว่านิดหน่อยส่วนนึงคือมันก็สะท้อนปัญหาจริงๆ

    ข้อดี  ตีแผ่ชีวิตวัยรุ่น/นักศึกษาได้ดี เป็นบทเรียนว่าถ้าทำแบบนี้แล้วจะเป็นยังไง บางคนที่ยังไม่ขึ้นมหาลัยหรือกำลังเรียนมหาลัยอยู่ ถ้าดูเรื่องนี้น่าจะพอเป็นแนวทางคร่าวๆได้ว่าเข้าไปจะต้องไปเจออะไรบ้าง เช่น ระบบโซตัส รับน้อง ไปค่ายกับเพื่อน สอบ ไปฝึกงาน(จริงๆเรื่องจะเน้นไปที่ความสัมพันธ์มากกว่า)  การแสดงนักแสดงหลักเกือบทุกคนเล่นสมบทบาทมาก ทำให้เราเกิดความรู้สึกร่วมจริงๆ อย่างปืนที่มีความโลเลในใจ ต่อสามารถสื่อสารผ่านมางสายตาได้อย่างดีถึงลักษณะคนโลเล หรือการแสดงออกแบบคนไนซ์ๆ ทำให้เราเชื่อว่าเออถ้าเกิดว่าเป็นผญแล้วอยู่ใกล้ๆปืน ก็คงหวั่นไหวบ้าง(ฮา) เทคแคร์ดูแลทุกอย่าง   ซึ้งมากๆบางตอนน้ำตาคลอ อยากมีเพื่อนเหมือนในเรื่องเลย   ปมต่างๆทำได้ดีเช่นงานศพแม่ปริม แม่อาร์ตก็ทำให้เราอินน้ำตาซึมได้เลย ตัวละครเรื่องนี้เรียลดี ไม่มีใครนิสัยดี ทุกคนต่างมีข้อดีและข้อเสีย


   ข้อเสีย  นักแสดงเล่นดีนะ แต่บทบางอย่างน่าจะหาคนที่เหมาะได้มากกว่านี้นะ เช่น บทอาร์ต ต้องเป็นคนที่นิ่งๆไม่ค่อยเข้าสังคม อกกไปทางติสหน่อย เก้ายังหล่อไปที่หลับบทนี้แสดงดีจริง แต่ถ้าหานักแสดงหน้าตากลางๆคนจะอินกว่านี้และเชื่อว่าเป็นอาร์ตจริงๆ(ก็เข้าใจเเหละคง อยากเอาเก้ามาชูโรงด้วย) นี่อะไรอาร์ตหล่อกว่าปืนอีก ถ้าสลับบทกันผมว่าโอเคเลย    นักแสดงทีผมคิดว่าไม่โอเคที่สุดคือ วี ทรงเหมาะกับเด็กถาปัตนะ หน้าตาอะไรเหมาะแต่รู้สึกขัดๆใจกับการแสดง
        
           คือดูเหมือนคนง่วงตลอดเวลา รำคาญเสียงด้วยเหมือนพูด(ไม่ได้แอนตี้วีนะครับ เพลงก็ชอบแต่การแสดงผมไม่ไหวจริงๆ)จะไปเทียบกับเก้าชายนะครับ อันนั้นเข้าใจว่าเป็นเพราะตัวบทบาทมากกว่า ถ้าเคยดูหนัง/ซีรี่ที่เก้าชายแสดง จะรู้ว่าเขาไม่ได้พูดแบบนี้ทุกเรื่อง แต่วีผมดูเกือบทุกเรื่องที่เขาเล่นก็แสดงแบบเดียวกันหมดเหมือนกับเเทนที่จะเอาตัวเองไปใส่ในบท แต่ดันเอาบทมาใส่ตัวเอง  อันนี้ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันดูเรื่องนี้ผมไม่ชอบปริมที่สุดไม่รู้ทำไม ก็รู้อยู่เต็มอกว่าปริมนี้ดีสุดในเรื่องแล้ว ถ้าไม่นับตอนแม่เสีย

    พลอตโฮลก็มีมาให้เห็นบ้าง หรือผมมองข้ามไปก็ไม่รู้ เรื่องพัฒนาการตัวละครที่ก้าวกระโดดเกินไป เช่น
- ชมพู่ที่แรกๆเป็นคนขี้แงแต่สุดท้ายก็กลายเป็นเจ๊ของกลุ่มเข้าอกเข้าใจ สายฮา แต่บางทีมันก็ดูเหมือนคนละคนเกินไปจนไม่เหลือเค้าเดิม  
- ฝุ่นตอนแรกเป็นลูกคุณหนูมากกก เอาแต่ใจทุกอย่างสังเกตตอนไปค่าย แต่หลังจากนั้นก็เป็นคนละคนเลยเหมือนกัน เป็นเพื่อนที่ดีมากๆยกเว้นเรื่องปืน
มีน้ำใจเผื่อแผ่สายเปย์สุดๆ
- ตัวละครหลายๆตัว เหมือนจะมีบทบาทมากกว่ทานี้แต่มาแปปๆก็ไป เช่น พี่ที่ฝึกงานคิดว่ามันสามารถ ขยายต่อได้อีกนิด ไม่งั้นก็เอานักแสดงโนเนมมาเล่นก็ได้ถ้าบทแค่นี้  
- ชมพู่กับพ่อ ที่มีปัญหากันทั้งเรื่องสุดท้ายก็ไม่ได้เห็นฉากพ่อขอโทษ ซึ้งๆกับชมพู่จริงๆผมคิดว่าฉากนี้สำคัญมากนะ

- ความสัมพันธ์ฝุ่น-ปืน ที่เคยแอบกิ๊กกันในขณะที่ปืนก็คุยกับปริมอยู่เหมือนกัน แล้วสุดท้ายปืนขอยุติหลังจากนั้นผ่านไป1เทอม ฝุ้นปืนก้กลายเป็นเพื่อนกันได้ปกติ แถมไปฝึกงานด้วยกันอีก ถามว่าในชีวิตจริงมีคนทำแบบนี้ได้จริงหรอครับ มันดูสนิทใจเกินไป



สุดท้ายนี้อยากร็ว่าเพื่อนๆชอบใครในกรู๊ปโอที่สุดครับ ผมชอบอาร์ตนะ เป็นตัวละครที่จริงใจดี แม้บางครั้งจะใจร้อนไปบ้าง เห็นแก่ตัวบ้างแต่สุดท้ายก็ได้เรียนร็การเข้าสังคม อาร์ตเป็นคนรักแม่มากๆ รักเดียวใจเดียวสงสารอาร์ตที่เก็บครสเพราะกลัวเสียเพื่อน