สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ
คือ..เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนที่ขี้เหร่ค่ะ จมูกแบน หน้าบาน อวบๆ ผิวดำ ขาใหญ่ คิ้วไม่สวย(คิ้วชนกัน) และสุดท้ายสิ่งที่เป็นประเดนล้อมากสุดคือมีหนวด ที่เรามีหนวดเพราะเรามีฮอร์โมนชายในตัวมาก เรื่องที่เรามีหนวกเลยถูกล้อ อย่างเช่น"ทำไมเธอมีหนวดอ่ะ เหมือนผู้ชายเลย ตลกจัง"มันทำให้เรารู้สึกแย่และไม่มั่นใจในตัวเอง แล้วเราก็มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทคนนึง เพื่อนสนิทของเราไม่ได้พูดเชิงล้อหรอกค่ะ แต่ออกไปทางเปรียบเทียบมากกว่า เพราะเวลาส่องกระจกห้องน้ำเขามักจะส่องกระจกกับเราแล้วพูดเสมอว่าทำไม"อ้วนจัง"ต่อหน้าเราเสมอ ทั้งๆที่น้ำหนักเขา41กก. แต่เรา47กก. บางครั้งเวลานั่งใกล้กันเขาจะขอให้เราช่วยยกขามาเทียบกับเขาหน่อย เราก็รู้สึกอึดอัดแต่ก็ทำตาม และแน่นอนค่ะเขาก็พูดว่า "ขาเราจะใหญ่เท่าเธอแล้วแต่ขาเธอใหญ่กว่าเรามาก" หลังจากนั่นแก๊งค์เพื่อนพวกนั้นก็กลั้นหัวเราะกันใหญ่ หรือไม่ก็พูดซ้ำเติมจริงๆประเด็นรูปลักษณ์มีเยอะนะคะแต่ขอตัดไว้เท่านี้ (เดี๋ยวเขียนต่อไม่พอ )
ส่วนเรื่องโดนล้ออีกคือเรื่องความรู้ความโง่อะไรนั้นแหละค่ะ เรื่องนี้ก็โดนบ่อยเหมือนกัน เราเป็นคนที่สงสัยอะไรจะไม่ค่อยถามครูเพราะเพื่อนบอกว่าถ้าถามคนที่รอครูสอนต่อจะเสียเวลาเพราะคำถามเรา(แต่ว่าเขาก็ถามครูเหมือนกัน เอ๊ะ?) เราจึงเลือกถามเพื่อนด้วยกันแต่พอเราถามเพื่อนก็ไม่ตอบ บางครั้งก็บอกว่าทำไมไม่ฟังครู(อันนี้เราเข้าใจค่ะ เราฟังนะ พยามฟังมาก แต่ไม่เข้าใจเลยทำไมถึงชอบเหม่อจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีวิธีแก้ก็บอกหน่อยนะคะ) บางคนก็สอนแต่ก็ชอบบ่นว่าเราโง่ หรือเราไม่ขอให้สอนแล้วเขาขอสอนให้ แต่พอเราให้เขาสอนเขาก็หงุดหงิดใส่เราเวลาเราถามเขาเพราะเราไม่เข้าใจ (จริงๆไม่เรียกว่าสอนเลยมั้งเพราะพอเราไปนั่งกับเขา เขาจะบอกว่าทำสิเหม่อทำไมให้เราทำเองหมดสุดท้ายเขาก็แทบไม่สอนอะไรเลย) จนเวลาเราสงสัยเราจะไม่ถามใครเลยครูหรือกระทั่งเพื่อนตัวเอง เพราะเรากลัวโดนว่าโง่อีก
มีอีกเรื่องคือการที่เขาล้อให้เราชอบคนนู้น คนนี้ ทั้งๆที่เราไม่ได้ชอบคนที่ถูกล้อให้คู่กับเราขอเรียกว่าGแล้วกันนะคะ คือคนในห้องมักล้อว่าเราเป็นแฟนเขา ด้วยความที่เราเป็นลูกแม่ค้าขายข้าวราดแกงในโรงเรียน เขาก็จะพูดประมาณว่า สั่งให้เมียเอาข้าวให้ฟรีกับพวกกูหน่อยสิ คนที่โดนล้อกับเราก็ด่าและปล่อยผ่าน ส่วนเราที่ได้ยินมันจุก มันอาย มันแย่ไปหมด หลายครั้งมากที่เขาพยามล้อให้เราได้ยิน ตอนแรกเราทำเป็นไม่สนใจ แต่พอกลับบ้านไป เรากลับเครียดมากๆ เราไม่กล้าบอกให้พ่อแม่เราฟังเพราะถึงเราบอกเขาก็บอกให้เราช่างมันอยู่ดี และไม่สนใจเราเลยทำให้เราไม่บอก แม้แต่เพื่อนก็ไม่ระบายให้ฟัง เพราะเขาไม่ค่อยฟังเรา บางครั้งก็ทำมันเป็นเรื่องตลก้ช่นเรากำลังจะระบาย เขาก็พูดขัด แบ่ๆๆไรก็ไม่รู้ เราเลยไม่บอกให้เพื่อนฟัง เพราะเขาดูไม่ใส่ใจกับปัญหาเราเลย อต่พอกับเราเพื่อนก็มักจะมาระบายที่เรา เราก็ตั้งใจฟัง ปลอบบ้างในบางครั้ง เราตั้งใจฟังแม้กระทั่งเรื่องแฟน เรื่องนิยายที่เขาอ่าน เรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เราก็ตั้งใจฟัง บางครั้งเราเหนื่อย ไม่อยากฟังเขาก็โกรธ แต่พอกับเราที่อยากเล่าบ้างเขากลับไม่สนใจเลย ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเรื่องที่เราเล่าเป็นเรื่องที่แย่ๆมากๆ หรือเป็นเรื่องที่เราไม่อยากให้เขาทำกับเรามันอาจทำให้เราแย่ เขาก็ไม่ฟัง
จนตอนนี้เรามักจะใส่หน้ากากเข้าหาคนเสมอเป็นคนที่ทำตัวดูหน้าด้านเขาด่าว่าอะไรโนสนโนแคร์ อยากพูดแทงใจดำก็พูด ยิ้มรับตอบเป็นที่ปรึกษาให้คนอื่น ปลอบคนอื่นทั่งที่เรื่องเรายังเอาไม่รอดบางครั้งเราก็เหนื่อยที่จะใส่หน้ากาก ทำให้มีอยู่ครั้งหนึ่งเราโดนล้อเรื่องนายG เหมือนเดิม ตอนนี้คนล้อเราทั้งห้อง แม้กระทั่งครู ล้อต่อหน้าเราเสียงดังมากเราอาย มากๆๆ รู้สึกแย่มากๆเราเลยหงุดหงิดแล้วอสดงสีหน้ไม่ดีออกมา แล้วทีนี้ก็มีเพื่อนคนนึงพูดกับเราว่า เรื่องแค่นี้เอง เครียดทำไมพูดแบบเหยียดๆอ่ะค่ะ เราก็เลยพูดกลับไปเสียงสั่นๆเพราะน้ำตามันค้างกำลังจะไหล ว่า ก็เราโดนล้อ
คงมีความสุขมั้ง เพื่อนคนนั้นก็หัวเสัยแล้วก็พูดเบาๆว่าอะไรวะแล้วหันกลับไป หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นเราเงียบทั้งวันเลยค่ะ
เราอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงแกล้งทั้งที่เราก็ไม่เคยทำอะไรให้ ไม่ล้อ ไม่ทำอะไรให้เขาซักอย่าง ทำไมเขาถึงยังแกล้ง อีกคำถามนึงคือ เราจะให้เขาเลิกแกล้งยังไงดี ขอร้องก็แล้ว ด่าก็แล้ว เงียบใส่ก็แล้ว แต่เขาดูเหมือนไม่สนและแกล้งต่อไป อีกคำถามนึงค่ะคำถามสุดท้าย เราตะหาวิธีระบายความเครียดยังไงเพราะไม่ค่อยมีคนรับฟังเราเลย จะด่าว่าโง่ก็ได้นะคะ แต่ตอนนี้เราระบายด้วยการทำร้ายตัวเอง ตอนแรกก็แค่หยิกแขนตบหน้าตัวเอง ตอนนี้ใช้มีดกรีดจนมันเป็นรอย เราต้องใส่เสื้อกันหนาวไปโรงเรียนทุกวัน โชคดีช่วงนี้หน้าหนาวครูให้ใส่ แต่ถ้าเกิดหน้ารอดเราไม่รู้จะปิดรอยยังไง(จริงๆมีเพื่อนบางคนรู้แล้วค่ะ เราไม่ได้บอกเขาหรอกเพราะเราไม่อยากให้เขารู้การกระทำของเรา แต่บางครั้งแผลมันจะโผล่ออกมาเอง หรือเวลาเราเล่นวอลเล่ย์เราต้องพับเสื้อกันหนาวขึ้นมันเลยเห็น เพื่อนบางคนที่เห็นก็ด่าเราว่าโง่ ทำๆไม เรียกร้องความสนใจหรอ เราเลยรู้สึกแย่มากกก แต่มันก็จริง เราก็โง่แหละ แต่ให้ทำไวได้มันไม่มีวิธีระบายแบบอื่นแล้ว และที่เราทำเราไม่ได้เรียกร้องความสนใจ เราแค่สงสัยและไม่เข้าใจว่าเกิดมาเป็นเรามันแย่หรอ เราแย่มากใช้ไหม จนเราคิดฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่ทำเพราะไม่กล้า จึงเลือกทำร้ายตัวเอง เพราะมันทำให้เจ็บสาสมกับคนแย่ๆอย่างเราเราคิดอย่างงั้นอ่ะค่ะ ทุกวันนี้แทบจะไม่มีความสุขกับอะไรเลย)
ช่วยอีกเรื่องหนึ่งเรื่องสุดท้ายค่ะ
เมื่อไหร่เราจะมีความสุขโดยไม่ใส่หน้ากากซักที มีความสุขจริงๆจากความรู้สึกของเรา......
เราแย่มากเลยใช่ไหมคะ
คือ..เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนที่ขี้เหร่ค่ะ จมูกแบน หน้าบาน อวบๆ ผิวดำ ขาใหญ่ คิ้วไม่สวย(คิ้วชนกัน) และสุดท้ายสิ่งที่เป็นประเดนล้อมากสุดคือมีหนวด ที่เรามีหนวดเพราะเรามีฮอร์โมนชายในตัวมาก เรื่องที่เรามีหนวกเลยถูกล้อ อย่างเช่น"ทำไมเธอมีหนวดอ่ะ เหมือนผู้ชายเลย ตลกจัง"มันทำให้เรารู้สึกแย่และไม่มั่นใจในตัวเอง แล้วเราก็มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นเพื่อนสนิทคนนึง เพื่อนสนิทของเราไม่ได้พูดเชิงล้อหรอกค่ะ แต่ออกไปทางเปรียบเทียบมากกว่า เพราะเวลาส่องกระจกห้องน้ำเขามักจะส่องกระจกกับเราแล้วพูดเสมอว่าทำไม"อ้วนจัง"ต่อหน้าเราเสมอ ทั้งๆที่น้ำหนักเขา41กก. แต่เรา47กก. บางครั้งเวลานั่งใกล้กันเขาจะขอให้เราช่วยยกขามาเทียบกับเขาหน่อย เราก็รู้สึกอึดอัดแต่ก็ทำตาม และแน่นอนค่ะเขาก็พูดว่า "ขาเราจะใหญ่เท่าเธอแล้วแต่ขาเธอใหญ่กว่าเรามาก" หลังจากนั่นแก๊งค์เพื่อนพวกนั้นก็กลั้นหัวเราะกันใหญ่ หรือไม่ก็พูดซ้ำเติมจริงๆประเด็นรูปลักษณ์มีเยอะนะคะแต่ขอตัดไว้เท่านี้ (เดี๋ยวเขียนต่อไม่พอ )
ส่วนเรื่องโดนล้ออีกคือเรื่องความรู้ความโง่อะไรนั้นแหละค่ะ เรื่องนี้ก็โดนบ่อยเหมือนกัน เราเป็นคนที่สงสัยอะไรจะไม่ค่อยถามครูเพราะเพื่อนบอกว่าถ้าถามคนที่รอครูสอนต่อจะเสียเวลาเพราะคำถามเรา(แต่ว่าเขาก็ถามครูเหมือนกัน เอ๊ะ?) เราจึงเลือกถามเพื่อนด้วยกันแต่พอเราถามเพื่อนก็ไม่ตอบ บางครั้งก็บอกว่าทำไมไม่ฟังครู(อันนี้เราเข้าใจค่ะ เราฟังนะ พยามฟังมาก แต่ไม่เข้าใจเลยทำไมถึงชอบเหม่อจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีวิธีแก้ก็บอกหน่อยนะคะ) บางคนก็สอนแต่ก็ชอบบ่นว่าเราโง่ หรือเราไม่ขอให้สอนแล้วเขาขอสอนให้ แต่พอเราให้เขาสอนเขาก็หงุดหงิดใส่เราเวลาเราถามเขาเพราะเราไม่เข้าใจ (จริงๆไม่เรียกว่าสอนเลยมั้งเพราะพอเราไปนั่งกับเขา เขาจะบอกว่าทำสิเหม่อทำไมให้เราทำเองหมดสุดท้ายเขาก็แทบไม่สอนอะไรเลย) จนเวลาเราสงสัยเราจะไม่ถามใครเลยครูหรือกระทั่งเพื่อนตัวเอง เพราะเรากลัวโดนว่าโง่อีก
มีอีกเรื่องคือการที่เขาล้อให้เราชอบคนนู้น คนนี้ ทั้งๆที่เราไม่ได้ชอบคนที่ถูกล้อให้คู่กับเราขอเรียกว่าGแล้วกันนะคะ คือคนในห้องมักล้อว่าเราเป็นแฟนเขา ด้วยความที่เราเป็นลูกแม่ค้าขายข้าวราดแกงในโรงเรียน เขาก็จะพูดประมาณว่า สั่งให้เมียเอาข้าวให้ฟรีกับพวกกูหน่อยสิ คนที่โดนล้อกับเราก็ด่าและปล่อยผ่าน ส่วนเราที่ได้ยินมันจุก มันอาย มันแย่ไปหมด หลายครั้งมากที่เขาพยามล้อให้เราได้ยิน ตอนแรกเราทำเป็นไม่สนใจ แต่พอกลับบ้านไป เรากลับเครียดมากๆ เราไม่กล้าบอกให้พ่อแม่เราฟังเพราะถึงเราบอกเขาก็บอกให้เราช่างมันอยู่ดี และไม่สนใจเราเลยทำให้เราไม่บอก แม้แต่เพื่อนก็ไม่ระบายให้ฟัง เพราะเขาไม่ค่อยฟังเรา บางครั้งก็ทำมันเป็นเรื่องตลก้ช่นเรากำลังจะระบาย เขาก็พูดขัด แบ่ๆๆไรก็ไม่รู้ เราเลยไม่บอกให้เพื่อนฟัง เพราะเขาดูไม่ใส่ใจกับปัญหาเราเลย อต่พอกับเราเพื่อนก็มักจะมาระบายที่เรา เราก็ตั้งใจฟัง ปลอบบ้างในบางครั้ง เราตั้งใจฟังแม้กระทั่งเรื่องแฟน เรื่องนิยายที่เขาอ่าน เรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เราก็ตั้งใจฟัง บางครั้งเราเหนื่อย ไม่อยากฟังเขาก็โกรธ แต่พอกับเราที่อยากเล่าบ้างเขากลับไม่สนใจเลย ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเรื่องที่เราเล่าเป็นเรื่องที่แย่ๆมากๆ หรือเป็นเรื่องที่เราไม่อยากให้เขาทำกับเรามันอาจทำให้เราแย่ เขาก็ไม่ฟัง
จนตอนนี้เรามักจะใส่หน้ากากเข้าหาคนเสมอเป็นคนที่ทำตัวดูหน้าด้านเขาด่าว่าอะไรโนสนโนแคร์ อยากพูดแทงใจดำก็พูด ยิ้มรับตอบเป็นที่ปรึกษาให้คนอื่น ปลอบคนอื่นทั่งที่เรื่องเรายังเอาไม่รอดบางครั้งเราก็เหนื่อยที่จะใส่หน้ากาก ทำให้มีอยู่ครั้งหนึ่งเราโดนล้อเรื่องนายG เหมือนเดิม ตอนนี้คนล้อเราทั้งห้อง แม้กระทั่งครู ล้อต่อหน้าเราเสียงดังมากเราอาย มากๆๆ รู้สึกแย่มากๆเราเลยหงุดหงิดแล้วอสดงสีหน้ไม่ดีออกมา แล้วทีนี้ก็มีเพื่อนคนนึงพูดกับเราว่า เรื่องแค่นี้เอง เครียดทำไมพูดแบบเหยียดๆอ่ะค่ะ เราก็เลยพูดกลับไปเสียงสั่นๆเพราะน้ำตามันค้างกำลังจะไหล ว่า ก็เราโดนล้อ
คงมีความสุขมั้ง เพื่อนคนนั้นก็หัวเสัยแล้วก็พูดเบาๆว่าอะไรวะแล้วหันกลับไป หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นเราเงียบทั้งวันเลยค่ะ
เราอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงแกล้งทั้งที่เราก็ไม่เคยทำอะไรให้ ไม่ล้อ ไม่ทำอะไรให้เขาซักอย่าง ทำไมเขาถึงยังแกล้ง อีกคำถามนึงคือ เราจะให้เขาเลิกแกล้งยังไงดี ขอร้องก็แล้ว ด่าก็แล้ว เงียบใส่ก็แล้ว แต่เขาดูเหมือนไม่สนและแกล้งต่อไป อีกคำถามนึงค่ะคำถามสุดท้าย เราตะหาวิธีระบายความเครียดยังไงเพราะไม่ค่อยมีคนรับฟังเราเลย จะด่าว่าโง่ก็ได้นะคะ แต่ตอนนี้เราระบายด้วยการทำร้ายตัวเอง ตอนแรกก็แค่หยิกแขนตบหน้าตัวเอง ตอนนี้ใช้มีดกรีดจนมันเป็นรอย เราต้องใส่เสื้อกันหนาวไปโรงเรียนทุกวัน โชคดีช่วงนี้หน้าหนาวครูให้ใส่ แต่ถ้าเกิดหน้ารอดเราไม่รู้จะปิดรอยยังไง(จริงๆมีเพื่อนบางคนรู้แล้วค่ะ เราไม่ได้บอกเขาหรอกเพราะเราไม่อยากให้เขารู้การกระทำของเรา แต่บางครั้งแผลมันจะโผล่ออกมาเอง หรือเวลาเราเล่นวอลเล่ย์เราต้องพับเสื้อกันหนาวขึ้นมันเลยเห็น เพื่อนบางคนที่เห็นก็ด่าเราว่าโง่ ทำๆไม เรียกร้องความสนใจหรอ เราเลยรู้สึกแย่มากกก แต่มันก็จริง เราก็โง่แหละ แต่ให้ทำไวได้มันไม่มีวิธีระบายแบบอื่นแล้ว และที่เราทำเราไม่ได้เรียกร้องความสนใจ เราแค่สงสัยและไม่เข้าใจว่าเกิดมาเป็นเรามันแย่หรอ เราแย่มากใช้ไหม จนเราคิดฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่ทำเพราะไม่กล้า จึงเลือกทำร้ายตัวเอง เพราะมันทำให้เจ็บสาสมกับคนแย่ๆอย่างเราเราคิดอย่างงั้นอ่ะค่ะ ทุกวันนี้แทบจะไม่มีความสุขกับอะไรเลย)
ช่วยอีกเรื่องหนึ่งเรื่องสุดท้ายค่ะ
เมื่อไหร่เราจะมีความสุขโดยไม่ใส่หน้ากากซักที มีความสุขจริงๆจากความรู้สึกของเรา......