โดยปกติวิสัยเราๆ จะเป็นแบบนี้ไม่ใช่หรือ?

"เฮ้ย อย่าทิ้งขยะไว้งั้นดิ มันสกปรกเดี๋ยวเขาด่าเอา เอาไปทิ้งถังขยะโน้น !"

"รถติดจังเว้ย อยากผ่านๆไปเร็วๆ ขี่ขึ้นทางเท้าดีมั้ยฟะ อย่าดีกว่า มันไม่ใช่ทางให้รถขี่ ไม่ควรๆ อย่าหาเรื่องใส่ตัว"

"ไฟแดง แต่เห็นรถไม่ค่อยมีเลย ผ่านเลยดีมั้ย ..... อย่าๆ อย่าหาเรื่องใส่ตัว เกิดอะไรขึ้นมาผิดเต็มๆ ซวยแน่ๆ"

"อยากฟังเพลงดังๆ แต่รอบข้างเขาก็อยู่กันเงียบสงบดี ใส่หูฟังดีกว่า"

"ดึกแล้ว เวลาคนเขาหลับนอนกัน อย่าทำอะไรหนวกหูรบกวนนะ จะโดนเขาว่าเอา"

"อย่าจอดรถล้ำไปหน้าบ้านเขาสิ ไม่ใช่ที่เรา อย่าหาเรื่องโดนด่า"

"น้ำทิ้ง อย่าสาดลงบนถนนนะ เฉอะแฉะสกปรก รถวิ่งไปมาเลอะเทอะหมด"

.... ฯลฯ อีกมากมาย

ผมยกตัวอย่างคำพูดจากตัวเอง และคนรอบๆข้างมา ซึ่งมันเป็นเรื่องสามัญสำนึก เป็นเหตุผลง่ายๆ ปกติชนเขาก็รู้กันดี

.... แต่ทำไมบางคน ซึ่งก็มีอยู่เยอะพอสมควรกลับไม่คิดแบบนี้ กลับทำสิ่งตรงข้าม ซึ่งมันสร้างแต่ผลเสียให้สังคม และตัวเอง

ปัญหาคือผมไม่เข้าใจความคิดพวกเขา เคยลองถาม ก็ได้แต่คำตอบแบบกำกวม ขอไปที ซึ่งบางคนก็ไม่ยอมตอบ เอาแต่ยิ้ม แล้วก็ว่าผมคิดมาก เรื่องมาก ...

สรุปคือ พวกเขาเข้าใจสามัญสำนึกง่ายๆตรงนี้ใหม?

ไม่เข้าใจ เลยไม่รู้เรื่อง เลยไม่ปฏิบัติ

หรือ เข้าใจ แต่ใจกล้าหน้า...พอที่จะไม่ปฏิบัติ