ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้วเรากำลังจะเข้ามหาลัยแต่ปัญหาคือที่บ้านอยากให้เราเรียนที่ภูเก็ตหรือสุราษ ซึ่งเราไม่อยากไปเพราะเราไม่มีเพื่อนด้วยและเราอยากเรียนที่ดีๆ ตอนนี้เรารอยื่นรอบ2 ซึ่งเรามีโควต้าของมหาลัยในกรุงเทพที่ดีๆเลย แต่เรามั่นใจว่าที่บ้านจะไม่ให้ไปแน่ ขอเล่าย้อนหน่อยน่ะ เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เราอยู่กับ ป้า ลุง ย่า ปู่ อา คนที่ส่งเราเรียนและเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กคือ ป้าเราซึ่งเราเป็นเด็กที่ไม่เคยเถียงคนในครอบครัวเลยแต่เราก็ดื้อตามประสาเด็กวัยรุ่นเหมือนกันนะแต่ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โตเลย แต่คนที่จะตัดสินใจให้เราไปเรียนที่ไหนคือพี่สาวเราที่เป็นลูกสาวของป้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเราเอง เขาเป็นคนที่ตัดสินใจเรื่องในชีวิตเรามาตลอด ตั้งแต่จนถึงตอนนี้เราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย เราใช้ชีวิตวัยรุ่นน้อยมากไม่เคยกับบ้านเกิน4ทุ่มเลย ไม่เคยได้เที่ยวกับเพื่อนเหมือนที่คนอื่นเขาเป็น แต่เรื่องมันเป็นเรื่องมหาลัยเป็นเรื่องชีวิตเราแต่เรายังไม่สามารถตัดสินใจเองได้ตอนแรกที่เราคุยกับพี่เรา พี่เราบอกว่าให้ไปเรียนกรุงเทพได้แต่ต้อง เข้ามหาลัยที่ดีเราก้พยายามที่จะเรียนมหาลัยที่ดีมาตลอดแต่อยู่ๆพี่เราก็มาบอกเราว่าให้เรียนแถวนี้แหละ (เราเป็นคนใต้) ไม่ต้องไปแล้วเพราะยังไงเขาก้รู้ว่าเราไม่สามารถที่จะข้ามหาลัยที่ดีๆได้แต่เขายังไม่เห็นเลยว่าเราเข้าได้หรือเปล่าแต่เขาตัดสินไปแล้ว เราเลยสิ้นหวังมากร้องไห้หนักมาก เพราะตอนแรกที่เราคุยกันไว้เราวางแผนทุกอน่างไว้หมดแล้วพอตอนนี้เหมือนกับว่าเราต้องมาเริ่มต้นใหม่ เราเสียใจมากแต่เดี๋ยวเราจะแอบยื่นรอบ2ถ้าเราติดได้สอบสัมภาษณ์เราจะมาบอกพี่เรา แต่เราก้คิดไว้แล้วว่าพี่เราคงไม่ให้ไปแต่เราอยากให้เขาเห็นว่าเราก้สามารถติดมหาลัยที่ดีได้ เราอยากพูดกับเขาอยากเถียงเขาแต่เราก็ทำไม่ได้เพราะว่าเราไม่อยากให้เขาเสียใจเพราะว่าเราคิดมาเสมอว่าเขามีบุญคุณกับเรามากถ้าวันนั้นเขาไม่เอาเรามาเลี้ยงทุกวันนี้เราอาจไม่ได้เรียนหนังสือก้ได้ เราอาจจะไม่มีชีวิตที่ดีขนาดนี้เราเลยไม่กล้าเถียงเขาเลยแต่ได้เสียใจแล้วเอากับมาร้องไห้คนเดียวตลอด พ่อแม่เราก้ส่งเราเรียนไม่ได้แม่ก้ป่วยไม่ได้มีเงินมากพอที่จะมาส่งเราเรียนหรอก พ่อเราก็มีครอบครัวใหม่มีลูกที่ต้องดูแลอีกตั้ง2คน ตอนนี้เราเครียดมากเพราะเราอยากไปเรียนที่ดีๆ ตอนนี้เรามีโอกาศที่จะติดแต่ไม่มีหวังที่จะได้ไปเลย เราครวทำไงดี ถ้าใครเจอสถานการณืเดียวกันทำไงบ้างถึงผ่านมันมาได้ ช่วยบอกเราหน่อยน่ะ