บางทีก็คิดนะ ว่าผมไม่ควรโพสต์อะไรแบบนี้ ในนี้ตอนอายุสามสิบกว่าๆ ผมเคยคิดว่าจะรับมือกับความโดดเดียวได้ แต่ยกธงแล้วครับ หมดพลังที่จะต้องตื่นขึ้นมาทำงาน และกลับบ้านคนเดียวเพื่อค้นพบว่าชีวิตตัวเองช่างว่างเปล่า ยิ่งวันหยุดไม่ต้องพูดเลยครับ (นรกชัดๆ) มองเห็นคู่รักคนอื่นๆทีไรก็เจ็บแปลบทุกทีครับ คิดกลับไปก็เสียดายกับความสัมพันธ์เก่าๆที่เคยมีมา มันเป็นเพราะผมแท้ๆที่คิดถึงแต่ตัวเองจนลืมคนรอบตัว จนสุดท้ายต้องทนอยู่กับความโดดเดียวคนเดียว (ยิ่งอายุเยอะ ยิ่งยากจะไว้ใจใคร) ... แต่ผมไม่ท้อหรอกครับ ผมยังคงรอรักแท้ และความสัมพันธ์ระยะยาว เหมือนสุนัขที่รอนายมันกลับบ้านทุกวันต่อไป (แม้จะเป็นแบบ ชายรักชาย ก็เถอะ) เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ

สำหรับคนที่ตกอยู่ในสภาพผม ขอให้เปิดห้องเปิดเพลง "โปรดส่งใครมารักฉันที" ของพี่ตูนดังๆ แล้วเราจะเหงาไปด้วยกันครับ

โอ ชิท ... ระบายใน Pantip มันสบายใจอย่างนี้นี่เองครับ

คนเหงา 2019