สวัสดีครับ จากหัวข้อกระทู้ ขออนุญาตใช้คำว่า “พ่อแม่เอาเปรียบ” จริงๆครับ เพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่ยังคงรักและเคารพท่านและยังคงคิดจะทำหน้าที่ลูกแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เพียงแต่อยากได้ความคิดเห็นและข้อแนะนำการแก้ไขปัญหาต่างๆเท่านั้นครับ เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเองและน้องสาว
ก่อนอื่นเลยต้องขอเกริ่นๆก่อนครับว่า ครอบครัวของผม มีกัน 4 คน พ่อ อายุ 63 ปี เป็นข้าราชการเกษียณอายุ มีรายได้/เดือนประมาณ 18,000+ , แม่ อายุ 43 ปี ก่อนหน้านี้มีอาชีพเป็นนายประกันโดยใช้หลักทรัพย์ของตัวเอง มีรายได้/เดือนเริ่มต้นที่ 15,000- สูงสุดที่ 100,000 ก็มี (แล้วแต่บางเดือนจริงๆ) ปัจจุบันไม่ได้ทำแล้วครับ เนื่องจากผู้ต้องหาที่ประกันออกมาก็หนีไปบ้างบางส่วน เงินประกันก็ถูกยึด ไม่ได้คืนบ้างและยังต้องมีการเสียค่าปรับต่างๆ ตอนนี้เป็นแม่บ้าน อยู่ที่บ้าน ทำงานบ้านต่างๆปกติ, ผม อายุ 26 ปี วิศวะช่างโยธา รายได้/เดือน 22,600 ,น้องสาว อายุ 23 ปี เพิ่งจบป.ตรีนิติศาสตร์ ได้งานประจำทำประมาณ 4-5 เดือนแล้ว รายได้ต่อเดือนอยู่ที่ 10,500 หักกยศ.แล้ว เข้าเรื่องเลยนะครับ.....
-รายได้ 22,800฿ ของผม จะหักค่าผ่อนรถยนต์ 9,300 / ค่ามอเตอร์ไซค์ 2,700 / ค่าห้อง+ค่าน้ำ+ค่าไฟ เดือนละประมาณ 4,000-5,000 /ส่งให้ที่บ้านเดือนละ 3,000-3,500*ให้ได้เท่านี้จริงๆครับ
-รายได้ 10,500฿ ของน้องสาว ต้องหักออกไปทั้งหมด ต้องให้ที่บ้านทั้งหมด (เค้าบังคับครับ ถ้าไม่ให้จะเกิดอาการ ไม่พอใจบ้าง พูดประชดประชัน ด่าว่าด่าทอแรงๆ ไม่พูดด้วยบ้าง ไม่เรียกกินข้าวบ้าง บางครั้งจะพูดประมาณว่า “ถ้ากูทำเองได้กูไม่เอาของหรอก” หรือเวลาอยากได้ อยากซื้ออะไรก็จะพูดประมาณว่า “ถ้ากูหาเงินเองได้ไม่พูดหรอก ไม่ชอบขอใคร”) น้องต้องให้ทุกเดือนครับ ไม่งั้นก็จะเจอกับทุกๆคำพูดแบบนี้แหละ นี่คืออย่างน้อยๆนะครับ มีแรงกว่านี้ในบางครั้ง ก่อนนอนทุกคืนแค่ชาร์จแบตมือถือหรือพาวเวอร์แบงค์ไว้ก็โดนด่าครับ “ไม่เต็มสักทีแบต ชาร์จทั้งวันทั้งคืน” น้องสาวผมทักและโทรมาระบายแบบนี้บ่อยๆ เงินเดือนจำนวน 10,500 นี้ต้องให้แม่ผมหมดครับ ในจำนวนแบ่งให้พ่อต่างหากเดือนละ 2,000 ส่วนที่เหลือเป็นค่าน้ำ-ค่าไฟและรายจ่าย ค่ากับข้าวและอื่นๆในบ้าน น้องสาวได้รับเงินจำนวนนี้มาไม่เคยเหลือติดตัวเลยครับ นอกจากบางครั้งท่านจะใจดีให้ติดกระเป๋าไว้บ้าง 100-200 บาท/เดือน บางวันดีหน่อยก็ได้ 50 บาท ใช่ครับ! ที่คือน้องสาวที่อายุ 23 ปี ได้เงินไปทำงานเท่านี้จริงๆ ทุกๆเช้าพ่อจะขี่มอเตอร์ไซต์ไปส่งที่ทำงาน ห่างจากบ้านประมาณ 3.5 โล และขากลับจะนั่งวินกลับวันละประมาณ 20฿ ถามว่าเงินมีเท่านี้ใช้ยังไง น้ำเอาจากบ้านไปกินเองวันละขวดครับ ข้าวบางวันที่ทำงานมีเลี้ยง บางวันไม่มีก็ไม่กิน(ประหยัด นี่เรื่องจริงครับ) เย็นไม่เคยกินข้าวที่บ้านครับ วันไหนหิวจริงๆจะต้มมาม่ากินเอง แค่เสียบปลั๊กน้ำร้อนโดนบ่นแล้ว - -“ สงสารจริง “จะเสียบทำไมเปลืองไฟ” “ข้าวมีให้-ไม่- นอกคอก” อืมมม บางครั้งเลิกงานมาเกือบค่ำ บางวันก็ค่ำแล้ว ผมเข้าใจน้องนะว่าก็อยากรีบกินรีบนอนเพราะเหนื่อยจากงานทั้งวัน ... บางครั้งขอออกไปกินข้าวกับเพื่อน ไม่พอใจครับ กลับถึงบ้านก็นู้นแหละ ไม่พูดด้วยไปอีก 2 วัน หาว่าจะออกไปทำไม ไม่ช่วยทำอะไรมั่ง - -“ เดือนละครั้งครับ ครั้งละไม่ถึง 2ชม. (เงินติดกระเป๋าน้องคือที่แม่ใจดีให้ไว้ครับ 100-200/เดือน แค่ค่าวินก็หมดแล้ว) และยังมีรายได้จากค่าโอทีของน้องสาวเดือนละประมาณ 1,500-2,000/เดือน ในส่วนนี้ไม่มีใครรู้ครับ ผมเองก็บอกน้องว่าไม่ให้บอก ให้เก็บไว้ใช้ เผื่อฉุกเฉินอะไร (บางครั้งเดินๆไปผมเห็นคนนั้นคนนี้ถือแก้วน้ำดูด ถือไอติมกินยังคิดถึงน้องเลยนะว่าแบบเผื่ออยากกินอยากอะไรบ้าง) รู้และเข้าใจความรู้สึกของน้องตอนนี้ครับ พ่อแม่เคยเอ่ยปากไล่น้องออกจากบ้าน เพราะไม่พอใจเรื่องเงินที่ไม่พอใช้จ่าย แล้วพาลมาที่น้องผม ผมก็โดนนะแต่คือไม่ได้อยู่ที่บ้าน จึงไม่หนักหนาเท่าที่น้องโดน สารพัดคำดูถูก คำด่าทอ คำเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่นว่าให้นั่นให้นี่พ่อแม่ ซื้อนั่นนี่ให้พ่อแม่ เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้ ... เคยเถียงเคยพูดอะไร เคยให้เหตุผลอะไรไป ไม่เคยได้ผลดีครับ เสียงด่ากลับ โดนด่ากลับมาตลอดจนไม่กล้าเอ่ยปากอะไรแล้ว ... บางวันไม่พอใจอะไร เงียบกันทั้งบ้าน น้องผมถามอะไรไม่ตอบ คุยกันอยู่สองคน ทำเหมือนลูกตัวเองไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น เค้าก็อดทนแบบนี้มา 2 ปีแล้วนะ จนผมนึกสงสารน้องผมทุกวัน เคยชวนมาอยู่ด้วยกัน หรืออยากให้เค้าออกไปอยู่ข้างนอก เพราะงานก็มีทำแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว แต่เมื่อเคยตัดสินใจที่จะออกมาจริงๆ ทั้งสองกลับหาสารพัดข้ออ้างของเค้ามาอีกแล้วครับ เหตุผลเพียงเพราะว่า กลัวจะไม่ได้เงินเดือนจากน้องสาวผม - -“
ผมจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี เพื่อให้เป็นผลดีกับทั้งสองฝ่ายและเป็นทางออกดีๆให้กับน้องสาวผมครับ รู้สึกว่าพ่อแม่จะเปรียบน้องเกินไป ไม่เคยปล่อยให้เค้ามีอิสระการใช้ชีวิต และใช้ความคิดของตัวเองเลย ทำอะไรโดนด่าโดนว่าตลอด นั่งเฉยๆยังหาเรื่องมาด่าว่าได้
จะแก้ไขกับปัญหาที่คิดว่ากำลังถูกพ่อแม่เอาเปรียบอยู่หรือเปล่าอย่างไรดี
-รายได้ 22,800฿ ของผม จะหักค่าผ่อนรถยนต์ 9,300 / ค่ามอเตอร์ไซค์ 2,700 / ค่าห้อง+ค่าน้ำ+ค่าไฟ เดือนละประมาณ 4,000-5,000 /ส่งให้ที่บ้านเดือนละ 3,000-3,500*ให้ได้เท่านี้จริงๆครับ
-รายได้ 10,500฿ ของน้องสาว ต้องหักออกไปทั้งหมด ต้องให้ที่บ้านทั้งหมด (เค้าบังคับครับ ถ้าไม่ให้จะเกิดอาการ ไม่พอใจบ้าง พูดประชดประชัน ด่าว่าด่าทอแรงๆ ไม่พูดด้วยบ้าง ไม่เรียกกินข้าวบ้าง บางครั้งจะพูดประมาณว่า “ถ้ากูทำเองได้กูไม่เอาของหรอก” หรือเวลาอยากได้ อยากซื้ออะไรก็จะพูดประมาณว่า “ถ้ากูหาเงินเองได้ไม่พูดหรอก ไม่ชอบขอใคร”) น้องต้องให้ทุกเดือนครับ ไม่งั้นก็จะเจอกับทุกๆคำพูดแบบนี้แหละ นี่คืออย่างน้อยๆนะครับ มีแรงกว่านี้ในบางครั้ง ก่อนนอนทุกคืนแค่ชาร์จแบตมือถือหรือพาวเวอร์แบงค์ไว้ก็โดนด่าครับ “ไม่เต็มสักทีแบต ชาร์จทั้งวันทั้งคืน” น้องสาวผมทักและโทรมาระบายแบบนี้บ่อยๆ เงินเดือนจำนวน 10,500 นี้ต้องให้แม่ผมหมดครับ ในจำนวนแบ่งให้พ่อต่างหากเดือนละ 2,000 ส่วนที่เหลือเป็นค่าน้ำ-ค่าไฟและรายจ่าย ค่ากับข้าวและอื่นๆในบ้าน น้องสาวได้รับเงินจำนวนนี้มาไม่เคยเหลือติดตัวเลยครับ นอกจากบางครั้งท่านจะใจดีให้ติดกระเป๋าไว้บ้าง 100-200 บาท/เดือน บางวันดีหน่อยก็ได้ 50 บาท ใช่ครับ! ที่คือน้องสาวที่อายุ 23 ปี ได้เงินไปทำงานเท่านี้จริงๆ ทุกๆเช้าพ่อจะขี่มอเตอร์ไซต์ไปส่งที่ทำงาน ห่างจากบ้านประมาณ 3.5 โล และขากลับจะนั่งวินกลับวันละประมาณ 20฿ ถามว่าเงินมีเท่านี้ใช้ยังไง น้ำเอาจากบ้านไปกินเองวันละขวดครับ ข้าวบางวันที่ทำงานมีเลี้ยง บางวันไม่มีก็ไม่กิน(ประหยัด นี่เรื่องจริงครับ) เย็นไม่เคยกินข้าวที่บ้านครับ วันไหนหิวจริงๆจะต้มมาม่ากินเอง แค่เสียบปลั๊กน้ำร้อนโดนบ่นแล้ว - -“ สงสารจริง “จะเสียบทำไมเปลืองไฟ” “ข้าวมีให้-ไม่- นอกคอก” อืมมม บางครั้งเลิกงานมาเกือบค่ำ บางวันก็ค่ำแล้ว ผมเข้าใจน้องนะว่าก็อยากรีบกินรีบนอนเพราะเหนื่อยจากงานทั้งวัน ... บางครั้งขอออกไปกินข้าวกับเพื่อน ไม่พอใจครับ กลับถึงบ้านก็นู้นแหละ ไม่พูดด้วยไปอีก 2 วัน หาว่าจะออกไปทำไม ไม่ช่วยทำอะไรมั่ง - -“ เดือนละครั้งครับ ครั้งละไม่ถึง 2ชม. (เงินติดกระเป๋าน้องคือที่แม่ใจดีให้ไว้ครับ 100-200/เดือน แค่ค่าวินก็หมดแล้ว) และยังมีรายได้จากค่าโอทีของน้องสาวเดือนละประมาณ 1,500-2,000/เดือน ในส่วนนี้ไม่มีใครรู้ครับ ผมเองก็บอกน้องว่าไม่ให้บอก ให้เก็บไว้ใช้ เผื่อฉุกเฉินอะไร (บางครั้งเดินๆไปผมเห็นคนนั้นคนนี้ถือแก้วน้ำดูด ถือไอติมกินยังคิดถึงน้องเลยนะว่าแบบเผื่ออยากกินอยากอะไรบ้าง) รู้และเข้าใจความรู้สึกของน้องตอนนี้ครับ พ่อแม่เคยเอ่ยปากไล่น้องออกจากบ้าน เพราะไม่พอใจเรื่องเงินที่ไม่พอใช้จ่าย แล้วพาลมาที่น้องผม ผมก็โดนนะแต่คือไม่ได้อยู่ที่บ้าน จึงไม่หนักหนาเท่าที่น้องโดน สารพัดคำดูถูก คำด่าทอ คำเปรียบเทียบกับลูกบ้านอื่นว่าให้นั่นให้นี่พ่อแม่ ซื้อนั่นนี่ให้พ่อแม่ เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้ ... เคยเถียงเคยพูดอะไร เคยให้เหตุผลอะไรไป ไม่เคยได้ผลดีครับ เสียงด่ากลับ โดนด่ากลับมาตลอดจนไม่กล้าเอ่ยปากอะไรแล้ว ... บางวันไม่พอใจอะไร เงียบกันทั้งบ้าน น้องผมถามอะไรไม่ตอบ คุยกันอยู่สองคน ทำเหมือนลูกตัวเองไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น เค้าก็อดทนแบบนี้มา 2 ปีแล้วนะ จนผมนึกสงสารน้องผมทุกวัน เคยชวนมาอยู่ด้วยกัน หรืออยากให้เค้าออกไปอยู่ข้างนอก เพราะงานก็มีทำแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว แต่เมื่อเคยตัดสินใจที่จะออกมาจริงๆ ทั้งสองกลับหาสารพัดข้ออ้างของเค้ามาอีกแล้วครับ เหตุผลเพียงเพราะว่า กลัวจะไม่ได้เงินเดือนจากน้องสาวผม - -“
ผมจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี เพื่อให้เป็นผลดีกับทั้งสองฝ่ายและเป็นทางออกดีๆให้กับน้องสาวผมครับ รู้สึกว่าพ่อแม่จะเปรียบน้องเกินไป ไม่เคยปล่อยให้เค้ามีอิสระการใช้ชีวิต และใช้ความคิดของตัวเองเลย ทำอะไรโดนด่าโดนว่าตลอด นั่งเฉยๆยังหาเรื่องมาด่าว่าได้