แฟนเราเป็นโรคไบโพล่าค่ะ คบกันมา4ปี แฟนเป็นผช.อายุ22ปี ส่วนเราอายุจะ25ปีค่ะ(เราแก่กว่า)
แฟนเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ เวลาร้อน โมโหอะไรซักอย่างจะทำของพัง ด่าแรง พูดจาแย่ ให้เป้าหมายที่ตัวเองไม่พอใจรู้สึกกลัว
แต่พอทำไปซักพักก็เริ่มมีสติ และอาการก็นิ่งลง และมานั่งเสียใจ ร้องไห้กับสิ่งที่ทำไปค่ะ
แฟนเป็นคนมองโลกในแง่ลบนะคะ บางมุมก็ปกติ แต่ส่วนใหญ่จะคิดไปเองว่าเขาหลายๆคนในชีวิตจะมองเป็นแง่ลบก่อนอย่างแรก
ชอบคิดอะไรดาร์กๆค่ะ เช่นเห็นคนอื่นทะเลาะกัน ชอบเห็นคนตีกัน คือจะไม่ห้าม แฟนเคยบอกว่าชอบ รุ้สึกสนุก จนบางทีเราก็กลัวค่ะ
กลัวและไม่เข้าใจอย่างมากในมุมมองของเขา และพยายามตักเตือนและชี้ภาพให้เห็นว่าอะไรควรอะไรไม่ควรและผลตามมาในการคิดลบหรือการทำสิ่งแย่จะเป็นยังไง ตอนดีๆเขาฟังและเขาบอกว่ารู้ค่ะ ว่าอะไรควรไม่ควร แต่หัวมันคิดไปเอง ควบคุมไม่ได้ มีอาการคิดอยากตาย แต่ก็ไม่กล้า แค่คิดเฉยๆ
ชอบกังวลไปก่อนทั้งๆที่มันยังไม่เกิด เขาเคยหาหมอจิตแพทย์ค่ะ กินยาปรับอารมณ์ แต่ก็เลิกไปหา เลิกกิน เพราะคิดว่ายาไม่ช่วยอะไร ขี้เกียจรอคิวที่โรงพยาบาล ปกติเขาไม่ชอบคนเยอะๆ เขาบอกมันน่ารำคาญ เราก็พูดอธิบายตลอดว่าควรไป ไม่งั้นอาการก็จะไม่หาย เขารู้ตัวว่าเขาป่วยเพราะเพื่อนร่วมงานก็พูดกับตัวเขาเอง และเขาก็ยอมรับ เขารู้ทุกอย่างว่าเป็นอะไร ตอนอารมณ์ไม่ดีมากๆ จะทำให้พังไปเลย พอมีสติได้จะร้องไห้ อ่อนแอ และบอกจะไปหาหมออยากปกติ แต่พอสักพักเวลาผ่านไป ก็ไม่ยอมไป เป็นเหมือนคนพูดได้แต่ทำไม่ได้ค่ะ
ล่าสุด ไปกินเลี้ยงบริษัท ดื่มจนมีอาการเมา เพื่อนร่วมงานเลยบอกขับรถกลับไม่ไหวหรอก ให้นั่งแท็กซี่กลับ หรือให้แฟนมาไปรับมั้ย ขับกลับอันตรายแน่ๆ เขาปฎิเสธค่ะ เพราะบอกตัวเองไม่เมาและกลับไหว แต่เพื่อนด้วยความเป็นห่วงคืดว่าไม่ไหวเลยเอากุญแจเก็บไว้ เพราะไม่อยากให้กลับกลัวอันตราย เพื่อนแฟนเลยโทรหาเราและบอกอาการแฟนเราว่าเมา สะดวกมารับมั้ย เราเลยตกลงจะไปรับ แต่ระหว่างเรากำลังไปแฟนเริ่มหงุดหงิดที่ไม่ฟังว่าเขากลับได้และเอากุญแจไปซ่อน แฟนพูดกับเพื่อนเขาดีๆ ว่าให้เอากุญแจคืนมา แต่ความเปนห่วง ไม่มีใครให้คืนเพราะคืดว่าเรากำลังไป แต่แฟนก็ยังดึงดัยจะกลับเองค่ะ จนแฟนเราพูดว่าขอพูดรอบสุดท้ายว่าขอกุญแจคืน ทุกคนก็ยังนิ่งและบอกว่าเรากำลังมา จนแฟนพูดอีกตรั้งว่าผมขอพูดครั้งสุดท้ายนะ ว่าเอากุญแจผมคืน ทุกคนนิ่งไม่ยอมคืน เท่านั้นแหละ แฟนเราเหวี่ยงหนัก เหมือนปรอทแตก ด่า โมโห  พูดแรงพูดจาไม่ไว้หน้าใคร พูดจากวน ถึงขนาดพี่ที่ทำงานมาเตือนสติก็ยังไม่สนใจ ด่าต่อ ด่าโวยวายจนคนอื่นของขึ้นมาต่อยแฟนเรา แฟนก็ไม่หยุดค่ะ ด่าต่อไม่สนว่าคนนี่พี่คนไหนเพื่อนเลยก็ว่าได้ เอาง่ายๆอันตพาลสุดๆ จนทุกคนหัวร้อนกับคำพูดแฟนมาก จนต้องแยกให้แฟนไปไกลๆกับพี่อีกคนต้องคอยห้ามเตือนสติอยู่ แยกแล้วแฟนก็ยังไม่หยุดค่ะ จนเรามาถึงแฟนก็ยังไม่หยุด เรารีบเข้าไปหาแฟนและเตือนสติแฟนค่ะ  แฟนสะบัดเราออก เหมือนแฟนจะเย็นลงมานิดนึง แต่ก็ยังโวยวายอยู่ แต่เบาลงหน่อย และแล้วตำรวจมาค่ะ บอกให้แยกย้าย แฟนเราก็ไม่สนไม่แคร์ค่ะ ไม่แยก ยืนท้าทายอยู่อย่างงั้น พี่อีกคนก็ยังคอยห้ามอยู่ จนตำรวจเดินเข้ามาหาและพูดให้แยก จนเพื่อนคนอื่นแยกกลับหมดค่ะ
พี่ที่ห้ามแฟนมาถามเราว่าเอาไงดี เราเลยบอกให้อยู่เฉยๆเดี๋ยวมันจะค่อยๆหาย แต่ทุกคนเดินแยกไป แฟนเราเลยวิ่งตามเพื่อที่จะไปคุย ตำรวจเลยคิดว่าจะวิ่งไปบวก เลยจับล็อคตัวเลยค่ะ พาไปโรงพัก แฟนเราเลิกด่าและเงียบค่ะ ไปให้ปากคำที่โรงพักแฟนเราก็พยายามสงบอารมณ์ เราไปประกันตัวละก็เย็นลงค่ะ สุดท้ายตอนกลับบ้านเราก็ถามเหตุการณ์ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็เล่าให้ฟังว่าพี่เขาเอากุญแจไปซ่อนไม่ยอมให้กลับเอง เพาาะคิดว่าเมากลับไม่ไหว เลยโมโห อาการมันแย่มากตอนนั้นเหมือนหลุดไป จนเราก็อธิบายให้ฟังว่าเขาเป็นห่วงเลยไม่อยากให้กลับ มันอันตราย อธิบายต่างๆนาๆ จนแฟนรู้สึกผิดมากและร้องไห้  และโทรขอโทษทุกคนที่พูดไม่ดีใส่  
เอาจริงๆเราเหนื่อยใจค่ะ ไม่อยากเจออะไรแบบนี้ อาการนี้มาจากโรคไบโพล่ารึเปล่าคะ หรือ เราควรรับมือยังไง
จนบางทีเจอบ่อยๆก็เหนื่อยใจ ประสาทจะกินไปด้วยค่ะT^T