โอ้!

โอ้! แดนมหัศจรรย์
ไม่มีควันดำทะมึน
อากาศดูอึนอึน
มืดมัวฟ้าเพราะตาลาย

โรงงานแสนวิเศษ
ใช่ต้นเหตุทำคนตาย
เขม่าที่เพราพราย
คืออะไรก็ไม่รู้

น้ำหวานปานน้ำใจ
ฉีดมาให้เสียพรั่งพรู
ตรองตรึกนั่งนึกดู
แล้วยิ้มแห้งอย่างแสร้งทำ

หน้ากากเพื่อป้องกัน
ฝุ่นและควันเช้ายันค่ำ
ต้องตุนด้วยบุญกรรม
เมื่อจะใช้หาไม่มี

บางผู้อยู่โลกสวย
ก็เข้าช่วยโดยทันที
เผาไหม้อเวจี
ดังเคยเคยอย่างเฉยชา

โอ้! ฉันอยู่ที่นี่
ชีวิตดีจริงพับผ่า
เป็นสัตว์วิวัฒนา
ปรับตัวให้ชินไปเอง

........................

เปลวเพลิง