เรื่องมันยาวนะ งั้นขอยกตัวอย่างเช่น พ่อแม่ฉันสงสัยว่าฉันติดยา พิสูจก็แล้วให้ตำรวจมาค้นในห้องฉันกับแฟน ก็ไม่พบ เยี่ยวกํไม่พบ
ก็ยังคิดเหมือนเดิม กี่ปีก็ คิดเหมือนเดิม แม้ฉันจะมีเพื่อนติดยาจริงแต่ฉันก็ไม่เสพด้วย
ฉันอยู่แบบนี้ของฉัน เวลาที่พ่อแม่ถามและสงสัยมาก
ถึงขนาดแอบไปดูฉันในห้องน้ำ แอบค้นกระเป๋า
ฉันรู้สึกว่าฉันน้อยใจพ่อแม่มากถ้าเป็นลูกคนอื่นคงไม่พาตำรวจมาจับ และฉันน้อยใจที่พวกเขาไม่เชื่อฉัน
ฉันรู้สึกว่าไม่มีใครเชื่อใจฉัน  บางทีชาวบ้านก็มองฉันแบบนั้นไปด้วย
เกิดวันไหนที่ฉันเครียดท้อ เหนื่อยที่ต้องพิสุจตัวเองว่าเราไม่ไช่เป็นแบบที่เขาคิด
ฉัน ก็จะเป็นแบบที่เขาว่าฉัน และฉันก็เสพจริง ๆ
ฉันเสียใจที่คนเข้าใจฉันแบบนั้น เวลาที่ฉันเสพฉันนึกถึงพ่อแม่ตอนทึ่ พาตำรวจมาค้นแล้วค้นอีก
และฉันนึกตอนที่ชาวบ้านมองฉันแบบนั้น และตอนพ่อแม่พุดทำนองว่าฉันเป้นแบบนั้นไปกัน
จริงๆแล้วฉันไม่ชอบเรยเวลาที่ตัวเองเสพ   ฉันก็หยุดไม่ทำ แต่ถ้าฉันเครียดเรื่องคำพุดเขาฉันก็จะเสพ
ทั้งๆที่ไม่อยากยุ้งเรยกับของพวกนี้  และที่ฉันเสพนั้นคือของแฟนฉันที่ผลิตขึ้นมา