เราคบกับแฟน มา 2 ปีกว่า ย้ายมาอยู่บ้านแฟนได้5-6 เดือน มีงอนมีง้องแง้งกันบ้าง แต่ข้ามวันก็หาย วันนี้เราก็มีปัญหากัน และทุกครั้งจะเป็นเค้าที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราทำอะไรก็ผิดทุกอย่าง
-ทะเลาะกันด้วยเรื่องเราทำกับข้าว แต่ไม่ค่อยสุกดี เป็นปิ้งย่าง ที่บ้านเค้ากินแล้วบอกให้เราไปอุ่นใหม่ เราก็อ่ะ อุ่น ทั้งอาย ทั้งขำที่ทำไม่สุก แต่แฟนไม่พอใจหาว่าเราทำกับข้าวไม่สุกให้แม่ ให้น้องเค้ากิน พยายามอธิบายว่าเราใช้ไฟแรงไป ข้างนอกมันจะไหม้ เลยรีบขึ้นไม่รู้ว่าข้างในไม่สุก (เราทำกับข้าวไม่เป็น แต่พยายามหัดทำกับแม่เค้าตลอด) เค้าก็ว่าเรา บอกเราเถียงเราไม่เชื่อฟังเค้า อาละวาดหาว่าเราไม่ไว้หน้า เราก็ขอโทษ สุดท้ายก็ดีกัน เรื่องจบไป
- ทะเลาะกันเรื่อง เรานั่งทำงานในห้อง แม่เค้าขายของหน้าร้าน (บ้านเค้าขายของ แนวมินิมาร์ท) แม่เค้านั่งหลับตาที่โต๊ะคิดเงิน เราเดินอออกมากะจะเรียกเค้าไปกินข้าว แต่เห็นแม่อยู่ท่านั้นเลยไม่กล้าเรียก แฟนกลับมาจากข้างนอกเห็นแม่เค้านั่งหลับ เลยมาเรียกเรา บอกทำไมไม่ให้แม่ไปกินข้าว หาว่าเราใจดำ ให้แม่เค้านั่งทนหิว เราก็บอกเค้าว่าเราเห็นแล้วแต่ไม่กล้าเรียก เค้าก็ว่าเราใจดำ นิสัยแย่ ไม่พอใจก็กลับบ้านไป เราก็ขอโทษเค้าเหมือนเดิม เราผิดที่ไม่ให้แม่ไปกินข้าว
-ทะเลาะกันล่าสุดวันนี้ เราไปธุระที่เทศบาล เค้าไปด้วย ตอนเราคุยกับจนท.เค้าก็นั่งข้างๆด้วย ระหว่างคุยกับจนท. เราพยายามชวนให้เค้าคุยด้วย (เป็นเรื่องเปิดร้าน ใช้ชื่อเค้าเป็นเจ้าของ) เค้าก็ไม่ค่อยจะคุย พอขึ้นรถเค้าก็ว่าเรา บอกไม่อยากคุยให้คุยทำไม เค้าแค่ขับรถมาให้เฉยๆ เราก็บอกเค้าว่าเป็นเจ้าของทำไมต้องไม่คุย เค้าก็อาละวาดอีกบอกไม่อยากให้รู้จักหน้าตา แล้วบอกว่าจะไม่เปิดร้านมันล่ะ ไล่เรากลับบ้านอีก พอถึงบ้าน เราก็คุยกับเพื่อนเรื่องงาน เค้าเห็นเราพิมพ์คุย ก็บอกว่าไม่ต้องรายงานหรอก ไม่พอใจก็ไป เรารักเค้านะ ยอมลาออกจากงานมาอยู่กับเค้า ยอมให้แม่อยู่บ้านคนเดียว ยอมที่จะกลับบ้านเราแล้วไม่ค้าง ยอมหัดทำกับข้าว เราน้อยใจที่เค้าไล่ทุกครั้ง เหมือนเราไม่มีค่าในสายตาเลย แต่พอดีๆเค้าก็ดีมากจริงๆ เลิกเที่ยวกับเพื่อน เลิกกินเหล้า อยู่บ้านกับเราทุกวัน ไปไหนด้วยกันตลอด แต่เค้าเป็นคนเอาแต่ใจ บางทีเราเหนื่อย เราฝืน แต่เราก็ยอม พยายามคุยกับเค้าตอนดีๆ เค้าก็บอกเค้าเป็นแบบนี้ เค้าไม่ง้อใคร เราร้องไห้ในห้องน้ำบ่อยมาก อยู่บ้านเค้าเราต้องปรับตัวแทบทุกอย่าง แต่เราก็ยอม เราเครียดจะโทรบอกแม่ก็ไม่ได้กลัวเค้าไม่สบายใจ จะบอกที่บ้านเค้าก็ไม่ได้ จะบอกเพื่อน เพื่อนก็ได้แต่ปลอบเป็นตัวหนังสือ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราจะเป็นขอโทษตลอด เราเป็นฝ่ายผิดทุกอย่าง เราโกรธเค้าไม่คุยกับเค้า เค้าก็ไม่พอใจ บอกเราไม่เห็นหัวเค้า ไม่กลัวเค้า เราไม่รู้แล้วว่าควรจะทำไงดี รักเค้านะ แต่ก็กลัวว่าถ้าเลิกไปเราจะทำไง ชีวิตเรามันเคยพังมาแล้ว เราไม่อยากให้มันพังอีก บางทีเราก็อยากตายๆไปซะ จะได้ไม่ต้องเจ็บอีก
อยู่บ้านแฟน ทะเลาะกันกับแฟนด้วยเรื่องโคตรงี่เง่า
-ทะเลาะกันด้วยเรื่องเราทำกับข้าว แต่ไม่ค่อยสุกดี เป็นปิ้งย่าง ที่บ้านเค้ากินแล้วบอกให้เราไปอุ่นใหม่ เราก็อ่ะ อุ่น ทั้งอาย ทั้งขำที่ทำไม่สุก แต่แฟนไม่พอใจหาว่าเราทำกับข้าวไม่สุกให้แม่ ให้น้องเค้ากิน พยายามอธิบายว่าเราใช้ไฟแรงไป ข้างนอกมันจะไหม้ เลยรีบขึ้นไม่รู้ว่าข้างในไม่สุก (เราทำกับข้าวไม่เป็น แต่พยายามหัดทำกับแม่เค้าตลอด) เค้าก็ว่าเรา บอกเราเถียงเราไม่เชื่อฟังเค้า อาละวาดหาว่าเราไม่ไว้หน้า เราก็ขอโทษ สุดท้ายก็ดีกัน เรื่องจบไป
- ทะเลาะกันเรื่อง เรานั่งทำงานในห้อง แม่เค้าขายของหน้าร้าน (บ้านเค้าขายของ แนวมินิมาร์ท) แม่เค้านั่งหลับตาที่โต๊ะคิดเงิน เราเดินอออกมากะจะเรียกเค้าไปกินข้าว แต่เห็นแม่อยู่ท่านั้นเลยไม่กล้าเรียก แฟนกลับมาจากข้างนอกเห็นแม่เค้านั่งหลับ เลยมาเรียกเรา บอกทำไมไม่ให้แม่ไปกินข้าว หาว่าเราใจดำ ให้แม่เค้านั่งทนหิว เราก็บอกเค้าว่าเราเห็นแล้วแต่ไม่กล้าเรียก เค้าก็ว่าเราใจดำ นิสัยแย่ ไม่พอใจก็กลับบ้านไป เราก็ขอโทษเค้าเหมือนเดิม เราผิดที่ไม่ให้แม่ไปกินข้าว
-ทะเลาะกันล่าสุดวันนี้ เราไปธุระที่เทศบาล เค้าไปด้วย ตอนเราคุยกับจนท.เค้าก็นั่งข้างๆด้วย ระหว่างคุยกับจนท. เราพยายามชวนให้เค้าคุยด้วย (เป็นเรื่องเปิดร้าน ใช้ชื่อเค้าเป็นเจ้าของ) เค้าก็ไม่ค่อยจะคุย พอขึ้นรถเค้าก็ว่าเรา บอกไม่อยากคุยให้คุยทำไม เค้าแค่ขับรถมาให้เฉยๆ เราก็บอกเค้าว่าเป็นเจ้าของทำไมต้องไม่คุย เค้าก็อาละวาดอีกบอกไม่อยากให้รู้จักหน้าตา แล้วบอกว่าจะไม่เปิดร้านมันล่ะ ไล่เรากลับบ้านอีก พอถึงบ้าน เราก็คุยกับเพื่อนเรื่องงาน เค้าเห็นเราพิมพ์คุย ก็บอกว่าไม่ต้องรายงานหรอก ไม่พอใจก็ไป เรารักเค้านะ ยอมลาออกจากงานมาอยู่กับเค้า ยอมให้แม่อยู่บ้านคนเดียว ยอมที่จะกลับบ้านเราแล้วไม่ค้าง ยอมหัดทำกับข้าว เราน้อยใจที่เค้าไล่ทุกครั้ง เหมือนเราไม่มีค่าในสายตาเลย แต่พอดีๆเค้าก็ดีมากจริงๆ เลิกเที่ยวกับเพื่อน เลิกกินเหล้า อยู่บ้านกับเราทุกวัน ไปไหนด้วยกันตลอด แต่เค้าเป็นคนเอาแต่ใจ บางทีเราเหนื่อย เราฝืน แต่เราก็ยอม พยายามคุยกับเค้าตอนดีๆ เค้าก็บอกเค้าเป็นแบบนี้ เค้าไม่ง้อใคร เราร้องไห้ในห้องน้ำบ่อยมาก อยู่บ้านเค้าเราต้องปรับตัวแทบทุกอย่าง แต่เราก็ยอม เราเครียดจะโทรบอกแม่ก็ไม่ได้กลัวเค้าไม่สบายใจ จะบอกที่บ้านเค้าก็ไม่ได้ จะบอกเพื่อน เพื่อนก็ได้แต่ปลอบเป็นตัวหนังสือ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราจะเป็นขอโทษตลอด เราเป็นฝ่ายผิดทุกอย่าง เราโกรธเค้าไม่คุยกับเค้า เค้าก็ไม่พอใจ บอกเราไม่เห็นหัวเค้า ไม่กลัวเค้า เราไม่รู้แล้วว่าควรจะทำไงดี รักเค้านะ แต่ก็กลัวว่าถ้าเลิกไปเราจะทำไง ชีวิตเรามันเคยพังมาแล้ว เราไม่อยากให้มันพังอีก บางทีเราก็อยากตายๆไปซะ จะได้ไม่ต้องเจ็บอีก