อันดับแรกต้องแยกวงไอดอลแบบญี่ปุ่น กับศิลปิน นักร้อง นักดนตรีออกจากกันก่อนครับ

วงไอดอลจะเน้นที่การให้แฟนคลับได้ติดตามพัฒนาการของเมมเบอร์แต่ละคน
ที่ไม่ได้มีความสมบูรณ์แบบ แบบฝั่งศิลปินหรือนักร้องแต่แรก ซึ่งเมมเบอร์แต่ละคนก็จะมีจุดเด่นและจุดด้อยต่าง ๆ กันไป
บางคนก็ร้องดี เต้นแย่ บางคนเต้นดี ร้องแย่ หรือบางคนไม่ได้ทั้งร้องทั้งเต้น แต่มีข้อดี และเสน่ห์ด้านอื่น

ซึ่งความไม่สมบูรณ์นี่แหละ ที่เป็นสิ่งที่มีไว้ให้แฟนคลับติดตามดูพัฒนาการและคอยให้กำลังใจตัวเมมเบอร์ไปตลอดจนกว่าจะออกจากวง

ต่างกับศิลปิน นักร้อง ที่เค้าจะฝึกฝนจนเป๊ะสมบูรณ์มาแล้วถึงออกอัลบั้ม ออกซิงเกิลมาขายให้เสพผลงานเลย
แต่วงไอดอล จะขายเรื่องราวระหว่างทางไปจนกว่าเมมเบอร์จะเป็นศิลปินเต็มตัว หรือจนกว่าจะถอดใจออกจากวงก่อนครับ

เพราะงั้นตอนออดิทชั่นรับคนเข้ามาในวง เค้าเลยจะมองที่เสน่ห์ (มีหลายแบบทั้งหน้าตา บุคลิค มุมมอง ความคิด) เป็นหลัก
ยิ่งคนที่ไม่เป็นอะไรเลย ทั้งร้องทั้งเต้น แต่มีเสน่ห์ มีมุมมอง มีจิตใจที่มุ่งมั่นจะพัฒนาตัวเอง
จะยิ่งมีโอกาสสูงที่จะถูกคัดเข้ามาในวงครับ (ผู้บริหารพูดเอง)

อันนี้คือไม่ได้แถ เข้าข้างวงนะ แต่แนวคิดของธุรกิจแบบนี้ มันเป็นงี้จริง ๆ เป็นมาตั้งแต่ที่ญี่ปุ่นแล้ว
ผู้บริหารก็ให้สัมภาษณ์ไว้หลายครั้ง ซึ่งพอไม่เข้าใจก็จะเอาวงไปเปรียบเทียบกับศิลปินปกติ ก็จะเจอคำถามแบบนี้ล่ะครับ